Η μοναχή Άννα διηγείται πως μετά ένα μνημόσυνο του Γέροντος στις 4 Νοεμβρίου, ήρθαν τρεις αδερφές από τη Βέροια, πνευματικά τέκνα του Γέροντος, η Παρθένα, η Ξανθίππη και η Ελένη, που νόμιζαν πως το μνημόσυνο ήταν στις 5 του μηνός. Έμεινε μαζί τους, μαζί με την αδερφή Μαρία Τριανταφυλλίδου, για να κάνουν άλλο μνημόσυνο την επομένη. Αγρυπνώντας τη νύχτα είδαν φως στο τάφο του Γέροντος που τους γέμισε δέος, κατάνυξη και συντριβή και τις έκανε νʼ αυξήσουν την προσευχή τους. Ο Γέροντας τους συντρόφευε στην ταπεινή νυκτερινή δέησή τους. Αρκετές σημερινές μοναχές με ιδιαίτερη συγκίνηση διηγούνται παρόμοια γεγονότα. Ο μακάριος Γέροντας ευλογεί από το μνήμα του τους κόπους, τις αγρυπνίες και τις ευχές τους.