Πρόκειται για το πρώτο φλογοβόλο της ιστορίας και χρησιμοποιήθηκε από τους Βοιωτούς στον Πελοποννησιακό πόλεμο για την καύση των τειχών του Δηλίου.

Αποτελούνταν από ένα σιδηρόφρακτο κοίλο (σκισμένο κατά μήκος και ξαναενωμένο) κορμό που έφερε ένα φυσητήρα στο οπίσθιο άκρο του και ένα κρεμασμένο με αλυσίδες καζάνι στο εμπρόσθιο άκρο του. Ένας λυγισμένος σωλήνας από το αεροστεγές στόμιο του κορμού κατέβαινε στο καζάνι που περιείχε αναμμένα κάρβουνα, θειάφι και πίσσα. Με τη λειτουργία του φυσητήρα δημιουργούνταν τεράστιες φλόγες που κατέκαιγαν τα ξύλινα τείχη και απομάκρυναν τους υπερασπιστές τους. Αργότερα χρησιμοποιήθηκε για την προσβολή πέτρινων οχυρώσεων προκαλώντας ρήγματα στους λίθους λόγω της υψηλής θερμοκρασίας και της παράλληλης έγχυσης ξυδιού, ούρων ή άλλης διαβρωτικής ουσίας σε αυτούς.

ΠΗΓΕΣ: «Θουκυδίδης, Ιστορίαι, Δ»