Ο Νικόλαος Σπύρου από τον Βόλο σε επιστολή που έστειλε στην Μονή Βατοπαιδίου στις 20 Οκτωβρίου 2001, γράφει: "Σε μία από τις προσκυνηματικές επισκέψεις μου στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου είχα μία σπάνια εμπειρία. Υπέφερα από αυχενικό σύνδρομο, που με κράταγε πολλές φορές στο κρεβάτι με πολλή ζάλη και πόνο. Ένα απόγευμα, ημέρα Τρίτη, θα πηγαίναμε με την παρέα μου στο παρεκκλήσιο της Παναγίας της Παραμυθίας για να παρακολουθήσουμε την Παράκληση. Εγώ, δεν μπορούσα να περπατήσω από την ζάλη, και την αδιαθεσία που ένιωθα. Προσπάθησα σιγά σιγά και σύρθηκα κυριολεκτικά ως το παρεκκλήσιο. Κατά την διάρκεια της Παρακλήσεως προσευχόμουν στην Παναγία μας να μου δώσει την υγεία μου. Στο τέλος της Παρακλήσεως, όταν πήγαμε να προσκυνήσουμε την χαριτόβρυτο εικόνα Της, συνέβη το εξής γεγονός. Την ώρα που έσκυψα να προσκυνήσω ακούστηκε ένας εκκωφαντικός θόρυβος, που τον άκουσαν και εντυπωσιάστηκαν όλοι όσοι ήταν μέσα στο παρεκκλήσιο. Αμέσως άνοιξα τα μάτια μου, και ένοιωσα άλλος άνθρωπος, ήμουν τελείως καλά. Ας έχει δόξα το όνομα της Κυρίας μας Θεοτόκου, η οποία ως φιλεύσπλαγχνη Μητέρα ευεργετεί συνεχώς εμάς τους αμαρτωλούς και αναξίους"