Το παρακάτω περιστατικό συνέβη στις 14 Οκτωβρίου 1981 και η έρευνα του περιστατικού περιορίστηκε στη λήψη καταθέσεων μαρτύρων, εξ αιτίας των ανυπέρβλητων οδικών δυσχερειών να φτάσουμε στη περιοχή του χωριού Θύμη Ευβοίας όπου και συνέβη. Συναντήσαμε τον αυτόπτη μάρτυρα Σταμάτη Κεραστάρη, αυτοκινητιστή, στο σπίτι του, στη Κάρυστη Ευβοίας και πήραμε τη συνέντευξη που ακολουθεί. «Ονομάζομαι Σταμάτης Κεραστάρης και είμαι ιδιοκτήτης και οδηγός του λεωφορείου που εκτελεί ανάμεσα στα άλλα και το δρομολόγιο Καρύστου – Θύμης. Εκείνη τη βραδιά, στις14 Οκτωβρίου 1981, βρισκόμουν στη Θύμη, όπου διανυκτέρευσα για να επιστρέψω το πρωί στην Κάρυστο. Στο σπίτι που έμενα είχαν μαζευτεί 5 – 6 άτομα και συζητούσαμε για τα προεκλογικά. Ανάμεσά τους και ένας κάτοικος του χωριού Αμυγδαλιά, ο Γρηγόρης Χουντέσης, που είχε έρθει για να ταξιδέψει το πρωί για τη Κάρυστο. Είχε έρθει από βραδύς γιατί έπρεπε να κάνει δρόμο τριών ωρών. Όταν τελείωσε η κουβέντα πέσαμε για ύπνο. Απέναντί μου, θυμάμαι, είχε ξαπλώσει ο εισπράκτορας του λεωφορείου, ονόματι Δρίβας. Σε μια στιγμή ακούω τον Χουντέση να λέει στον οικοδεσπότη : «Ρε Κώστα, τι είναι αυτό το πράγμα;». Ο άλλος κοίταξε και φώναξε τον Δρίβα : «Ρε Σωτήρη έλα να δεις, τι πράμα είναι αυτό;» Τα άκουγα και ʽγω όλα αυτά αλλά υπέθεσα ότι κάποιος θα ερχόταν για να ταξιδέψει το πρωί και ότι θα πήγαινε να μπει στο λεωφορείο και τον είχαν πάρει για κλέφτη. Τότε πετάχτηκε ο Σωτήρης στη πόρτα που ήταν ανοιχτή και είπε : «Αυτό είναι αλεξίπτωτο». Με το «αλεξίπτωτο» που είπε, σηκώθηκα αμέσως και βγήκα έξω. Το είδα κάπου 50 μέτρα πάνω από τα κεφάλια τους. Ο ουρανός ήταν καθαρός και το φεγγάρι φαινόταν. Αυτό το πράμα ήταν μακρόστενο, κάπου 4 – 5 μέτρα μήκος και 2,5μέτρα περίπου πλάτος. Όπως το βλέπαμε εμείς ήταν μακρόστενο, οβάλ, και πήγαινε πέρα δώθε. Απʼ τη μέση κάτω σκοτεινό. Ο φωτισμός, που ήταν σαν να ήταν σκεπασμένος, σαν να τον βλέπαμε πίσω από τις κουρτίνες είχε χρώμα πορτοκαλί. Όση ώρα έμεινε εκεί από πάνω μας έκανε κινήσεις δεξιά και αριστερά. Ερώτηση : - Δηλαδή, έκανε τη κίνηση που κάνει, λόγου χάρη, ένα φύλλο δέντρου που πέφτει; Απάντηση : - Ναι, αλλά δεν χαμήλωνε. Ήταν σταθερό στο ίδιο ύψος. Ερώτηση : - Πόση ώρα έμεινε εκεί; Απάντηση : - Πέντε λεπτά. Και εμείς όλοι το κοιτάζαμε. Στην αρχή μάλιστα ζήτησα απʼ τον Κώστα ένα δίκαννο γιατί το πέρασα για αυτοσχέδιο αερόστατο και θέλησα να το ρίξω, αλλά εκείνος μου απάντησε ότι στο χωριό – είκοσι σπίτια όλα κι όλα – δεν υπήρχε όπλο. Μετά από λίγο όμως τους είπα : «Αυτό ρε παιδιά είναι κάτι άλλο, δεν είναι αερόστατο. Για να πηγαίνει κόντρα στο καιρό είναι κάτι άλλο. Ούτε θόρυβο κάνει και ανεβαίνει ψηλά…». Στη συνέχεια πήγε απέναντί μας, σε μια απόσταση 500 μέτρα, και από κει προς το μέρος της εκκλησίας των Ταξιαρχών, αλλά λίγο πιο