Εμπειρία κάποιου Σπύρου Σταματέλου το 1949. "Ο οδηγός (εννοεί μάλλον πνεύμα-οδηγό) που με καθοδηγούσε όλο το Μικρασιατικό Πόλεμο με πήρε μια φορά μετά το συμμοριτοπόλεμο και με πήγε σε μια τοποθεσία στη Παλιοχώρα για να μου δείξει τη γουρούνα με τα χρυσά γουρουνόπουλα. Η γουρούνα παρουσιάστηκε μέσα από μια σπηλιά έτσι όπως ανοίγει η αυλαία στο θέατρο. Το τομάρι της ήταν από δέρμα φιδιού, τα νύχια της από πάστα λευκή και όλος ο οργανισμός της για να μπει σε κίνηση κουρδιζόταν όπως ένα ρολόι. Ανάμεσα στα δάχτυλα των ποδιών της είχε μικρές ροδίτσας για να κυλάει. Τα γουρουνόπουλα ολόχρυα ήταν δίπλα της κάμποσα που σε θάμπωναν από τη λαμπεράδα.