Λίγο πριν τη κοίμηση του Γέροντος, ήλθαν δύο γυναίκες να εξομολογηθούν. Ο διακριτικός και διορατικός Γέροντας τις βοήθησε να θυμηθούν και να εξαγορευθούν αμαρτήματα που είχαν λησμονήσει ή ηθελημένα απέκρυβαν. Στη μία μίλησε με αυστηρότητα για εκτρώσεις που είχε κάνει και στην άλλη για ένα τάμα της που είχε αθετήσει. Στην περίοδο της Βουλγαρικής κατοχής είχε συλληφθεί ο σύζυγός της και έταξε τη δαμάλα της στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Μετά τη σωτηρία του όμως, δικαιολογούμενη η ίδια πως είναι φτωχοί δεν πρόσφερε αυτό που υποσχέθηκε. Ο Γέροντας τις τόνισε πως «ότι κερδίσατε από τη δαμάλα ανήκει στον άγιο. Οι υποσχέσεις στον Θεό δεν επιτρέπεται να αθετούνται. Ο Θεός θα δώσει περισσότερα».