Σαράντα μέρες πριν κοιμηθεί ο Γέροντας προείδε το τέλος του και είπε στα πνευματικά του τέκνα : «Εγώ σαράντα ημέρες θα ζήσω και θα αναχωρήσω απʼ αυτή τη ζωή». Όταν τελείωσε το πρώτο δεκαήμερο έλεγε : «Άλλες τριάντα μέρες έχω ακόμη». … Τρεις ημέρες προ της κοιμήσεώς του κάλεσε τον πρεσβύτερο βασίλειο Κουβουκλιώτη από τη Δράμα να έρθει μαζί με άλλους ιερείς για να τελέσουν το μυστήριο του θείου και ιερού ευχελαίου. Όπως ζήτησε έγινε. Όπως ζήτησε έγινε. Στο τέλος του μυστηρίου ο Γέροντας ευχαριστημένος και συγκινημένος ασπάστηκε τον π. Βασίλειο και τον αποχαιρέτησε. Του είπε : «Σε τρεις μέρες θʼ αποθάνω». … Από ημέρες είχε πάψει να γεύεται τροφής. Ζούσε ουράνιες καταστάσεις. Τώρα δεν έπινε ούτε νερό. Ένα βράδυ είπε στη γερόντισσα Αργυρώ. «Οι ολονυκτίες των πνευματικών μου τέκνων παρατείνουν τη ζωή μου. Σύντομα όμως θα φύγω». Και όρισε την ακριβή ώρα της εκδημίας του. … Με λεπτομέρειες που προξενούν εντύπωση έδωσε τις τελευταίες οδηγίες του για την ταφή του, στη σεβαστή και αγαπητή του μάνα Αργυρώ : «Οι ιερείς θα μου φορέσουν το κουκούλι και θα μου σκεπάσουν το πρόσωπο. Θα με θέσετε κάτω από τον πολυέλαιο και θα μου ανάψετε καθαρό κερί. Ο κόσμος θα προσκυνά την εικόνα του Χριστού που θα μου έχετε στο στήθος. Οι γυναίκες να φορούν άσπρα μαντήλια. Τα υπάρχοντά μου τα λειτουργικά να τα θέσετε στο τάφο μου. Για την εκταφή θα υπάρξει σημείο. Τα πουλιά της αυλής θα πετούν στο ίδιο σημείο στο ίδιο σημείο κατά την ταφή μου και τα κυπαρίσσια που φύτεψα θα γείρουν κατά τον τάφο μου. Όλος ο κόσμος να φάει και να ετοιμάσετε φαγητό. Εφτά φορές να φουρνίσετε ψωμί». … Ο τότε μητροπολίτης Δράμας κ. Φίλιππος τελικώς πείσθηκε να παραστεί στην εξόδιο ακολουθία του Γέροντος, γιατί διάφοροι είχαν συκοφαντήσει τον Γέροντα και κατά κάποιο τρόπο τον θεωρούσε πλανεμένο. Οι ειλικρινείς και αυθόρμητες εκδηλώσεις ενός τεράστιου πλήθους προς τον κοιμηθέντα πνευματικό πατέρα και τα τελεσθέντα σημεία, όπως τα είχε προειπεί ο Γέροντας, έκαναν τον σεβασμιότατο νʼ αναχωρήσει από τον τάφο του Γέροντος με την αίσθηση πως πράγματι επρόκειτο περί αληθινού ανθρώπου του Θεού. Πολλοί είναι αυτοί που με ιδιαίτερη συγκίνηση διηγούνται σημεία που τελέσθηκαν προ και κατά την ταφή του αοιδίμου πατρός. Το σώμα του πολύαθλου πατρός είχε μετά τον θάνατό του ευλυγισία και θερμότητα, όπως συμβαίνει και σε μοναχούς του Αγίου Όρους. Πλησίαζε η τρίτη μέρα από του θανάτου του και ήταν το σώμα του θερμό. Αγαθές γερόντισσες έλεγαν : «Ζωντανό έθαψαν τον Γέροντά μας». Πολλοί είχαν ζωντανή την αίσθηση της παρουσίας του κοιμηθέντος να τους παραμυθεί και να τους ενισχύει. Προ της τοποθετήσεως του σώματος του στο τάφο ξεσκεπάσθηκε το πρόσωπό του και όσοι ήταν εκεί πλησίον το είδαν γαληνότατο, φωτεινό και λαμπερό. Όταν τα δύο κυπαρίσσια λύγισαν ως να προσκυνήσουν το νεκρό, όλοι θαύμασαν και δόξασαν το Θεό. Πουλιά ήρθαν και κύκλωσαν το ναό χωρίς να φοβούνται τον κόσμο. … Η μητέρα του κυρίου Κωνσταντίνου Παπαδόπουλου, κάτοικου Σίψας τα χαράματα της 4ης Νοεμβρίου 1959 βγήκε στην αυλή του σπιτιού της για κάποια δουλειά και αντίκρισε θέαμα εξαίσιο. Φωτεινή στήλη κατέβαινε από τον ουρανό και κατέληγε πίσω από το ιερό βήμα του ναού της Αναλήψεως στο μοναστήρι. Μπήκε συγκινημένη στο σπίτι της και είπε στους δικούς της : Ο Γέροντας έφυγε για τον ουρανό…