Στην Ι.Μ. Κασταμονίτου, επί Φιλαρέτου ήταν ένας νεαρός μοναχός που δεν κατέβαινε στην Ακολουθία από αμέλεια  και παρέλειπε όλα τα πνευματικά του καθήκοντα.

'Ο ευλαβέστατος 'Ηγούμενος, Παπα - Φιλάρετος, τού έκανε κατ' έπανάληψιν παρατηρήσεις καί τόν νουθετοϋσε, άλλ' έκείνος καί πάλι άδιαφορουσε γιά όλα. 'Αναγκάστηκε πιά ο Γέροντας νά τόν άφήση στήν Παναγία, καί τήν παρακαλούσε μέρα - νύχτα νά βοηθήση πιά 'Εκείνη τόν άδελφό. Μιά μέρα, λοιπόν, είδε τήν Παναγία 0 άδελφός νά τού λέη θλιμμένη: - Λυπάμαι γιά τά χάλια σου. 'Αφού τώρα πού είσαι νέος καί υγιής δέν κατεβαίνεις στό Ναό, γιά νά προσευχηθής, άλλά κάθεσαι στό κελλί σου, καί σέ πνίγουν οί άσχημοι λογισμοί, πότε θά πάς; σάν γηράσης ή όταν άρρωστήσης; Μετά άπό αυτό τό γεγονός  Μοναχός άλλαξε τελείως καί κατέβαινε πρώτος στήν 'Ακολουθία καί άγωνιζόταν μέ προθυμία μεγάλη.