O Γρηγόριος Eλευθεριάδης διηγείται μία ξεχωριστή μαρτυρία.
Κάποια φορά που είχε πάει να εξομολογηθεί περίμενε όλο σχεδόν το πρωινό μέχρι το μεσημέρι, να επιστρέψει ο Γέροντας που έλειπε.

Καθόταν κάτω από ένα δένδρο υπομένοντας την καλοκαιρινή ζέστη κι, είχε αρχίσει ν’ αδημονεί.

Ξαφνικά, τον βλέπει μπροστά του να εμφανίζεται απ’ το πουθενά κάθιδρος και κατακουρασμένος.
– Μα, πού ήσουν Γέροντα και χάθηκες;

Τον ρώτησε με απορία.
– Στην Παναγία τη Σουμελά ήμουν, γιαβρούμ, κι άναψα τα καντήλια.

Ήταν η ήρεμη απάντηση του αγίου της Σίψας…

Αυτά τα παράδοξα για μας, τους ανθρώπους της ύλης, ήταν για τον Γέροντα απολύτως φυσικά, καθώς κινούνταν καθημερινά μέσα σ’ αυτήν την ουράνια σφαίρα όπου φυσικοί περιορισμοί δεν υπάρχουν.