Να και μερικά ακόμα κλεμμένα : Η Εύα πλάστηκε από πηλό από την πλευρά του Αδάμ. Η Πανδώρα των Αρχαίων Ελλήνων, πλάστηκε από πηλό, από τον Ήφαιστο. Κάτι το απαγορευμένο έκαναν και η Εύα και η Πανδώρα. Και οι δυο περιπτώσεις έχουν τρανή ομοιότητα. Μετά την πράξη τους ( η μία έφαγε τον απαγορευμένο καρπό και η άλλη άνοιξε το απαγορευμένο κουτί ) συνειδητοποίησαν τις δυσκολίες της ζωής. Όλοι οι Μεγάλοι από τη μακρινή αρχαιότητα ως τον Ιησού, γεννήθηκαν κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες: *** Ο Δίας γεννήθηκε στο Δικταίο Αντρο (σπήλαιο) της Κρήτης. *** Κατά την Ελληνική Μυθολογία, η Μήτις, κόρη του Ωκεανού και της Τηθύος, εθεωρείτο από τους αρχαίους προσωποποίηση της φρόνησης. Από την ένωσή της με το Δία, γεννήθηκε ο Πόρος. Από τον Πόρο και την Πενία γεννήθηκε ο Ερωτας, κατά τους Ορφικούς. *** Ο Ασκληπιός ήταν γιος της Ισχύος και του θεού Απόλλωνα. *** Ο Αδωνις που νεκραναστήθηκε γεννήθηκε από την αιμομιξία του Θεία με την κόρη του Σμύρνα (1500 π.Χ). *** Ο Ορφέας ήταν γιος του Απόλλωνα - ή του Οίαγρου – και της Πιερίδας μούσας Καλλιόπης και γεννήθηκε σε σπήλαιο της Πιμπλείας της Πιερίας( 1410 π.Χ.). *** Ο Ναύπλιος ο Α, ήταν γιος της Αμυμώνης, κόρης του Δαναού, και του Ποσειδώνα( 1400 π.Χ). *** Ο Περσέας ήταν γιος της Δανάης και του Δία( 1380 π.Χ.). *** Ο Ηρακλής ήταν γιος της Αλκμήνης και του Δία(1260 π.Χ). *** Ο Θησέας ήταν γιος του Ποσειδώνα και της Αίθρας (1230 π.Χ). Και πάρα πολλοί άλλοι ακόμη. *** Ο Μέγας Αλέξανδρος ελέγετο και νόθος γιος της Ολυμπιάδας. *** Ο Ιησούς γεννήθηκε από την Παρθένο Μαρία, με την επέμβαση του Αγίου Πνεύματος, τη δε γέννησή του σε σπήλαιο «συνόδευσε» ένα λαμπερό αστέρι. ***Η Θυσία του Αβραάμ. Ενώ επρόκειτο κατ εντολή του θεού να θυσιάσει το γιο του Ισαάκ, που είχε αποκτήσει με την ετεροθαλή αδελφή του Σάρα, τελευταία στιγμή ο θεός άλλάξε γνώμη και στη θέση του έβαλε ένα αρνί. *** Η θυσία της Ιφιγένειας. Ενώ η Ιφιγένεια επρόκειτο να θυσιαστεί στην Αυλίδα από τον πατέρα της Αγαμέμνονα, ύστερα από χρησμό του Μάντη Κάλχα, για να φυσήξει ούριος άνεμος και να φύγουν τα πλοία για την Τροία, η Αρτεμη την άρπαξε και στη θέση της άφησε ένα ελάφι. Ο Περσέας (1320 π.Χ) σώθηκε από τη θάλασσα μέσα σ ένα κιβώτιο. Ο Μωϋσής (12ος ή 11ος αιών) σώθηκε μέσα σ ένα καλάθι από το νερό του ποταμού. Μωϋσής στα εβραϊκά σημαίνει "σωθείς από το νερό". Η αλήθεια είναι ότι πρώτα πλάστηκαν οι Ελληνικοί μύθοι και μετά οι Εβραϊκοί. (Σημ. Aragorn : Εδώ έχουμε και τη περίπτωση του Σάργκον. Μήπως ο μύθος του Σάργκον είναι παλαιότερος;) *** Όταν ο λαός του Ισραήλ, μετά την έξοδο από την Αίγυπτο δίψασε στην έρημο, ο Μωϋσής