Η πρώτη φορά ήταν πριν το σεισμό της Πάρνηθας το 1999. Είχε αρχίσει κάπου 2 εβδομάδες πριν το συμβάν και μετά το σεισμό "έφυγε" αφήνοντας άλλα συναισθήματα πιο αναμενώμενα (θλίψη, ανησυχία κλπ). Η δεύτερη αφορούσε το τροχαίο που ανέφερα. Παρόμοια συναισθήματα είχα και άλλες φορές αλλά ασυγκρήτως μικρότερης έντασης που ήρθαν και έφυγαν χωρίς να μάθω ή ακούσω για κάποιο θάνατο. Τουλάχιστον όχι κάτι περισσότερο από ό,τι ακούμε καθημερινά στης ειδήσεις. Ανέφερα τις δύο περιπτώσεις στην αρχική μου αναφορά γιατί ήταν πολύ έντονες. Το πιο περίεργο ήταν ότι ενώ κατά τη διάρκεια των δύο περιόδων δεν ένιωθα ποτέ μόνος (ούτε μια στιγμή) σε σημείο που να νιώθω ότι κάποιος είναι είτε δίπλα, είτε πίσω μου, είτε ακόμη και στο απεναντι κάθισμα (κι ας το έβλεπα άδειο) δεν ένιωθα φόβο αλλά μάλλον δέος.

Είχα διαβάσει το σχόλιό σου αλλά το πέρασα στα γρήγορα. Σήμερα το διάβασα πιο προσεκτικά. Αυτή η αίσθηση σου έχει συμβεί όπως γράφεις δύο φορές. Και τις δύο φορές που έφυγε ήσουν μάρτυρας σε κάποιο θανατηφόρο τροχαίο; Το σχόλιό σου μοιάζει λίγο με αυτή την αναφορά : http://www.paranormap.net/index.php?module=vash&id=3343

Σας έχει δημιουργηθεί ποτέ η εντύπωση ότι δεν είστε μόνοι σε ένα δωμάτιο (όπου δεν είναι άλλος), στο δρόμο, στο αυτοκίνητο, σε ένα άδειο γραφείο; Ακόμη κι αν πράγματι δεν είστε μόνοι σε έναν χώρο, έχετε νιώσει ποτέ ότι είναι και κάποιος άλλος εκεί εκτός από αυτούς που "πραγματικά" βρίσκονται; Έχει επιμείνει αυτή η εντύπωση για αρκετές μέρες αδιάκοπα; Ακόμη περισσότερο είχατε ποτέ την αίσθηση ότι αυτή η "αόρατη παρουσία" δεν είναι κάτι απλό και ακίνδυνο αλλά ο ίδιος ο θάνατος που όμως, για κάποιο λόγο νιώθετε ότι δεν είναι εκεί για σας; Τέλος σας έχει διαλυθεί αυτή η αίσθηση, μετά από 4-5 μέρες, ξαφνικά όπως ήρθε, όταν βρεθήκατε μπροστά σε ένα θανατηφόρο τροχαίο, χωρίς να εμπλακείτε εσείς ή κάποιος γνωστός σας; Αυτό ακριβώς μου συνέβει πριν μερικούς μήνες και ήταν η δεύτερη φορά. Ίσως πρόκειται απλά για σύμπτωση αλλά η συγκεκριμένη αναφορά μου το θύμισε και το ανέφερα.