Πάντα ήμουν επίμονος άνθρωπος και ερευνητής.

Ότι έβαλα στόχο στη ζωή μου το πέτυχα.

Πέστε το τύχη, πέστε το μέθοδο, πέρστε το πείσμα, πέστε το καθοδήγηση.

Εγώ θα το πω και Ευλογία.

Πολλά χρόνια πριν, όταν εκστατικός επισκεπτόμουν τις άγριες και πυκνόφυλλες πλαγιές του Ανατολικού Πηλίου με όψη το Αιγαίο, κάπου εκεί ανάμεσα Ανήλιο, Μακρυράχη και Ναταμούχαρη, είχα μια πλήρη αίσθηση και αυτό το μήνυμα:
«Είναι τόσο πυκνό και αδιαπέραστο αυτό το βουνό, με τόσο οργιαστική βλάστηση, που αν υπάρχουν ακόμη ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ, μπορούν να κρυφτούν και να μείνουν απαρατήρητοι από την ανθρώπινη παρουσία».

Όσο περνούσαν τα χρόνια, όλο και περισσότερο αυτή η αίσθηση, η πληροφορία το μήνυμα αν θέλετε, έπαιρνε σάρκα και οστά, θέριεψε και αποκτούσε πραγματική υπόσταση στα μέσα και στα έξω μου.

Θέλετε οι συνεχείς πληροφορίες;

Θέλετε οι συμπτώσεις;

Θέλετε η εσωτερική καθοδήγηση που με διακατέχει πάντα, από τότε που συνειδητοποίησα το σκοπό που ήρθα να υπηρετήσω στη Γαία;

Πέστε το απλό ένστικτο.

Αυτή η εσωτερική φωνή, που στους καλούς ανθρώπους δεν έχει πει ποτέ ψέματα!

Πολλά χρόνια πριν ένας πολύ καλός μου φίλος και ερευνητής, Στρατιωτικός γιατρός, αξιόλογος άνθρωπος και Συγγραφέας, Ελευθέριος Ακτουδιανάκης, μου έδωσε ένα περιοδικό, με φωτογραφία ενός σκελετού Κενταύρου, σε κάποιο Αμερικάνικο Πανεπιστήμιο.Πριν το 2.000 ήμουν γνώστης αυτής της ιστορίας.

με το Λευτέρη πήγαμε μαζί στην Πυρρά του Ηρακλέους όπου στο χωριό Σκλήθρο, πριν τα Πυρρά, ανακαλύψαμε αρχαία επιγραφή σε απόκρημνο βράχο, που καθοδηγούσε τους αρχαίους επισκέπτες πώς θα βρουν το Ναό του Ηρακλέους, να αφήσουν τα αναθήματα και τα δώρα στον Ημίθεο.

Δεν ζει πια ο Λευτέρης.

Μου άφησε όμως παρακαταθήκη:

«Μη πιστέψεις ποτέ Δημήτρη, ότι αυτός ο σκελετός του Κενταύρου, έγινε από κα΄ποιον επιστήμονα γιατρό, απλά και μόνο ως «φάρσα» ή για να φτιάξει ένα ομοίωμα Κενταύρου για εκπαιδευτική χρήση. Αν είναι έτσι, γιατί το έχουν ερμητικά σφραγισμένο σε κρύσταλλο και δεν το χρησιμοποιούν οι φοιτητές, παρά μόνο εκτίθεται ως αρχαιολογικό «έκθεμα».
Ύστερα μου μίλησε για πολλά περίεργα.

Για τα οκτώ χλμ βορειιοανατολικά του Βόλου, στη ρεματιά που βρέθηκε ο σκελετός, για τον τρόπο που φυγαδεύτηκε κρυφά μέσα στην επταετία (1967 – 1974) με ξύλινη συσκευασία, κάτωα παό άκρως απόρρητες συνθήκες, με άγημα από την Αμερικανική βάση.

Μου είπε επίσης ότι, αν ήθελαν να αποστομώσουν τις περίεργες ερωτήσεις η καλύτερη δικαιολογία θα ήταν «το φτιάξαμε εμείς» και το θέμα κλείνει δια παντός.

Τι να εξηγήσουν;

Τα ανεξήγητα;

και να που πριν δύο μήνες πήρα το μύνημα:

«Σήκω Δημήτρη, παράτησε όλα, ότι κάνεις, πάρε την οικογένειά σου, πηγαίνεις Πήλιο να ανοίξεις πάλι τη Σχολή μου».
Έβγαλα το μαγικό μου σβουράκι (δες inception) που τσεκάρω, ποιος μου μιλάει, αν είναι από τη Φωτεινή ή τη σκοτεινή πλευρά.

Ήταν από τη Φωτεινή πλευρά.

Χείρων ο Κένταυρος, ο Μέγας Ιατρός και Διδάσκαλος.

8 Νοεμβρίου, σηκώθηκα, πήρα την οικογένειά μου, τα υπάρχοντά μου σ΄ ένα τρέιλερ, νοίκιασα σπίτι όπως μου υποδείχτηκε στην Πορταριά στην Πύλη του Πηλίου.

