Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν τη δάφνη πολύ συχνά ως τελετουργικό όργανο καθαρμού και από τα γραπτά μνημεία που μας δείχνουν την κάθαρση του Ορέστη από την ενοχή της μητροκτονίας φαίνεται πιθανόν ότι η κανονική ιεροτελεστία του καθαρμού μιας ανθρωποκτονίας είναι ουσιαστικά να τον ραντίσουν με αίμα χοίρου και να τον χτυπήσουν με ένα κλαδί δάφνης, με σκοπό, όπως μπορούμε να εικάσουμε ότι διώχνει το οργισμένο φάντασμα του θύματός του, που θεωρήθηκε ότι βουίζει γι' αυτόν σαν θυμωμένη σφήκα το καλοκαίρι.

Αν ήταν έτσι, το ελληνικό τελετουργικό της κάθαρσης μοιάζει με την τελετή του εξορκισμού των Nicobarese (Σημ. Aragorn : φυλή που μένει στα νησιά Nicobar στο κόλπο της Βεγκάζης βόρεια της Σουμάτρας) γιατί εκεί όταν ένας άνθρωπος υποτίθεται ότι κυριεύεται από διαβόλους, οι Nicobarese τον tr;iboynε ολόκληρο με αίμα γουρουνιού και τον χτύπάνε με κλαδιά από συγκεκριμένα φύλλα, στα οποία τους αποδίδεται μια ειδική δύναμη που εξορκίζει τους δαίμονες