Βρισκόμουνα στο σωτήριο έτος 1985, συν πλην ένα έτος. Ήταν χειμώνας, και έκανε ένα διαβολεμένο κρύο, τέτοιο που έκανε τότε γιατί τώρα τέτοιο κρύο μόνο στα μυθιστορήματα. Σαν χειμώνας που ήταν είχε σκοτεινιάσει από πολύ νωρίς και η κυνηγετική εξόρμηση που είχα λάβει μέρος μαζί με τον πατέρα μου είχε, αναγκαστικά, τελειώσει. Πρέπει να ήμασταν στην περιοχή των Διποτάμων διότι θυμάμαι ότι μπαίναμε στην Δράμα από τον δρόμο που τώρα είναι ο Μαρινόπουλος και από εκεί επιστρέφουμε γενικός όταν κυνηγάμε στα Διπόταμα. Κατεβαίναμε την κατηφόρα δίπλα από τα πυρομαχικά όταν παρατήρησα δεξιά μου, επάνω στο Φαλακρό όρος, μια σειρά από φώτα. Δυνατά φώτα, φαίνονταν καθαρά. Ήταν σταθερά, σε μια ευθεία και τα τρία τελευταία, από δεξιά προς τα αριστερά, σε γωνία 45 μοιρών προς τα πάνω σε σχέση με τα υπόλοιπα. Τα παρακολούθησα σε όλη την διάρκεια της διαδρομής και όταν φτάσαμε στο σπίτι πήρα ένα ζευγάρι σχετικά κιάλια 6χ24 που είχαμε και ανέβηκα στην ταράτσα της οικοδομής για να τα παρατηρήσω. Το ίδιο θέαμα. τα φώτα, τριάντα στον αριθμό, ήταν ακόμη εκεί. Εικοσιεπτά σε ευθεία, και τρία σε μια γωνία 45 μοιρών. Μου φάνηκαν σαν τα πλευρικά φώτα από ένα τζάμπο άλλα κανένα αεροπλάνο δεν έχει επιβάτες στην ουρά του μέσα. Έφερα τα κιάλια στα μάτια μου και κοίταξα, άλλα τίποτα το ιδιαίτερο. Ήταν νύχτα, γύρω από τα φώτα δεν είχα κανένα σημάδι αναφοράς. Ήταν απλά φώτα μέσα στο σκοτάδι. Μια και ήταν σταθερά υπέθεσα ότι ήταν επάνω στο βουνό. Αλλά το βουνό είναι πάρα πολλά χιλιόμετρα μακριά. Τα φώτα ξεχώριζαν μεταξύ τους καθαρότατα, πράγμα που σημαίνει ότι αν ήταν επάνω στο βουνό θα βρίσκονταν σε αρκετά χιλιόμετρα το ένα από το άλλο. Αλλά αυτά ήταν εκεί. Για να καθορίσω καλύτερα την τοποθεσία επάνω στο βουνό, σας δίνω την έξης τοπογραφία. Τραβώντας μια νοητή ευθεία από το συγκρότημα των 1ου και 2ου δημοτικών σχολείων προς το σταυροδρόμι των 5 δρόμων, βρισκόμουν επάνω στην νοητή αυτή ευθεία και προεκτείνοντας την μέχρι το Φαλακρό, μερικές μοίρες ίσως προς τα δεξιά, βρισκόταν το φαινόμενο αυτό. Τα 27 φώτα ήταν σε μια ευθεία αλλά όχι απόλυτη, μικρές διακυμάνσεις προς τα πάνω ή προς τα κάτω υπήρχαν. Τα τρία τελευταία αριστερά ήταν καθαρά σε ανοδική γωνία. Μιλώντας στους δικούς μου για το φαινόμενο μου είπαν αδιάφορα ότι είναι τα φώτα από την πίστα του χιονοδρομικού. Την άλλη μέρα με το φως της μέρας κοίταξα πάλι με τα κιάλια αλλά πίστα δεν είδα. Έτσι και αλλιώς το χιονοδρομικό είναι πολύ πιο αριστερά από την νοητή ευθεία που ανέφερα. Τα φώτα δεν ξαναφάνηκαν, αν και όποτε το θυμηθώ και έχω την ευκαιρία κοιτάζω προς το σημείο εκείνο. Παρεμπίπτοντος, πέντε μέρες μετά μιλώντας για το θέμα αυτό με συμμαθητές μου είπε κάποιος ότι είχε δει πορτοκαλιά φώτα να ανεβοκατεβαίνουν στην περιοχή της Πετρούσας την προηγούμενη. Δυστυχώς για τον φίλο μου άλλα και για την σελίδα αυτή, το βράδυ τις ίδιας μέρας ο πατέρας μου, αναφερόμενος, πάλι αδιάφορα, στο γεγονός, μου είπε ότι στην περιοχή της Πετρούσας έκανε βολές το πυροβολικό και έβαλαν με φωτιστικά βλήματα, τα οποία όταν καίγονται βγάζουν ένα έντονο πορτοκαλί φως. Κρίμα διότι θα είχα ακόμη ένα μυστήριο να αναφέρω και η σελίδα θα είχε ακόμη μία αναφορά.