Στοιχειό υπήρχε στο ρέμα της Καραμπότσας όπου τα μεσάνυκτα είχαν δει ένα γυμνό παιδί να κάνει κούνια σε σκοινί που κρεμόταν από την πλατάνα. Οι κραυγές του ήταν ανάμεικτα γέλια, κλάματα, θρήνοι και ξεφωνήματα. Ο δρόμος επειδή είναι κεντρικός πολύ επηρέαζε τους νυκτερινούς διαβάτες και ιδιαίτερα ...

Στοιχειό έλεγαν ότι υπήρχε στο χείμαρρο Σκιάφι, διότι κάποτε που πλημμύρησε έπνιξε μια φτωχή γυναίκα. Ένα μικρό παιδί είχε θεαθεί τα μεσάνυκτα γυμνό μέσα σε έναν λάρνακα (λούμπα) να κλαίει και να κτυπά τα νερά. Ο οδοιπόρος περνώντας νύκτα από το Σκιάφι άκουγε στην φαντασία του τα κλάματα του παι...

Τα φουσάτα ήταν πολεμικά στρατεύματα με οπλισμένους στρατιώτες, με πολεμικά άρματα και πολιορκητικές μηχανές, με αντίπαλους στρατούς που διεξάγονταν πραγματικές μάχες. Τα Φουσάτα εμφανίζονταν τις νυκτερινές ώρες και πολλοί ισχυρίσθηκαν ότι τα είδαν με τα μάτια τους, σαν τις οπτασίες των Δροσουλι...

Ολόκληρη η Πόλη , είχε βγεί και κοιτούσε ένα αντικείμενο να κάνει κύκλους πάνω απο την Πόλη..χρώματος λευκού...όχι τόσο έντονου λευκού έλεγαν οι πολίτες και σαν χανόταν μέσα στα σύννεφα φαινόταν πιο έντονα...κάποιος -απ'οτι λέει και δεν έχω λόγο να μην τον πιστέψω..- είπε ότι έκανε ζουμ πάνω του ...

Στο βουνό απέναντι από τη Μπαρμπάραινα και λίγο δυτικότερα από την τοποθεσία Άγιος Δημήτριος υπάρχει μία μικρή πηγή με πολύ κρύο και καλό νερό, η «Νεραϊδόβρυση». Λέγεται ότι εκεί μαζεύονταν νεράιδες από το Κουτούνι, το Καλάμι, τη Λυκοτρυπιά και τα Σκοπούλια και χόρευαν και τραγουδούσαν.

Τραγούδια από νεράιδες λέγεται πως ακούγονταν και στη δυτική πλαγιά του υψώματος της Παναγίας (στης Παναγιάς την πλεύρη), σε ένα μέρος που το έλεγαν «Νεροσουρμή», παρόλο που εκεί δεν υπήρχε πηγή παρά μόνο μία τρύπα από την οποία έβγαινε νερό το χειμώνα. Νεραϊδοτράγουδα ακούγονταν και στο Κουφόγκρ...

Στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου με την πηγή, εμφανιζόταν ο «Αράπης», ένα θεόρατο μαύρο ζώο με σώμα βουβαλιού και κεφάλι λιονταριού. Το είχαν δει πολύ πριν χτιστεί η εκκλησία. Μετά το χτίσιμο της εκκλησίας, πριν το 1900, δεν το ξαναείδε κανείς. Στο ίδιο σημείο, βορειοδυτικά στον «Τουρλάκη», έλεγα...

Στο δρόμο στη Φουμπαβόλακκα, στη μικρή εξοχή ενός βράχου που την έλεγαν «σπηλούλα», κοιμόταν ένα ζώο, η «Λαγωνίκα». Είχε λεπτό και μακρύ σώμα, πολύ κοντά πόδια, λεπτό κεφάλι με μακρύ ρύγχος και κοντή ουρά. Παρουσιαζόταν μεσάνυχτα και όταν περνούσε άνθρωπος πηδούσε και εξαφανιζόταν.

Στο 76ο τεύχος του Μαρτίου του 1999 του περιοδικού «Τρίτο Μάτι» και σε άρθρο του ο Θ. Μαστακούρης αναφέρεται στο τρομερό «Στοιχειό της Βρύσης του Αρχοντή» που μοιάζει με πελώριο μαλλιαρό σκυλί με μουγκρητό βοδιού. Το έχουν δει και ακούσει αρκετοί. Σύμφωνα με την παράδοση, όταν ένας χωριανός επρόκ...