χαμηλά γιατί η εκκλησία είναι ψηλά στη κορυφογραμμή. Ύστερα άρχισε πάλι να ʽρχεται προς τα πάνω μας. Όταν έφτασε στα 150 μέτρα έκανε μια στροφή προς το έδαφος, αλλά μπροστά μας υπήρχαν δέντρα και δεν είδαμε αν έπεσε ή έφυγε. Είδαμε μόνο τη κίνηση και που την έκανε με πολύ μεγάλη ταχύτητα, ενώ μέχρι τότε πήγαινε σιγά – σιγά. Είπα στα παιδιά να πάμε να δούμε αν έπεσε αλλά όλοι δίσταζαν. Τηλεφώνησα τότε – μέσω Αμυγδαλιάς – στο σταθμό χωροφυλακής που υπάρχει στο χωριό Κόμιτο και μίλησα με τον αστυνόμο, ο οποίος μου είπε να πάμε επί τόπου να δούμε. Του απάντησα ότι ήτα πολύ αργά και ότι θα πηγαίναμε το πρωί. Τελικά ήρθε μαζί μου ο βοηθός μου και κάποιος γείτονας και πήγαμε μέχρι τη χαράδρα, στο μέρος δηλαδή που νομίσαμε πως έπεσε, αλλά δεν είδαμε τίποτα. Το πρωί κατά τις πέντε, ήρθαν με τα πόδια ο χωροφύλακας μʼ ένα παιδί των ΤΕΑ απʼ το Κόμιτο και ερεύνησαν, δίχως όμως και αυτοί να βρουν τίποτα. Ύστερα από δύο μέρες πήγα σʼ ένα άλλο χωριό που λέγεται Ευαγγελισμός. Είχαν μάθει και εκεί για το αντικείμενο από έναν κτηνοτρόφο τον Ευάγγελο Κυριακό, που το ʽχε δει γύρω στις 11 το βράδυ εκείνο γυρίζοντας απʼ το καφενείο στο σπίτι του. Τότε μάλιστα δεν το είπε σε κανένα γιατί ντράπηκε. Όπως μας είπε τελικά το είδε να σηκώνεται πίσω από την εκκλησία του Άη Γιώργη, σε μία απόσταση 250 μέτρων και να χάνεται στον ουρανό προς τη κατεύθυνση δηλαδή απʼ όπου το είδαμε εμείς να έρχεται. Το πρωί έψαξε και αυτός στο βουνό μήπως βρει τίποτα αλλά δεν βρήκε. Όπως σας είπα στην αρχή δεν έλεγε για το περιστατικό, όταν όμως έμαθε ότι το είδαν κι άλλοι τότε πήρε θάρρος και το ʽπε. Έμαθα ότι το είδε και ένας άλλος χωριανός που λέγεται Σταματιάδης. Θυμάμαι πως όταν χάθηκε εκείνο το πράγμα, όταν το είδαμε να εξαφανίζεται, τότε άρχισαν να ουρλιάζουν όλα τα ζώα, σκυλιά, γουρούνια, κατσίκες… Για μένα πρέπει να ήταν οπωσδήποτε κατευθυνόμενο, γιατί αν δεν ήταν θα το πήγαινε όπου ήθελε ο άνεμος, γιατί φυσούσε τρομερός νοτιάς. Αυτό πήγαινε κόντρα, πήγαινε όπου αυτό ήθελε. Έφυγε, ξαναγύρισε, έκανε τις βόλτες του, πήγε ψηλά, ξανάκανε τον κύκλο και με πολύ γρήγορη κίνηση μας φάνηκε ότι έπεσε στο έδαφος, ενώ τελικά δεν βρήκαμε τίποτα. Δεν αποκλείεται με τη κίνηση που έκανε να πήγε απʼ τη χαράδρα και νʼ ανέβηκε σε άλλο μέρος που εμείς δεν βλέπαμε από κει που ήμασταν. Η σύζυγος του οικοδεσπότη φοβήθηκε τόσο που κλειδαμπαρώθηκε μέσα στο σπίτι, αλλά και αυτός ο ίδιος φοβήθηκε πολύ και μας κράτησε μέχρι τις 4.30 το πρωί στα σκαλοπάτια, πίνοντας μπύρα για παρέα. Ερώτηση : - Ξέρετε αν η χωροφυλακή έκανε κάποια άλλη ενέργεια ή έρευνα; Απάντηση : - Όχι δεν ξέρω. Στη μετέπειτα επίσκεψή μας στο αστυνομικό τμήμα Καρύστου μάθαμε ότι ο σταθμός Κομίτου είχε ειδοποιήσει για το φαινόμενο και ότι η Κάρυστος είχε διαβιβάσει σχετικό σήμα στη διοίκηση.