Η πάκτωση των κόμβων της ανώτατης στάθμης των τοιχωμάτων μιας κατασκευής με το έδαφος χρησιμοποιώντας τον μηχανισμό της ευρεσιτεχνίας εκτρέπει τις ανοδικές αδρανειακές εντάσεις της ροπής ανατροπής μεταφέροντας αυτές ελεύθερα απευθείας από το δώμα μέσα στο έδαφος αποτρέποντας καθαυτόν τον τρόπο τις μετατοπίσεις της στροφής τους υπεύθυνες για όλες τις αναπτυσσόμενες εντάσεις πάνω στον κορμό των φερόντων στοιχείων που προκαλούν ανελαστικές παραμορφώσεις κάμψης και αστοχίες σε έναν μεγάλο σεισμό.
Πολλοί έχουν την εντύπωση ότι η βάσεις των κατασκευών είναι πακτωμένες με το έδαφος λόγο του ότι ευρίσκονται κάτω από την επιφάνεια του εδάφους. Αυτό είναι αναληθές Η κατασκευή των πεδιλοδοκών υποδηλώνει ότι απλά πατάνε πάνω στο έδαφος. Μετά την κατασκευή των βάσεων συνήθως τοποθετούμε μπάζα περιμετρικά τους για να τις καλύψουμε ώστε να μην είναι ορατές. Αυτό το μπάζωμα μαζί με τα φορτία του κτιρίου περιορίζουν κατά κάποιο τρόπο την πλάγια ολισθαίνουσα μετατόπιση δηλαδή την αλληλεπίδραση εδάφους κατασκευής με διαφορά φάσης και η επιβαλλόμενη κίνηση του εδάφους στην κατασκευή είναι μεγαλύτερη. Επουδενί όμως το μπάζωμα της βάσης δεν μπορεί να σταματήσει την στροφή του τοιχώματος προερχόμενη από την ροπή ανατροπής η οποία αναγκάζει μεγάλο τμήμα του πέλματος της βάσης σε ανάκλιση - ανασήκωμα Αρχικά το τοίχωμα παραλαμβάνοντας τις εντάσεις αδράνειας από το διάφραγμα της πλάκας τις μεταφέρει μέσω της χιαστής ευρισκόμενη μέσα στην δομή του κάτω στο πέλμα της βάσης από την θλιβόμενη πλευρά του τοιχώματος. Αυτό το σημείο του πέλματος που κατεβαίνουν οι εντάσεις της ανωδομής είναι μία άρθρωση. Η άρθρωση επιτρέπει την περιστροφή του τοιχώματος που αυτό σημαίνει ότι μέρος των εντάσεων θα είναι εντάσεις θλίψης - καθοδικές από την μία πλευρά του και ανοδικές εντάσεις από την άλλη πλευρά. Αυτές οι ανοδικές εντάσεις δημιουργούν εφελκυσμό του οπλισμού στην μία πλευρά του τοιχώματος διότι όταν μέρος του πέλματος χάσει την επαφή του με το έδαφος λόγο της ανάκλησης δημιουργούνται αστήρικτα στατικά φορτία τα οποία έρχονται σε αντίθεση με της ανοδικές εντάσεις έλκοντας τον γραμμικό οπλισμό. Τις ανοδικές αυτές εντάσεις της ροπής ανατροπής του τοιχώματος τις παραλαμβάνει η πεδιλοδοκός και ο κόμβος που σχηματίζεται από την συμβολή δοκού - τοιχώματος δημιουργώντας μία διπλή αντιρροπή πάνω στον κορμό της δοκού και του τοιχώματος η οποία αντιδρά και φέρνει την ισορροπία εμποδίζοντας και εξισώνοντας με αντίθετες εντάσεις την ροπή ανατροπής του τοιχώματος προσπαθώντας να κατεβάσει τις ανοδικές εντάσεις κάτω στην βάση. Το ίδιο συμβαίνει και στον αντικριστό κόμβο στην άλλη άκρη της δοκού με την διαφορά ότι όταν ο ένας κόμβος δέχεται ανοδικές εντάσεις ο άλλος δέχεται καθοδικές εντάσεις και η δοκός αντιδρά το ίδιο με αντιρροπές ισορροπίας. Αυτή η αντίθετη ένταση στα δύο άκρα της δοκού καταπονεί τον κορμό της δημιουργώντας