Χθες κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης θυμήθηκα κάτι που είχε συμβεί σε μένα και σε ένα φίλο μου, πριν από είκοσι περίπου χρόνια. Ήταν Μεγάλη Πέμπτη και καθώς γυρίζαμε το πρωί στην αγορά είδαμε στη βιτρίνα ενός βιβλιοπωλείου το περίφημο «Νεκρονομικόν». Ο φίλος μου αποφάσισε να το αγοράσει. Το ίδιο βράδυ αποφασίσαμε για πλάκα να διαβάσουμε μία επίκληση σε κάποιο δαίμονα, το όνομα του οποίου δεν θυμάμαι. Το ξανατονίζω, το εγχείρημα το κάναμε για πλάκα. Δεν πιστεύαμε καν πως το «Νεκρονομικόν» υπήρχε σαν πραγματικό βιβλίο, πόσο μάλιστα αυτό που βρήκαμε στα ράφια ενός βιβλιοπωλείου. Βγήκαμε στο δρόμο και αρχίσαμε την απαγγελία. Θυμάμαι ήταν ένα ξάστερο βράδυ με το φεγγάρι να λάμπει στο ουρανό. Δεν θυμάμαι αν είχε πανσέληνο. Μετά το διάβασμα κάποιων στίχων ένα αεράκι άρχισε να σηκώνεται. Κοιταχτήκαμε στραβά αλλά ο φίλος μου συνέχισε το διάβασμα. Το αεράκι συνέχισε και μετά από το διάβασμα 2-3 στίχων ακόμα σύννεφα έκαναν την εμφάνισή τους αρχίζοντας να καλύπτουν το φεγγάρι. Τα έδειξα στον φίλο μου ο οποίος πέταξε το βιβλίο μακριά λέγοντας μια βρισιά. Δεν θυμάμαι αν το αεράκι στη συνέχεια σταμάτησε η αν τα σύννεφα διαλύθηκαν. Αυτή ήταν όλη η ιστορία. Ίσως να ήταν όλα μία σύμπτωση όμως τη στιγμή της επίκλησης να συμβούν όλα αυτά; Να σημειωθεί πως σε απόσταση 5 περίπου μέτρων από το σημείο που στεκόμασταν υπήρχε ένα καπάκι με 5άλφα το οποίο το ανακαλύψαμε… 20 χρόνια αργότερα. Το καπάκι υπάρχει εκεί για πάνω από 35 χρόνια. Επίσης στο συγκεκριμένο μέρος έχουν συμβεί άλλα δύο παράδοξα γεγονότα, τα οποία προς το παρόν δεν έχω την άδεια να δημοσιεύσω στο PARANORMAP.