Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο καλοί μου φίλοι, πως όλοι εμείς οι κοινοί θνητοί άνθρωποι της καθημερινότητας, θα εντυπωσιαζόμαστε διαχρονικά από κάποιους χαρισματικούς συνανθρώπους μας, όπως είναι αυτοί π.χ. που διαθέτουν μαντικές ικανότητες, επειδή μας ελκύει το άγνωστο μέλλον μας, είτε θέλουμε να το παραδεχτούμε είτε όχι, και οτιδήποτε εμπεριέχει αυτό. Ένας τέτοιου είδους άνθρωπος με προφητικό χάρισμα υπήρξε και ο μάντης Φινέας, την παρουσία του οποίου κατέγραψε η αρχαία Ελληνική μυθολογία, και όλως παραδόξως η τύχη τον έφερε μπροστά μου, ενόσω ερευνούσα την πορεία του Αλεξάνδρου στα βάθη της Μογγολικής ερήμου Takla Makan.
Πριν σας αποκαλύψω πού οφείλονταν επακριβώς η τεράστια έκπληξη που ένοιωσα, καταθέτω εδώ πως όσα και αν αναφέρονται σχετικά με την υψηλή θεϊκή καταγωγή του και τους ημίθεους απογόνους του, εγώ θα επικεντρωθώ στον διάσημο μυθολογικά τυφλό Θράκα βασιλιά, που ζούσε στη Σαλμυδησσό του Εύξεινου Πόντου και έτυχε να διαθέτει πάρα πολύ αξιόλογες μαντικές ικανότητες, όπως ακριβώς και ο Θηβαίος μάντης Τειρεσίας. Γεγονός που αποδίδονταν στο θεό Απόλλωνα, ο οποίος τον τύφλωσε επειδή έκανε κατάχρηση των μαντικών του ικανοτήτων. Έτσι λοιπόν ο θεός τον τιμώρησε άσπλαχνα στέλνοντας εναντίον του τις τρομερές Άρπυιες, που ήταν πουλιά με κεφάλι γυναίκας, και οι οποίες, αφού του άρπαζαν το φαγητό που του άφηναν οι κάτοικοι των γειτονικών περιοχών, ως αντάλλαγμα για τις μαντείες του, ρύπαιναν στη συνέχεια με τα περιττώματά τους το ελάχιστο που του άφηναν εσκεμμένα, καθώς είχαν διαταχθεί από τον Απόλλωνα να τον αφήσουν να επιβιώσει ολομόναχος, γεγονός που συνέβη, λόγω της αφόρητης δυσοσμίας που επικρατούσε γύρω του.
Ο Φινέας ωστόσο έκανε υπομονή, γνωρίζοντας πως θα απαλλασσόταν από τις Άρπυιες, (όχι όμως και από την τυφλότητά του), όταν θα έφταναν στη χώρα του οι Αργοναύτες. Και πράγματι, όταν έφτασαν εκεί οι Αργοναύτες, θέλοντας να μάθουν από αυτόν τον δρόμο προς την Κολχίδα, (ή την αρχαία Αία, την χώρα του βασιλιά Αιήτη), εκείνος τους υποσχέθηκε ότι θα τους υποδείξει την πορεία τους και τρόπους να αποφύγουν τους κινδύνους, αν και αυτοί με τη σειρά τους, δεσμεύονταν να τον απαλλάξουν από τις Άρπυιες. Οι Αργοναύτες συμφώνησαν, και στη συνέχεια μόλις παρέθεσαν στον Φινέα ένα πάρα πολύ πλούσιο τραπέζι, εκείνες το οσμίστηκαν αμέσως και πάραυτα όρμησαν ακαριαία από ψηλά για να το κατασπαράξουν. Ταυτόχρονα οι φτερωτοί γιοι του Βορέα Ζήτης και Κάλαης, που ήταν και αδέλφια της γυναίκας του Φινέα Κλεοπάτρας, γύμνωσαν αμέσως τα ξίφη τους και αφού τις καταδίωξαν στον αέρα κατάφεραν τελικά να τις εξοντώσουν όλες, αν και υπάρχουν παραλλαγές που αναφέρουν πως κάποιες από αυτές κατάφεραν να κρυφτούν μέσα σε μια σπηλιά, στο Κρητικό όρος Δίκτη.