πάνω σε αυτόν μία καμπυλότητα σχήματος ( S ) Το ίδιο συμβαίνει και στο τοίχωμα. Αν αυτή η καμπυλότητα είναι μικρή δεν υπάρχει πρόβλημα διότι η δοκός διαθέτει μία μικρή ελαστικότητα η οποία αποθηκεύει ή καταναλώνει μέσο της δημιουργίας θερμότητας την ενέργεια του σεισμού και δεν σπάει και μετά την ένταση επανέρχεται στην κανονικότητα χωρίς αστοχία. Εάν η σεισμική ενέργεια είναι πάρα πολύ μεγάλη, θα παράγει υπερβολικά μεγάλες μετατοπίσεις που θα προκαλέσουν μια πολύ υψηλή καμπυλότητα στα κατακόρυφα και οριζόντια στοιχεία. Αν η καμπυλότητα είναι πολύ υψηλή, αυτό σημαίνει ότι η περιστροφή των τμημάτων των στηλών και των δοκών θα είναι πολύ πάνω από την ελαστική περιοχή (Θλιπτική παραμόρφωση σκυροδέματος πάνω από το 0,35% και τάσεις των ινών του οπλισμού πάνω από το 0,2 %). Όταν η περιστροφή περάσει πάνω από αυτό το όριο ελαστικότητας, η δομή αρχίζει να «διαλύει την αποθήκευση της ενέργειας «μέσω πλαστικής μετατόπισης, το οποίο σημαίνει ότι τα τμήματα θα έχουν μια υπολειμματική μετατόπιση που δεν θα είναι σε θέση να ανακτηθεί (ενώ στην ελαστική περιοχή όλες οι μετατοπίσεις ανακτώνται).
Βασικά ο σχεδιασμός της αντοχής ενός σημερινού κτιρίου περιορίζεται στα όρια του ελαστικού φάσματος σχεδιασμού, και μετά περνά στις προεπιλεγμένες πλαστικές περιοχές, οι οποίες είναι προεπιλεγμένες περιοχές αστοχίας, (συνήθως είναι τα άκρα των δοκών) ώστε να μην καταρρεύσει η δομή. (Η δομή καταρρέει όταν αστοχήσουν τα υποστυλώματα με λοξό/ σχήμα αστοχίας). Αν τα τμήματα που βιώνουν τις πλαστικές παραμορφώσεις, ξεπερνούν το όριο του σημείου θραύσης, και είναι και πάρα πολλές πάνω στην δομή, η δομή θα καταρρεύσει. Τι κάνει η ευρεσιτεχνία για να μην αφήσει την κατασκευή να περάσει σε ανελαστικές μετατοπίσεις και αστοχίες. Παίρνει μία δύναμη από το έδαφος μέσο ενός μηχανισμού που φέρει το ένα άκρο του τένοντα και είναι πακτωμένος στα βάθη μιας γεώτρησης και την μεταφέρει ελεύθερα μέσα από μια σωλήνα στο άλλο άκρο του που ευρίσκεται στο άνω άκρο του τοιχώματος με το οποίο πακτώνεται με έναν άλλο μηχανισμό με σκοπό να σταματήσει την ανατροπή - στροφή του τοιχώματος δηλαδή τις ανοδικές εντάσεις επιβάλλοντας καθοδικές εντάσεις ισορροπίας. Με αυτό τον τρόπο βοηθάει τις αντιρροπές των κόμβων εφαρμόζοντας σε άλλες περιοχές πρόσθετες δυνάμεις ισορροπίας ως προς την ροπή ανατροπής του τοιχώματος ώστε οι καμπυλότητα του κορμού της δοκού και του τοιχώματος να μην περάσουν ποτέ σε ανελαστικές ψαθυρές μετατοπίσεις και αστοχίες. Δηλαδή ο τένοντας παραλαμβάνει τις ανοδικές εντάσεις από το άνω άκρο του τοιχώματος και τις μεταφέρει απευθείας στο άλλο άκρο του μέσα στο έδαφος αφαιρώντας μεγάλο μέρος των εντάσεων από όλον τον φορέα. Αυτός είναι και ο κύριος σκοπός κάθε πολιτικού μηχανικού που σχεδιάζει αντισεισμικά ... σχεδιάζει έτσι ώστε να μεταφέρει όλες τις εντάσεις κάτω στην βάση. Η μέθοδος που προτείνω τις μεταφέρει μέσα