Στην Ερμιόνη στην Πελοπόνησσο λέγεται πως υπάρχει ένα φάντασμα το οποίο όλοι αποκαλούν "η σκιά". Η ιστορία της σκιάς έχει ώς εξής: πρίν απο περίπου 12 χρόνια είχε συμβέι ένα ατύχημα με κάποια παιδιά που επέστρεφαν απο την καλοκαιρινή τους κατασκήνωση. Το λεωφορείο με το οποίο επέστρεφαν ανετράπη σε μία χαράδρα και τα παιδιά εγκλωβίστικαν. Οι διασώστες έσωσαν τα περισσότερα παιδιά αλλα άφησαν ένα το οποίο νόμισαν σά νεκρό και επειδή έβαλαν ώς πρωτεραιότητα την ασφάλεια των επιζόντων έβγαλαν πρώτα τα παιδιά που ήταν ζωντανά. Όμως και το παιδί που άφησαν πίσω τους ήταν ζωντανό και συνήλθε λίγα δευτερόλεπτα πρίν πεθάνει. Λένε λοιπόν πως πρίν πεθάνει, καταράστηκε την κατασκήνωση. Άρκετά χρόνια μετά, κάμποσοι πρόσκοποι επέλεξαν την έρημη πιά κατασκήνωση για να κάνουν εκεί την καλοκαιρινή τους εξόρμηση. Για κακή τους τύχη όμως, στην κατασκήνωση υπήρχε και άλλος ένας κατασκηνωτής, ο οποίος έμοιαζε σάν μία σκιώδης μορφή ανθρώπου και ήταν η λεγόμενη "σκιά". Μερικοί πρόσκοποι είδαν αυτη τη μορφή αμοιδρά και όπως ανέφεραν "Νομίζαμε πως ήταν απλά η φαντασία μας. Δέν πιστεύουμε στα φαντάσματα". Δύο απο αυτούς είδαν τη μορφή κατα τη διάρκεια της νυχτερινής σκοπιάς και την κατεδίωξαν στο δάσος πιστεύοντας πως είναι κάποιος κλέφτης. Δέν βρήκαν τίποτα εκεί και αποφάσισαν να επιστρέψουν στην κατασκήνωση και κάτω απο τη σημαία βρήκαν ένα πρόσκοπο πεσμένο μπρούμυτα. Όταν τον ρώτησαν τί έγινε απάντησε πως είχε βγεί για κατούρημα και στο δρόμο είδε έναν άνθρωπο στα μαύρα να τρέχει προσ το μέρος του. Οι πρόσκοποι κάλεσαν ένα ιερέα και έκανε ευχέλαιο στην κατασκήνωση και απο τότε κανείς δέν ξανάκουσε για το όν αυτό στην κατασκήνωση εκέινη. Λέγεται όμως πως η θέληση του πνέυματος ίσως να είναι τόσο ισχυρή που μετά απο λίγο να γυρίσει και πάλι στο μέρος το οποίο τον ελκύει, την κατασκήνωση εκείνη.