Θέλω να αναφερθώ σε μια προσωπικό μόνο αναφορά, αν και έχω πολλές προσωπικές μαρτυρίες με σκιές. Κάποτε, μετακόμησα από μια γκαρσονιέρα που νοίκιαζα σε ένα δυάρι διαμέρισμα, το οποίο βρίσκεται στην πλατεία Ελευθερίας. (Δεν θέλω να πω πιο ακριβώς προς το παρόν). Ήταν περίοδος δύσκολη για μένα, μιας και έπρεπε να πάρω διάφορες αποφάσεις για τη ζωή μου. Στο σπίτι αυτό της πλατείας έμεινα από τον Οκτώβριο του 2001 έως τον Φεβρουάριου του 2002. Από τα πρώτα βράδια που έμεινα εκεί, και έμενα μόνος μου, είχα την εντύπωση ότι μια παρουσία βρισκόταν στο σπίτι και με έλεγχε. Κάποιο βράδυ, αφού έπεσα να κοιμηθώ με μια τρομερή ανησυχία μέσα μου (ένας φόβος ανέβενε από το στομάχι μου και έπεφτε βαρύς στο στήθος μου), φόβος και όχι βαρυστομαχιά διευκρινίζω (το έχω νιώσει ξανά αυτό το φόβο σε τροχαίο ατύχημα που είχα το 2000). Θα ήταν μετά τη 1.30 τα μεσάνυχτα, όταν ξύπνησα απότομα από το θόρυβο που προκάλεσε η μπαλκονόπορτα της κρεβατοκάμαρας. Όπως άνοιξα τα μάτια μου ξαπλωμένος ακόμα στο κρεβάτι, είδα τη σιλουέτα ενός άντρα να ανοίγει την μπαλκονόπορτα και να μπαίνει μέσα πίσω από τις κουρτίνες. Πετάχτηκα πάνω και άρχισα να φωνάζω να φύγει ο κλέφτης. ΕΞαφανίστηκε αμέσως, αυτόματα, χωρίς να τον δω να υποχωρεί, χωρίς τίποτα άλλο. Φυσικά δεν κοιμήθηκα μέχρι το ξημέρωμα. Αναρωτιώμουν, αν ήταν εφιάλτης, όραμα ή πραγματικότητα. Για να πω την αλήθεια ούτε και σήμερα το ξεκαθάρισα μέσα μου το περιστατικό. Το διαμέρισμα ήταν καιείναι στον τελευταίο όροφο της πολυκατοικίας. Έλεγξα τον χώρο με το φως της ημέρας. Από την ταράτσα είναι απίθανο αν μπορούσε να κατεβεί στο μπαλκόνι, μόνο με σχοινί, και δεν θα μπορούσε να φύγει τόσο γρήγορα. Θα έπρεπε να κάνει αρκετή προσπάθεια για να σκαρφαλώσει. Από τη διπλανή πολυκατοικία, επίσης αδύνατο να περάσει στο μπαλόνι μου μιας και θα έπρεπε να σκαρφαλώσει έναν γυμνό τοίχο ύψους 3 μέτρων τουλάχιστον. Το ίδιο και να διαφύγει και πάλι από εκεί. Από τον ακάλυπτο χώρο όπου έβλεπε το μπαλκόνι, σκέφτειτε αν θα μπορούσε να ανεβεί τέσσερις ορόφους σκαρφαλώνοντας από μπαλκόνι σε μπαλκόνι και γιατί να φτάσει ως τον τεταρτο όροφο. Από ΄κάτω ήταν γεμάτο γραφεία που μπορούσε άνετα να μπει και να κλέψει τα κομπιούτερ τους για παράδειγμα. Το γεγονός θα έμενε εκεί, αν δυο νύχτες μετά δεν ακολουθούσε ένα άλλο γεγονός. Ανέφερα στην αρχή ότι πίστευα από τη διαίσθησή μου, ότι κάποιος ή ΚΑΤΙ ήταν μονίμως μέσα στο σπίτι και με παρακολουθούσε το βράδυ. Φυσικά μόνο βράδυ ήμουν σπίτι μιας και όλη μέρα δούλευα αρκετά. Εκείνο το βράδυ λοιπόν, το άγχος μου ήταν και πάλι στα ύψη του. Η ανησυχία μου είχε χτυπήσε κόκκινο. Είχα στο μυαλό μου και την εικόνα του κλέφτη που το'σκασε αμέσως από το μπαλκόνι μου. Δεν είχε προλάβει να με πάρει ο ύπνος, λαγοκοιμόμουν, μετά τη 1 το βράδυ περίπου, όταν πετάχτηκα όρθιος στο κρεβάτι μου και είδα τρεις σκιες να στέκονται στην είσοδο του δωματίου και να κοιτούν προς εμένα. Η μεσαία ήταν αρκετά ψηλή, πάνω από δύο μέτρα και οι άλλες δύο που ήταν αριστερά και δεξιά της ψηλής σκιάς λίγο κοντίτερες. Φορούσαν και οι τρεις κάπες μέχρι στο πάτωμα, μαύρες, με κουκούλες και σκεπασμένα τα κεφάλια τους. Δεν είχα ανάψει το φως και είχα κοκαλώσει. Κατάλαβα ότι είχαν άγριες διαθέσεις. Μάλιστα προσπάθησαν να πλησιάσουν περισσότερο στο κρεβάτι. Αυτόματα πετάχτηκα και άναψα τα φώτα. Χάθηκαν φυσικά. Φυσικά δεν τόλμησα να κοιμηθώ. Ντύθηκα κι έφυγα από το σπίτι εκείνο το βράδυ και πήγα και κοιμήθηκα στο γραφείο. Το πρωί, αποφάσισα να μετακομίσω. Ρώτησα τον ιδιοκτήτη αν πέθανε κάποιος εκεί μέσα. Μου είπε ότι πριν από εμένα το νοίκιαζαν κάποιοι γέροι. Απ' ό,τι κατάλαβα ο πεθερός και η πεθερά του. Μασούσε τα λόγια του όταν τον ρώτησα αν πέθαναν εκεί μέσα. Κατάλαβα ότι μάλλον έτσι έγινε. Τέλος πάντων! Όπως και νάχει, δεν ξέρω αν αυτό είναι πραγματικότητα ή όχι. Ξέρω ότι οι σκιες αυτές υπάρχουν. Υπάρχουν μάλλον μέσα μας, μέσα στο μυαλό μας και ότι μπορούσε οι ίδιοι να τις διώξουμε από εκεί. Επειδή έχω συναντήσει κι άλλες φορές παρόμοιες ΣΚΙΕΣ, παρατήρησα ότι αυτό γινόταν σε περιόδους δύσκολες για μένα (κακή ψυχολογία, δυσκολίες της καθημερινότητας, ερωτικές απογοητεύσεις και άλλα παρόμοια). Ασχολούμαι με το θέμα πολλά χρόνια. Δεν έχω βρει τίποτα πραγματικό. Αλλά φυσικά δεν αμφισβητώ όλα όσα συνέβησαν. Ξέρω πολύ καλά τι είδα, και ότι δεν ήταν όνειρο. Ισως, απλά, να είναι προβολές του μυαλού μας, του υποσυνειδήτου μας προς τα έξω. Κάτι σαν τον κινηματογράφο. Νομίζω ότι αξίζεις να αναφέρουμε όλα αυτά εδώ μέσα. Μου αρέσει η δουλειά αυτή και ελπίζω να πάει καλά!