Στην ευρύτερη περιοχή των Σερρών. κατά την εβδομάδα της Διακαινησίμου κυρίως, αναφέρονται πομπικές περιφορές εικονισμάτων γύρω από το αγροτικό όριο των χωριών και το "ύψωμα" δέντρων. Τοποθετείται δηλαδή αντίδωρον μέσα σε οπή που ανοίγεται στον κορμό θαλερών δέντρων, που
βρίσκονται σε Θέσεις αντίστοιχες προς τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. "Στο Νέο Σούλι, μετά την τέλεση της Θείας λειτουργίας, σχηματίζεται
εκκλησιαστική πομπή με επικεφαλής έφιππο ιερέα. Ακολουθούν δύο νέοι που κρατουν σήμαντρο, έπειτα άλλοι με εκκλησιαστικά λάβαρα, και στη
συνέχεια ακολουθεί μακρά σειρά παιδιών με εικονίσματα, τα οποία έχουν πάρει από τις εκκλησίες του χωριού και έχουν προηγουμένως τοποθετήσει
στο εικονοστάσι των σπιτιών τους. Η πομπή προχωρεί κυκλικά γύρω από τα αγροτικά όρια του Νέου Σουλίου, ενώ το σήμαντρο ηχεί και όλοι
τραγουδούν: Χριστός ανέστη, αληθώς ανέστη, γάλα στα χωράφια, μέλι μές στ' αμπέλι, κούρβουλο καλάθια. Η πομπή σταματάει στο ανατολικό μέρος, το βόρειο, το δυτικό και το νότιο, και ο ιερέας κάθε φορά "υψώνει" από ένα δέντρο. αφου αναπεμψει δεήσεις, και τελικά η πομπή καταλήγει στο παρεκκλήσι το Προφήτου Ηλιού. έξω από το χωριό" Αναμφισβήτητα, όλες αυτές οι παραδόσεις και τα δρώμενα που επιβιώνουν μέχρι σήμερα, από την Κύπρο ως τις Πρέσπες, έχουν πανάρχαιες ρίζες και αποτελούν τις αυθεντικότερες πληροφορίες για τις πίστεις και τις θρησκειολογικές αντιλήψεις των απωτάτων προγόνων μας. Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο Θα πρέπει με κά-θε τρόπο να διατηρηθούν.