(Σημ. Aragorn : Η παρακάτω αναφορά αφορά το σπίτι του Ιωάννη Σελλή που υπάρχει στο PARANORMAP στον Αχλαδόκαμπο με τίτλο : Το στοιχειωμένο σπίτι). Φαινόμενα τα οποία συμβαίνουν στο σπίτι του Ιωάννη Σελλή στον Αχλαδόκαμπο ευλόγως θα απασχολήσουν την διεύθυνση της Εταιρείας Ψυχικών Ερευνών και για αυτό κρίνω σκόπιμο να τα φέρω σε γνώση της Εταιρείας. Κατά την τελευταία μου επίσκεψη τις μέρες του Πάσχα έμαθα ότι εδώ και καιρό στο συγκεκριμένο σπίτι ακούγονται και τη μέρα και τη νύχτα διάφοροι ανεξήγητοι κρότοι οι οποίοι έχουν φέρει σε απόγνωση τους ενοίκους του σπιτιού αλλά και τη κοινωνία του Αχλαδόκαμπου κρατώντας την σε περιέργεια. Από περιέργεια ακριβώς και εγώ απευθύνθηκα στον ιδιοκτήτη του σπιτιού που παρουσιάζονταν τα φαινόμενα ο οποίος αντί να μου εξηγήσει με προσκάλεσε να πάω στο σπίτι και πράγματι αντιλήφτηκα γύρω στις 5 το απόγευμα την 14 Απριλίου του 1931 τα ακόλουθα : Τηρώντας απόλυτη ησυχία όλα τα μέλη της οικογένειας, ακούσαμε αρχικά διάφορους κρότους, σαν βήματα, να προέρχονται από ένα δωμάτιο το οποίο βρισκόταν στην άκρη του σπιτιού προς το κήπο. Τα βήματα έδιναν την εντύπωση ενός άνδρα που περπατούσε στο δωμάτιο εκείνο, στη συνέχεια να μπαίνει στο συνεχόμενο διπλανό δωμάτιο κατόπιν να περνά μπροστά από εμάς απόσταση 30-40 εκατοστά, να μπαίνει στη συνέχεια στο διάδρομο και να συνεχίζει προς ένα σκοτεινό δωμάτιο στο βάθος του σπιτιού. Εκεί τα βήματα μετά από 3-4 λεπτά μεταβλήθηκαν σε ασυνάρτητους και άτακτους κρότους δίνοντας σαφώς την εντύπωση του θορύβου που κάνουν δύο σκυλιά όταν μαλώνουν χωρίς όμως να ακούγονται και οι σχετικές υλακές. Οι κρότοι αυτοί κράτησαν από την αρχή του φαινομένου γύρω στα 8-10 λεπτά. Η τρομοκρατημένη οικογένεια μου είπε πως το ίδιο ακριβώς φαινόμενο λαμβάνει χώρα πολλές φορές μέρα και νύχτα σε διάφορα μη ορισμένα χρονικά διαστήματα εδώ και ένα χρόνο περίπου. Πιο μπροστά ακούγονταν μόνο κρότοι στο ακριανό προς το κήπο δωμάτιο (προ τετραετίας), δίνοντας την εντύπωση ανθρώπου που χτυπά το πάτωμα με κάποιο αντικείμενο, σε αργά χρονικά διαστήματα στην αρχή και στη συνέχεια σε πιο γρήγορα χωρίς όμως οι κρότοι αυτοί να θυμίζουν βήματα. Σαν βήματα μετατράπηκαν ευκρινώς και σαφώς εδώ και ένα χρόνο. Την κατάσταση αυτή αντιλαμβάνεται ο κάθε επισκέπτης του σπιτιού όπως και οι ένοικοι των γύρω σπιτιών. Η εν λόγω οικογένεια αποτελείται από τους γονείς, τριών η τεσσάρων κοριτσιών και δύο αγοριών, ηλικίας από 8 μέχρι 25 χρονών, ασχολούμενοι όλοι με την κτηνοτροφία. Ο πατέρας Ιωάννης Σέλλης ισχυρίζεται με σοβαρότητα ότι μία νύχτα πριν από δύο χρόνια στην εξοχή συνάντησε και μίλησε με ένα φίλο του ο οποίος είχε πεθάνει πριν από δέκα χρόνια, λόγω αυτής της συνάντησης αρρώστησε και έμεινε στο κρεβάτι για μέρες. Συνέπεια αυτού του περιστατικού είναι και το εξακριβωμένο γεγονός ότι ποτέ δεν βγαίνει έξω τη νύχτα αν και το απαιτεί το επάγγελμά του αν δεν συνοδεύεται από κάποιο μέλος της οικογένειας. Στο εν λόγω σπίτι η οικογένεια Σέλλη μένει εδώ και πέντε χρόνια. Πριν ζούσε σε αυτό, βίο μοναχικό η μητέρα του Ιωάννη Σέλλη, γυναίκα ιδιότροπη, νευρική και υστερική. Τα φαινόμενα εξακολουθούν μέχρι σήμερα (Απρίλιος του 1931) Ευ. Τ. Παραβάντης, δικηγόρος οδός Πατησίων 32