Τον πρώτο χρόνο που έμεινε στο σπίτι του Θ. και Σ. Σπυριδοπούλου (σημ. Aragorn : Ο γέροντας Γεώργιος Καρσλίδης) επί ένα δεκαπενθήμερο βρισκόταν σε κατάσταση εκστάσεως. Συγκεκριμένα από την 1η έως την 15η Αυγούστου παρέμεινε δίχως να γευθεί και να πιει τίποτε, αμίλητος, συγκεντρωμένος και σοβαρός. Πολύ λίγες στιγμές ακουγόταν να ψιθυρίζει, δίχως να καταλαβαίνει κανείς το νόημα των λέξεων, ήταν μία γλώσσα ουράνια, εκτός του κόσμου τούτου. Την ημέρα της Μεταμορφώσεως κάλεσαν τον ιερέα να τον μεταλάβει των αχράντων μυστηρίων, νόμιζαν πως είναι ετοιμοθάνατος, επειδή όμως δεν απαντούσε στις ερωτήσεις του ιερέως, ο ιερέας ήταν διστακτικός στο εάν έπρεπε να τον μεταλάβει. Όταν όμως άκουσε και αυτός από το στόμα του την ως αγγελική εκείνη διάλεκτο τον μετάλαβε. Ο Γέροντας άνοιξε τα μάτια του και μίλησε καθαρά την ημέρα της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και ζήτησε κάτι να πιει και να φάει. Την ημέρα εκείνη μάλιστα ήρθαν να τον δουν 4-5 γυναίκες επιστρέφοντας από μία βάπτιση που είχε γίνει στο χωριό. Μόλις τις είδε τις είπε : «Πήγατε στη βάπτιση και φεύγοντας κουτσομπολεύατε το φαγητό που σας παράθεσαν αν ήταν καλό ή όχι…». Εκείνες τον κοιτούσαν χαμογελώντας Ο Γέροντας τότε τις είπε αυστηρά : «Μη γελάτε… Είναι πολύ κακό να σε ταΐζει ο άλλος και συ να τον κατηγορείς για ότι σου πρόσφερε».