Τα γεγονότα που ακολουθούν είναι καταιγιστικά.



Βρέθηκα στον επί Γης Παράδεισο, στο Βουνό των Θεών, στην προέκταση του θεοπρόβλητου Ολύμπου, στην φημισμένη Μυθική Κατοικία των Κενταύρων και στο βασίλειό τους.

Από τότε τα γεγονότα διαδέχονται, το ένα μετά το άλλο.

Μαρτυρίες, θεάσεις από κατοίκους, Σπήλαια με ευρήματα που μένουν μυστικά και απόκρυφα, ενώ η Παρουσία του Χείρωνος παντού και πάντα να καθοδηγεί τις εξελίξεις.

..σας κούρασα ίσως.

Δεν θα πω περισσότερα σήμερα.

καταγράφω τα πάντα, με μαρτυρίες, φωτογραφίες και β΄ντεο.

Είμαι απόλυτα πεπεισμένος πλέον, όσο παράξενο και αν σας ακούγεται.

Οι Κένταυροι δεν έφυγαν ποτέ από το Πήλιο.

Ο Κένταυρος Χείρων είναι εδώ και περιμένω να πάρω εντολές και καθοδήγηση.

Η Ελλάδα θα χρειαστεί πολεμιστές και βοήθεια από το Α του Κενταύρου, από τη Χώρα του Σείριου, του Μυθικού Αστρικού και υπέρλαμπρου Ηλίου, από εκεί που καταγόμαστε εμείς οι Έλληνες, χιλιάδες χρόνια πριν, όταν κατοικήσαμε την Αιγηίδα.
Ύστερα από χιλιάδες χρόνια, ήλθε ο Πόλεμος με τους κατοίκους της Ποσειδωνίας που ως τέκνα του Ποσειδώνα ήταν φιλικοί και αγνοί αρχικά. ύστερα εξέπεσαν σε πειράματα και χλιδή, έγιναν οι υπερόπτες Άτλαντες.

Ήρθαμε σε άμεση ρήξη και ένα τρομακτικό πόλεμο.

Εμείς καταστρέψαμε την Ατλαντίδα, βυθίζοντάς την στα έγκατα του Ατλαντικού κι εκείνοι ενεργοποιώντας τις υποθαλάσσιες βάσεις τους και σπάζοντας την μαγνητική καλύπτρα της Αιγηίδας, πλημμύρισαν την Ενδοχώρα κι έμειναν οι κορυφές των βουνών, τα σημερινά νησιά του Αγαίου, να θυμίζουν το Κοσμοδρόμιο της Δήλου, τον Ιερό τόπο Γέννησης του Απόλλωνος και της Αρτέμιδος.

Οι Κένταυροι (Προέλληνες, Δραβίδες, Πελασγοί πρόγονοί μας) έφυγαν για το ΑΛΦΑ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥ.

Όσοι έμειναν πίσω, εμείς οι σημερινοί τους απόγονοι και οι Κένταυροι που (κεντούν την αύρα)
μεταστοιχειώνοντας και αλλάζοντας την αύρα και την κυτταρική τους δομή, ακόμη και την αύρα όσων επιθυμούν, σε μορφές που το μάτι του ανθρώπου δεν μπορεί ούτε να φανταστεί ούτε να συλλάβει, ακόμη και με την περιφερειακή λεγομένη όραση.
Σας πήγα λίγο πίσω.32.000 χρόνια είναι λίγο, αφού η καταστροφή της Αιγηίδος έγινε 16.000 χρόνια πριν.

Τώρα, δεν έχουμε ιδέα για τους κατοίκους της Γαίας που προϋπήρχαν πριν τις 32.000. Υπό το φάσμα της «δικής» μας παρουσίας των διαχρονικών «Ελλήνων» επισκεπτών από την πατρίδα μας το Σείριο, θα μιλήσουμε στο βιβλίο που ετοιμάζω, όπου θα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και σιγά σιγά, διότι έχουμε χάσει πολλά επεισόδια και η Ιστορία θα ξαναγραφεί πάλι από την Αρχή.

Είμαστε Έλληνες.

Αυτό δεν αλλάζει με τίποτα..

Οι Κένταυροι με τον υπέτατο Διδάσκαλο Χείρωνα, ως πρόγονοί μας και Προέλληνες, κάτοικοι του Άλφα Κενταύρου, έρχονται ως πολύτιμοι Σύμμαχοι σε μία καίρια στιγμή που θα συμβούν όλα ΞΑΦΝΙΚΑ με ασύλληπτες ταχύτητες.
Γι΄αυτό είμαι εδώ.

Μείνετε μαζί μου.

Όσοι με εμπιστεύεστε και γνωρίζετε το έργο μου.

Δεν πρόκειται να απογοητεύσω κανένα και πρώτα πρώτα τον ίδιο τον εαυτό μου.
Την καλημέρα μου από το Βουνό των Κενταύρων

Την Κατοικία των Θεών.

Δημήτριος Μαντές
3/02/2019