στο έδαφος που είναι ακόμα καλύτερα. Γιατί χρειαζόμαστε την ευρεσιτεχνία αφού ο πεδιλοδοκός και ο κόμβος κάνει την ίδια δουλειά? Διότι τα μεγάλα επιμήκη τοιχώματα λόγω των μεγάλων ροπών που κατεβάζουν είναι πρακτικά αδύνατη η παρεμπόδιση της στροφής τους με τον κλασικό τρόπο κατασκευής των πεδιλοδοκών. Άλλωστε ο σύγχρονος αντισεισμικός κανονισμός το λέει καθαρά. ( Η αναπόφευκτη ανελαστική συμπεριφορά υπό ισχυρή σεισμική διέγερση κατευθύνεται σε επιλεγμένα στοιχεία και μηχανισμούς αστοχίας. ) Για την ευρεσιτεχνία δεν είναι αναπόφευκτη η αστοχία διότι έχει την δυνατότητα να ελέγχει αρχικά ελαστικά αλλά και να σταματά δυναμικά τις μετατοπίσεις όταν αυτές τείνουν να περάσουν σε ανελαστική φάση ελέγχοντας καθ αυτόν τον τρόπο όλες τις εντάσεις του φορέα ώστε αυτές να περιορίζονται μέσα στην ελαστική φάση μετατόπισης. Αυτή η αντίθετη τάση στο δώμα προέρχεται από μία εξωτερική πηγή, και δεν εφαρμόζετε από πηγή ευρισκόμενη πάνω στον ίδιο τον φέροντα. Αυτή η εξωτερική πηγή είναι το έδαφος κάτω από την βάση. Από εκεί αντλώ αυτήν την εξωτερική δύναμη. Αυτό κάνει την μεγάλη διαφορά και δίνει την δυνατότητα να περιοριστούν και να σταματήσουν δυναμικά οι μετατοπίσεις της παραμόρφωσης και της τελικής αστοχίας και κατάρρευσης.
Ένας επισκέπτης είπε:
Ευχαριστουμε για την αναρτηση,
πρεπει να μαθαινουμε για τα Ελληνικα επιτευγματα.
Ένας επισκέπτης είπε:
Αυτός είμαι εγώ. Περισσότερα http://file.scirp.org/Html/6-1880388_59888.htm και στα Ελληνικά εδώ.
( Γιατί τους γάιδαρους τους δένουν με την γη ενώ τα σπίτια τα αφήνουν ελεύθερα για βοσκή? ) Την γνωστή παροιμία κάλιο γαϊδουρόδενε παρά γαϊδουρογύρευε δεν την ξέρουν οι πολιτικοί μηχανικοί? https://www.youtube.com/watch?v=zhkUlxC6IK4 Αμφισβητώ την θεωρεία της ελαστικής και πλάστημης μετατόπισης ως σχεδιασμό αντισεισμικής προστασίας. Είμαι υπέρμαχος της δυναμικής παραλαβής των σεισμικών φορτίων από τα τοιχώματα και την μεταφορά αυτών μέσο μηχανισμών συνεργασίας μέσα στο έδαφος. Από τη στιγμή που το δώμα είναι συνδεδεμένο με το έδαφος διά μέσω του συρματόσχοινου της ευρεσιτεχνίας, τότε περιορίζει τις σχετικές μετατοπίσεις των ορόφων (δηλ τα drifts) και άρα η ένταση που αναπτύσσεται σε ολόκληρο τον φορέα είναι περιορισμένη. Η ίδια λογική εφαρμόζεται χρόνια τώρα στην σεισμική μόνωση, τοποθετώντας υδραυλικούς αποσβεστήρες σε διαγώνια διάταξη μεταξύ των ορόφων
6 Σχόλια:
Η πάκτωση των κόμβων της ανώτατης στάθμης των τοιχωμάτων μιας κατασκευής με το έδαφος χρησιμοποιώντας τον μηχανισμό της ευρεσιτεχνίας εκτρέπει τις ανοδικές αδρανειακές εντάσεις της ροπής ανατροπής μεταφέροντας αυτές ελεύθερα απευθείας από το δώμα μέσα στο έδαφος αποτρέποντας καθαυτόν τον τρόπο τις μετατοπίσεις της στροφής τους υπεύθυνες για όλες τις αναπτυσσόμενες εντάσεις πάνω στον κορμό των φερόντων στοιχείων που προκαλούν ανελαστικές παραμορφώσεις κάμψης και αστοχίες σε έναν μεγάλο σεισμό.