χτύπησε με το ραβδί του στη γη και βγήκε νερό. *** Η Αμυμώνη, κόρη του Δαναού, όταν στέρεψαν οι πηγές χτύπησε στο Αργος ένα σημείο με την τρίαινα του Ποσειδώνα και βγήκε νερό. *** Στην Τροιζήνα υπήρχε- και υπάρχει - η Ιπποκρήνη – κρήνη, βρύση αλόγου - που είχε δημιουργηθεί από το χτύπημα του ποδιού του Πήγασου, του φτερωτού αλόγου του ήρωα Βελλερεφόντη. Σήμερα ( 2003), σ όλο εκείνο το σημείο, πάνω στους βράχους, υπάρχουν βαθουλώματα που έχουν σχήμα οπλής αλόγου. *** Κατά την έξοδο των Εβραίων από την Αίγυπτο, ο Μωϋσής χτύπησε με το ραβδί του την Ερυθρά θάλασσα, και τα νερά αποχώρησαν, χωρίστηκαν στα δύο. Αυτοί πέρασαν, αλλά όταν πήγαν να περάσουν και οι Αιγύπτιοι στρατιώτες που τους κυνηγούσαν, τα νερά ξανάρθαν και αυτοί πνίγηκαν. *** Ο ΑΕΡΟΠΟΣ , γιος του Ηρακλείδη Τήμενου του Αργους, όπως αναφέρει ο Ηρόδοτος, μαζί με τα αδέλφια του Γουάνο και Περδίκα, πήγαν στη Λεβαία της Μακεδονίας – βρισκόταν κοντά στην Ιλλυρία (Αλβανία)- όπου αρχικά έγιναν βοσκοί του βασιλιά. Όμως ο βασιλιάς είδε στον ύπνο του ένα όνειρο, σύμφωνα με το οποίο, ο Περδίκας θα γινόταν ιδρυτής δυναστείας. Και φοβήθηκε τόσο που αρχικά έδιωξε τα τρία αδέλφια και μετά έβαλε τους στρατιώτες του να τους σκοτώσουν. Οι στρατιώτες έσπευσαν να εκτελέσουν τη διαταγή του βασιλιά. Τους πρόφτασαν τη στιγμή που τα τρία αδέλφια περνούσαν ένα ποτάμι. Εκείνα πέρασαν κανονικά, αλλά μόλις πήγαν να περάσουν οι στρατιώτες, τα νερά ανυψώθηκαν και τους έπνιξαν. Ετσι τα τρία αδέλφια γλίτωσαν. *** Ο Άδωνις , γιος από την αιμομιξία του Θεία και της κόρης του Σμύρνας, νεκραναστήθηκε από την Αφροδίτη όταν τον έφαγε αγριόχοιρος. *** Ο Ιππόλυτος αναστήθηκε από τον Ασκληπιό, αφού σκοτώθηκε, όταν αφήνιασαν τα άλογα που έσερναν το άρμα του, στην Επίδαυρο. *** Νεκραναστήθηκαν ο Όσιρις, ο Άττις, ο Διόνυσος, η Περσεφόνη και άλλοι. *** Νεκραναστήθηκε ο Ιησούς σύμφωνα με τα γνωστά. *** Όταν ο Ηρακλής παντρεύτηκε τη Δηιάνειρα στην Αιτωλοακαρνανία , την πήρε και ξεκίνησαν για την ιδιαιτέρα του πατρίδα, την Τίρυνθα. Όταν όμως έφθασαν στον Κήνο ποταμό, βρήκαν εκεί τον Κένταυρο Νέσσο – μισό άνθρωπο, μισό άλογο- να μεταφέρει τους ταξιδιώτες στην πλάτη του, από το ένα μέρος του ποταμού στο άλλο, έναντι αμοιβής. Έτσι πήρε στη ράχη του και τη Δηιάνειρα να την μεταφέρει. Όμως στη μέση της διαδρομής θέλησε να τη βιάσει. Αυτή έβαλε τις φωνές, και τότε ο Ηρακλής τον σκότωσε με το τόξο του. Ο Νέσσος πριν πεθάνει συμβούλεψε τη Δηιάνειρα να μαζέψει αίμα από την πληγή του και αφού το ανακατέψει με λάδι, να το φυλάξει, και σε περίπτωση που ο Ηρακλής θα ήθελε να τη χωρίσει, να τον άλειφε με το υγρό αυτό, για να μείνει