Υπηρετούσα το 1918 στη Κέρκυρα ως γιατρός του 10ου Πεζικού συντάγματος διευθύνων και το εκεί στρατιωτικό νοσοκομείο. Το Σύνταγμα όμως διατάχθηκε αφού αφήσει ένα μικρό λόχο στη Κέρκυρα να μετασταθμεύσει στα Ιωάννινα προς ανακατάληψη από τους Ιταλούς τότε κατεχόμενο Ηπειρωτικό τρίγωνο (Κόνιτσα – Δολιανά), ενώ εγώ διατάχθηκα με δύο διαταγές να παραμείνω στη Κέρκυρα σαν διευθυντής του νοσοκομείου. Αυτό το είπα στη σύζυγό μου η οποία μου είπε : «Θα μείνεις εδώ λίγο ακόμα και τρίτη διαταγή θα σε διατάξει να ακολουθήσεις το Σύνταγμα.» Όντως μετά από 15 μέρες έλαβα τηλεγραφική διαταγή να ακολουθήσω το Σύνταγμά μου ευρισκόμενο πλέον στα Ιωάννινα. Η σύζυγός μου παραθέριζε τότε στο χωριό Άγιοι Δέκα της Κέρκυρας και εγώ θα πήγαινα εκείνο το απόγευμα εκεί μαζί με δύο φίλους μου ανώτερους αξιωματικούς. Στο δρόμο είπα στους φίλους μου την ιστορία αυτή και το τηλεγράφημα προσθέτοντας ότι ασφαλώς η σύζυγός μου τηλεπαθητικώς θα το γνώριζε επειδή υπήρχαν και άλλες περιπτώσεις όμοιων γεγονότων από μέρους της. Επίτηδες μάλιστα τους άφησα να προπορευτούν. Και πράγματι όταν τους είδε αμέσως τους ρώτησε : «Ώστε φεύγει για Ιωάννινα ο σύζυγός μου;» Πράγματι τη προηγούμενη νύχτα νόμισε ότι κάποιος της ψιθύρισε πως με τηλεγραφική διαταγή θα έπρεπε να φύγω για το Σύνταγμά μου, γεγονός που το διηγήθηκε και στους γείτονές της (Μάρτυρες : Αγιοβλασίτης συνταγματάρχης Πεζικού, Αριστ. Κωνσταντινίδης ταγματάρχης).