Ο πεπειραμένος αναγνώστης θα αναγνωρίσει εδώ όλα τα στοιχεία της απαγωγής από ΑΤΙΑ. Οι μάρτυρες μεταφέρονται σε μία περίεργη «υπόγεια αίθουσα» ή άλλο «πλανήτη», όπου τους δίνεται να φάνε κάποιο περίεργο «φαγητό» ή να πιουν ένα περίεργο «ποτό». Κατά τη διάρκεια των επαφών του Λάρυ Φόρμαν τη δεκαετία του 1960 στο Σοκόρο του Νέου Μεξικού, τα εξωγήινα πλάσματα τον τάισαν με κάτι που ο ίδιος ονόμασε «αμβροσία». «Ήταν κάτι σαν πόντσι από μούρα», είπε αργότερα. Οι λευκοντυμένοι νάνοι με τους οποίους ερχόταν σε επαφή ο Ισπανός επαφικός Ζακ Μπόρντας από το 1923 και μετά του έδωσαν αρχικά μία «σκούρα, τετράγωνη καραμέλα», λέγοντας του να τη φάει ολόκληρη. Η καραμέλα είχε «γεύση πίσσας». (Σημ. Aragorn : Αλήθεια, πως είναι η γεύση πίσσας;). Αργότερα ο Μπόρντας θα είχε πάρε δώσε με ένα παράξενο πλάσμα σε ένα γαλλικό βουνό, παραδίδοντάς του «ψωμί και γάλα». Τον Μάιο του 1969, άλλα πλάσματα απήγαγαν ένα Βραζιλιάνο στρατιώτη ονόματι Ζοζέ Αντόνιο και τον μετέφεραν σε ένα σπηλαιώδες πέτρινο δωμάτιο. Εκεί του πρόσφεραν μία πέτρινη πυραμιδοειδή κούπα γεμάτη από ένα πράσινο υγρό με πικρή γεύση. Στο πλαίσιο μιας στενής επαφής τρίτου τύπου στη Γαλλία, στις 28 φεβρουαρίου1974, δύο «κοσμοναύτες» έδωσαν στο μάρτυρα να φάει ένα μαλακό κομμάτι «σοκολάτα» το οποίο είχε ακαθόριστη γεύση. Στις 25 Οκτωβρίου του ίδιου χρόνου, ένας ψηλόσωμος άντρας με κίτρινο δέρμα και μαύρα ρούχα έδωσε σε ένα κυνηγό στο Ουισκόνσιν να πάρει ένα χάπι που «θα κρατούσε για τέσσερις μέρες». Αυτό ήταν και η εισαγωγική εμπειρία που θα κατέληγε σε ταξίδι σε έναν «άλλο πλανήτη» (μετʼ επιστροφής βέβαια). Αλλά και ο πασίγνωστος «πατέρας των επαφικών», Τζώρτζ Αντάμσκι «μετέλαβε» κι αυτός την «εξωγήινη κοινωνία» μέσα σε ένα ΑΤΙΑ που υποτίθεται ότι προερχόταν από την Αφροδίτη. Ήπιε ένα ποτό που το περιέγραψε ως άγευστο, λίγο πυκνότερο από νερό, με υφή παχύρρευστη, σαν λάδι. Στο πλαίσιο μιας κλασσικής περίπτωσης «εξωγήινης απαγωγής» στη Βόρεια Ουαλία, ο Ντάρρεν Σάντερλαντ απήχθη από το υπνοδωμάτιό του και μεταφέρθηκε σε ένα ΑΤΙΑ όπου του προσφέρθηκε σε ένα κόκκινο πιάτο μία κίτρινη μάζα σαν ζυμάρι. Ο Σάντερλαντ έφαγε το «ζυμάρι» που είχε λιγωτικά γλυκιά γεύση… για να επιστρέψει αμέσως στο κρεβάτι του νιώθοντας ζαλάδα. Πηγή : Βέμπος Θανάσης, Οι πύλες του Αλλόκοσμου (2η έκδοση), σελ. 249-251