κοντά της. Στη διαδρομή ο Ηρακλής πολέμησε με τους Δρύοπες, με τους Λαπίθες και τον Κύκνο. Μαζί του πολεμούσε και η Δηιάνειρα η οποία πληγώθηκε στον ένα μαστό. Αλλά αργότερα όταν ο Ηρακλής αιχμαλώτισε την όμορφη Ιόλη, η Δηιάνειρα ζήλεψε, και τότε θυμήθηκε το « ερωτικό φίλτρο του Νέσσου». Άλειψε λοιπόν το χιτώνα του Ηρακλή με αυτό το υγρό και του τον έδωσε να τον φορέσει. Αμέσως μόλις τον φόρεσε ο Ηρακλής, άρχισε να νοιώθει φοβερούς πόνους, τόσο δυνατούς που δε μπορούσε να τους αντέξει. Γι αυτό ζήτησε να καεί για να απαλλαγεί, αφού αλλιώς δεν μπορούσε να φύγει το δηλητήριο. Πάνω στο βουνό Οίτη, λοιπόν, μάζεψαν ξύλα, κάθισε πάνω στο σωρό ο Ηρακλής. Αλλά όταν κάποιος έβαλε φωτιά, ένα νέφος – μέσα σε αστραπές και βροντές - κατέβηκε από τον ουρανό, τον άρπαξε και χάθηκε στα ύψη. Κατά άλλους αναλήφθηκε πάνω σε άρμα που το έσερναν τέσσερα άλογα. Κι όπως λέει ο Απολλόδωρος, μεταφέρθηκε στο Ολυμπο, μεταξύ των Θεών, όπου σύζυγός του έγινε η Ηβη. Τότε η Δηιάνειρα που κατάλαβε την απάτη του Νέσσου, αλλά και επειδή έγινε, χωρίς να το θέλει, αιτία του θανάτου του Ηρακλή, κρεμάστηκε και τάφηκε πάνω στην Οίτη. *** Ο προφήτης Ηλίας, ο μεγάλος προφήτης του Ισραήλ (873-853 π.Χ., κατά την Βίβλο αναλήφθηκε στους ουρανούς πάνω σε άρμα. *** Σαράντα μέρες μετά την Ανάστασή του ο Ιησούς, παρέλαβε τους μαθητές του και πήγε στη Βηθανία όπου οι κάτοικοι τον δέχονταν με αγάπη και ευλάβεια. Εκεί ενώ τους ευλογούσε, μπροστά στα μάτια όλων, άρχισε να ανεβαίνει προς τον ουρανό ώσπου μία νεφέλη τον τύλιξε και χάθηκε από τα μάτια τους. Τα παραπάνω τα πήρα από τη σελίδα www.koutouzis.gr/omoiotites.htm. Μπείτε στη σελίδα www.koutouzis.gr , έχει πολλά ενδιαφέροντα πράγματα.

Μπα, όλα κλεμμένα είναι… Τη Σουμεριακή ιστορία του βασιλιά Σάργκον (όχι Άραγκορν, μη μπερδεύεστε!), τη ξέρετε; Η ιστορία αυτή μας λέει πως η μητέρα του, τον έβαλε σε ένα καλάθι από καλάμια και τον έριξε στο ποτάμι. Όπως μάλλον θα φαντάζεστε, το μωρό βρέθηκε από μέλη της βασιλικής Σουμεριακής οικογένειας και έτσι ο Σάργκον μεγάλωσε και έγινε τελικά βασιλιάς. Και έζησε αυτός καλά και ο… Μωυσής καλύτερα. Γιατί καλύτερα; Γιατί την ιστορία του Μωυσή την ξέρουμε όλοι από το σχολείο, την ιστορία του Σάργκον όμως; Αλλά σας έχω και άλλα. Οι βασιλιάδες εκείνα τα χρόνια ήταν και ιερείς. Έτσι ο βασιλιάς Σάργκον έγινε ο μέγιστος αρχιερέας της λατρείας του Ήλιου και του δόθηκε ο τίτλος «Γιος του Ηλίου». Για τους Σουμέριους ο ήλιος ήταν το σύμβολο του Θεού και από τον τίτλο «Γιος του Ηλίου» αργότερα προέκυψε η ιδέα του Υιού του Θεού.

Και εδώ κλοπή από τον Χριστιανισμό; Μα τίποτα δεν έχει δικό της αυτή η θρησκεία;