Υπάρχουν πολλές αναφορές για περίεργα περιστατικά και εμφανίσεις περίεργων όντων σε πολλά μέρη της Ελλάδας και κυριότερα σε χωριά.  Πολλοί πιστεύουν ότι οι προφορικές παραδόσεις τέτοιων γεγονότων αλλά και γενικότερα των θρύλων είναι φανταστικές ιστορίες κάποιων αγράμματων ανθρώπων που δεν ήξεραν τι έβλεπαν ή ερμήνευαν λανθασμένα φαινόμενα που δεν μπορούσαν να τα κατανοήσουν.

Είναι όμως έτσι; Προφανώς και όχι αφού για να περιγράψεις κάτι και να το διασώσεις είτε προφορικά είτε γραπτά που βέβαια είναι και η καλύτερη μορφή διατήρησης πληροφοριών πρέπει να το έχεις δει μπροστά σου. Αναφορές σε εμφανίσεις και γεγονότα αφύσικα αν μπορούμε να τα πούμε έτσι γίνονται βέβαια σε πολλά κείμενα και χειρόγραφα από τα οποία θα μπορούσαμε να αναφέρουμε ενδεικτικά την Χρονογραφία του Γεωργίου του Μοναχού , την Χρονογραφία του Μαλάλα και τα κείμενα του Δωρόθεου Μονεμβασίας .

Ένα τέτοιο περιστατικό που προσπάθησαν αρκετοί να το παρουσιάσουν διαφορετικά απ , ότι διασώζετε στις παραδόσεις ( γιατί άραγε ? ) , Είναι και το παρακάτω . Στον οικισμό Ραβνά την χρονολογία 1758 μ.Χ κατά άλλους 1768 μ.Χ , ξέσπασε μια αρρώστια ασυνήθιστη ως και πρωτοεμφανιζόμενη για εκείνη την εποχή η οποία σύμφωνα με ερευνητές επροκείτο για μια σπάνια μορφή μαύρης πανώλης , χωρίς όμως να μπορεί κανείς να βγάλει κάποιο συγκεκριμένο συμπέρασμα ακόμα για το τι ακριβώς ήτανε . Οι άνθρωποι τότε άρχισαν να πεθαίνουν σε τέτοιους γοργούς ρυθμούς που δεν προλάβαιναν να θάβουν όσους είχαν πεθάνει. Το πιο περίεργο είναι ότι σύμφωνα με πολλές μαρτυρίες εξαπλώθηκε πάνω από το χωριό ένα μαύρο σύννεφο και ταυτόχρονα άρχισαν να παρουσιάζονται όντα τα οποία ονομάζονται Καλικάντζαροι σε πολλές περιοχές της Ελλάδος , τα οποία ουσιαστικά δεν είναι κάτι άλλο από Ραν απογόνους εξ αίματος των λεγόμενων Νεφελίμ ή αρχαίων θεών αλλίως , που δεν μπορούν να ελέγξουν την μορφή τους. Τέτοια όντα σχεδόν έχουν εξαφανιστεί στις μέρες μας καθώς οι Αδελφότητες του Σκότους , τους κυνηγάνε για να μην αποκαλυφθεί η ύπαρξη των Νεφελίμ . Συνεχίζοντας όμως την ιστορία αυτή, η οποία καταγράφεται σε αρκετά κείμενα αλλά και παλαιά βιβλία , οι κάτοικοι της περιοχής αδυνατώντας να βρούν κάποια ικανοποιητική λύση και βρισκόμενοι στα πρόθυρα του αφανισμού αποφάσισαν και έστειλαν ολιγομελή αποστολή στο Άγιο Όρος και συγκεκριμένα στην Μονή Ξηροποτάμου , ώστε να επιτραπεί να μετακινηθεί κομμάτι του Τιμίου Σταυρού που φυλάσσεται εκεί , για να σωθεί η περιοχή από αυτήν την συμφορά. Γυρνώντας από το Άγιο Όρος η αποστολή των κατοίκων και των μοναχών που εστάλησαν με τον Τίμιο Σταυρό έγινε το εξής συγκλονιστικό όταν βρισκόταν η συνοδεία λίγα χιλιόμετρα εκτός του μικρού οικισμού: Το μαύρο σύννεφο που είχε απλωθεί πάνω από το χωριό , οικισμό άρχισε να χάνεται με μια βουή στην Ανατολή και τα όντα που είχαν εμφανιστεί τράπηκαν σε φυγή και χάθηκαν κατά άλλους μάλιστα άρχισαν να σκάνε και έτσι σώθηκε η περιοχή από αυτήν την δαιμονική επίθεση την οποία δέχτηκε καθώς οι κάτοικοι έβριζαν τον Θεό . Από τότε τα Ραβνά και αργότερα τα Πετροκέρασα όπως άλλαξε το όνομα του χωριού αυτού άρχισαν αδερφική φιλία με το Άγιο Όρος και κάθε Σάββατο του Λαζάρου και Κυριακή των Βαίων αλλά και την Μ.Δευτέρα ο Τίμιος Σταυρός έρχεται εκεί ως ενθύμηση του γεγονότος και ευλογία για τους πιστούς.