Η μητέρα μου έλεγε την εξής ιστορία : «Ένας νέος ξεκίνησε να πάει από το χωριό του, στη Καρίταινα. Αλλά όταν πήγε να περάσει τον Αλφειό, δεν υπήρχε γέφυρα αλλά μόνο κάτι πέτρες. Ο νέος σκέφτηκε πως τα νερά ήταν ρηχά και πως θα μπορούσε να πηδήξει από βράχο σε βράχο. Αλλά για κακή του τύχη γλίστρη...

Μια γυναίκα είδε μέσα στο ποτάμι μια κοκκινοντυμένη και είχε τα μαλλιά της απλωμένα και χτενιζόταν. Την νόμισε για γυναίκα και της φώναξε. Εκείνη αμέσως έπεσε μέσα στο ποτάμι και την κουκούλωσαν τα νερά. Τότε κατάλαβε πως ήταν η Κουτσοχεριά και σηκώθηκε και έφυγε.

Ένας έφτιαξε το σπίτι του σε ένα μέρος που ήτανε μια γκρεμισμένη εκκλησία. Κάθε βράδυ βλέπουν ένα φως, μέχρι και σήμερα (Σημ. Aragorn : Τέλος 19ου αιώνα), αλλά δεν τους πειράζει.

Στη Φλωρέϊκη βρύση εμφανιζόταν τη νύχτα κάτι που περιγραφόταν σαν "μαυροφορεμένη γυναίκα με ένα παιδί στην αγκαλιά", ενώ πίσω της φαινόταν να την ακολουθεί κάτι άλλο που περιγραφόταν "σαν μικρό σκυλί". Ταυτόχρονα ακουγόταν ένας καμπανιστός ήχος ο οποίος υποτίθεται ότι προερχόταν από το κουδουνάκι...