Ε.Δ. ΧΙΩΤΗΣ. Iνστιτούτο Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών, Μεσσογείων 70, Αθήνα, 115 27 ΠΕΡΙΛΗΨΗ Με βάση τα σχέδια του Α.Silcock για τον Θησαυρό του Ατρέως συνάγεται ότι η κατακόρυφη τομή του θολωτού τάφου αποτελείται από δύο συμμετρικά τμήματα παραβολής. Υπάρχουν ενδείξεις ότι η παραβολική γεωμετρία του θαλάμου σχεδιάστηκε έτσι εξ αρχής και ότι κάθε λίθος του θόλου είχε υποστεί επεξεργασία σχεδόν στο τελικό του σχήμα, όταν τοποθετήθηκε. Η τελειότητα των αναλογιών στο Θησαυρό του Ατρέως, που παρατηρήθηκε και υπογραμμίσθηκε με έμφαση από τον Alan Wace, αποδίδεται στην εφαρμογή κατά τον σχεδιασμό της αρχής των σύμμετρων αναλογιών, δηλαδή αναλογιών μικρών ακεραίων, που διαπιστώνονται παντού, αλλά φαίνονται καλύτερα στην πρόσοψη. Επιπροσθέτως, η πρόσοψη διαιρείται σε δύο τμήματα, στο ανώτερο ή τύμπανο όπως λέγεται και στο κατώτερο, και η διαίρεση αυτή ακολουθεί κατά προσέγγιση τον κλασσικό κανόνα της χρυσής τομής. Επιπλέον, στο σχεδιασμό του μνημείου περιλαμβάνονται ορθογώνια τρίγωνα που οι πλευρές τους είναι Πυθαγόρειες τριάδες, δηλαδή ανάλογες προς ακεραίους αριθμούς. Αυτό υποδηλώνει ότι το Πυθαγόρειο θεώρημα ήταν γνωστό στους Μυκηναίους, ίσως σε κάποια εμπειρική μορφή του. Είναι πιθανόν ότι οι σχετικές γνώσεις τους αποκτήθηκαν στην προσπάθεια εφαρμογής της αρχής των σύμμετρων αναλογιών στα ορθογώνια τρίγωνα. Τελικά, συμπεραίνεται ότι τα γεωμετρικά σχήματα και οι αναλογίες στα Μυκηναϊκά μνημεία δείχνουν ένα προχωρημένο επίπεδο μαθηματικών για την εποχή, σε πρακτική μάλλον μορφή, που απετέλεσαν όμως τη βάση για τη θεωρητική μελέτη από τους Πυθαγορείους και τους αρχαίους Έλληνες μαθηματικούς. Πιστεύεται, επίσης, ότι η λεπτομερής μελέτη της γεωμετρίας των μνημείων θα βοηθούσε στην καλύτερη κατανόηση των μαθηματικών και της μηχανικής των Μυκηναίων.