Ο Φινέας, τηρώντας την υπόσχεσή του, έδειξε τον δρόμο στους Αργοναύτες, λέγοντάς τους πως για να φτάσουν στην Κολχίδα, θα έπρεπε να ακολουθήσουν τους ψηλούς φάρους της ερήμου. Γεγονός που με εξέπληξε φίλοι μου, επειδή φάροι εξακολουθούν να αποκαλούνται ακόμα και σήμερα τα ψηλά πήλινα φυλάκια που βρίσκονται κατά μήκος του Δρόμου του Μεταξιού, κυρίως του δρόμου που περνά μέσα από την έρημο Takla Makan, της Κινεζικής επαρχίας Xinjiang, και συμπεριλαμβάνει και το Κινεζο-Μογγολικό κάστρο της Jiaohe (Αίας), τα ερείπια της οποίας αποτελούν σήμερα τουριστικό πόλο έλξης. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα πήλινο κολαστήριο των λεγόμενων αρχαίων Οξυδρακών, γνωστών και από τις αναφορές του Αρριανού, χωρίς πύλες εισόδου και εξόδου, όπου οι άνθρωποι ζούσαν εκεί εξαναγκαστικά παγιδευμένοι, και προορισμένοι να καταστούν θυσία στο βωμό του Μεγάλου Δράκου. Πάρα πολλές θρησκευτικές σκηνές που βρέθηκαν στα γειτονικά βουδιστικά μοναστήρια, Dunhuang, Kizil και Bezeklik, παρουσιάζουν ανάλογες εικόνες με αυτές των πρώτων χριστιανών στο Κολοσσιαίο της Ρώμης· να τους τρώνε δηλαδή τα άγρια θηρία και να τους βασανίζουν ανηλεείς στρατιώτες με φριχτά μαρτύρια. Ένα άλλο υποδεέστερο στοιχείο που με εντυπωσίασε σχετίζονταν με τη γλώσσα όλων των Μογγολικών φυλών της περιοχής, η οποία δεν ονομάζεται Μογγολική, όπως θα πίστευε καθένας από εμάς αλλά Kalhas. Γεγονός διόλου τυχαίο, αν σκεφτεί κανείς πως πέρασαν χιλιάδες χρόνια από την μυθική εποχή της Αργοναυτικής εκστρατείας και τη δράση τους στην περιοχή της αρχαίας Κολχίδας.
Μέσα στα πολλά και παράδοξα που μας κληροδότησε ο μύθος του Φινέα, ήταν και ο απροσδόκητος εντοπισμός στο διαδύκτιο ενός «ιερού λειψάνου» μιας Άρπυας, που εξακολουθεί να βρίσκεται μέσα σε έναν Σιντοϊστικό ναό της Ιαπωνίας, και αποκαλείται Tegu. Η Ιαπωνική μυθολογία σχετικά με αυτά τα όντα είναι ομολογουμένως άκρως εντυπωσιακή, καθώς κάνει λόγο για δαιμονικά γυναικεία πουλιά που απήγαγαν μικρά βρέφη ή και μεγαλύτερα παιδιά. {Τιμωρημένες πρώην Σειρήνες από τη θεά Δήμητρα, σύμφωνα με τη δική μας μυθολογία, επειδή δεν βρήκαν την χαμένη κόρη της Περσεφόνη}. Η Ιαπωνική εκδοχή της απαγωγής μικρών παιδιών έχει το αντίστοιχό της στην περίπτωση απαγωγής του μάντη Φινέα, τον οποίο λέγεται πως οδήγησαν ως την περιοχή των Γαλακτοφάγων Σκυθών. (Ησ. απ. 151 και Στρ. 7.3.9).
Ολοκληρώνοντας την ανάρτηση αναφέρω πως ο μάντης Φινέας φανέρωσε επιπλέον στους Αργοναύτες και άλλες εκπληκτικές λεπτομέρειες σχετικά με το ταξίδι της επιστροφής, όπως πχ. τα φοβερά σημεία και τέρατα που συνέβαιναν στην περιοχή της Σκύλας και της Χάρυβδης, καθώς και στις Συμπληγάδες Πέτρες. Περιπτώσεις στις οποίες αναφέρθηκα κατά τη διάρκεια της Άνοιξης και μέλλει να αναδημοσιεύσω μελλοντικά για χάρη των νεοσύστατων φίλων.
Πριάμου Χριστίνα.