Ο ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ 5 ΧΡΟΝΩΝ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΩΝΙΣΤΑΙΝΑ ΜΑΝΤΙΝΕΙΑΣ (1959) ΕΠΑΙΖΕ ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΤΟΥ, ΟΤΑΝ ΒΡΕΘΗΚΕ ΞΑΦΝΙΚΑ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΤΟΥΣ. Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΕΙΔΕ ΚΑΤΑΤΡΟΜΑΞΕ ΚΙ ΕΒΑΛΕ ΤΙΣ ΦΩΝΕΣ. ΟΙ ΓΕΙΤΟΝΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΚΑΤΕΒΑΣΟΥΝ ΕΦΕΡΑΝ ΣΚΑΛΑ ΚΑΙ ΚΑΘΩΣ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΑΝ ΝΑ ΤΟΝ ΦΤΑΣΟΥΝ Η ΑΠΟΡΙΑ ΟΛΩΝ Η...

Ένα φούρναρη, Γούμενο τον έλεγαν, τον άρπαζαν οι Νεράιδες και τον πήγαιναν στο Κομμένο Νερό. Εκεί τον τάιζαν σαπούνι και το συνήθισε αυτός και το έτρωγε με όρεξη, όπως λένε πολλοί που τον είδαν με τα μάτια τους να το τρώει. Πολλές φορές μπροστά σε άλλους ανθρώπους γινόταν άφαντος γιατί τον έκρυβε...

Στου Κομίνη, στις Χωτές και στο Μεσοβούνι, βγαίνουν Νεράιδες. Όταν περάσει κάποιος άνθρωπος τον καλοπιάνουνε να πάει κοντά τους και άμα πάει του λένε πειστικά λόγια ίσια με που να τον φέρουνε στα νερά τους και τον πείθουνε να κοιμηθούν αντάμα. Οι Νεράιδες εκείνες είναι όμορφες, που άμα τις δει κα...

Εκεί που είναι τώρα τα Κουτσοπαναγιωταίϊκα ήταν παλιά το σπίτι της Χριστίνας του Μπακάλη. Εκεί πήγαινε τη νύχτα μια νεράιδα και ύφαινε από τις δώδεκα μέχρι της μία. Από εκεί πήγαινε και ύφαινε στης Μαργώς του Ζαρακοβίτη. Η Μαργώ του Ζαρακοβίτη είχε στημένα το λάκκο της κάπου στο κατώι που είχε ...

Στου Σατάνη της Αλωνίσταινας, βγαίνει ένα σμερδάκι και είναι σαν παιδί τριχωτό και σκούζει σαν τα μικρά παιδιά. Μια φορά ο γερο Πουλημένος του έριξε τρία βόλια αλλά δεν το πέτυχε.

Μια φορά πηγαίναμε στη Χιονότρυπα με τον ψυχογιό μας, για να τον βοηθήσουμε να βγάλει ρόβες(;) γιατί είχαμε σπαρμένη ρόβη(;) εκεί κοντά. Το μεσημέρι ακούμε μία βοή που κοντέψαμε να μείνουμε από το φόβο μας. Ήταν ένα ανεμοξούρι, που συνέπαιρνε ξύλα, πέτρες και ότι άλλο έβρισκε εκεί κοντά και τα σή...