Η Εφεύρεση Το Απόλυτο Αντισεισμικό Σύστημα στο Ανατρεπτικό Δελτίο.
https://www.facebook.com/manos.rcmaniac/videos/951791198316476/
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΥΜΠΕΡΗΣ
Πολλοί έχουν την εντύπωση ότι η βάσεις των κατασκευών είναι πακτωμένες με το έδαφος λόγο του ότι ευρίσκονται κάτω από την επιφάνεια του εδάφους. Αυτό είναι αναληθές Η κατασκευή των πεδιλοδοκών υποδηλώνει ότι απλά πατάνε πάνω στο έδαφος. Μετά την κατασκευή των βάσεων συνήθως τοποθετούμε μπάζα περιμετρικά τους για να τις καλύψουμε ώστε να μην είναι ορατές. Αυτό το μπάζωμα μαζί με τα φορτία του κτιρίου περιορίζουν κατά κάποιο τρόπο την πλάγια ολισθαίνουσα μετατόπιση δηλαδή την αλληλεπίδραση εδάφους κατασκευής με διαφορά φάσης και η επιβαλλόμενη κίνηση του εδάφους στην κατασκευή είναι μεγαλύτερη. Επουδενί όμως το μπάζωμα της βάσης δεν μπορεί να σταματήσει την στροφή του τοιχώματος προερχόμενη από την ροπή ανατροπής η οποία αναγκάζει μεγάλο τμήμα του πέλματος της βάσης σε ανάκλιση - ανασήκωμα Αρχικά το τοίχωμα παραλαμβάνοντας τις εντάσεις αδράνειας από το διάφραγμα της πλάκας τις μεταφέρει μέσω της χιαστής ευρισκόμενη μέσα στην δομή του κάτω στο πέλμα της βάσης από την θλιβόμενη πλευρά του τοιχώματος. Αυτό το σημείο του πέλματος που κατεβαίνουν οι εντάσεις της ανωδομής είναι μία άρθρωση. Η άρθρωση επιτρέπει την περιστροφή του τοιχώματος που αυτό σημαίνει ότι μέρος των εντάσεων θα είναι εντάσεις θλίψης - καθοδικές από την μία πλευρά του και ανοδικές εντάσεις από την άλλη πλευρά. Αυτές οι ανοδικές εντάσεις δημιουργούν εφελκυσμό του οπλισμού στην μία πλευρά του τοιχώματος διότι όταν μέρος του πέλματος χάσει την επαφή του με το έδαφος λόγο της ανάκλησης δημιουργούνται αστήρικτα στατικά φορτία τα οποία έρχονται σε αντίθεση με της ανοδικές εντάσεις έλκοντας τον γραμμικό οπλισμό.
Τις ανοδικές αυτές εντάσεις της ροπής ανατροπής του τοιχώματος τις παραλαμβάνει η πεδιλοδοκός και ο κόμβος που σχηματίζεται από την συμβολή δοκού - τοιχώματος δημιουργώντας μία διπλή αντιρροπή πάνω στον κορμό της δοκού και του τοιχώματος η οποία αντιδρά και φέρνει την ισορροπία εμποδίζοντας και εξισώνοντας με αντίθετες εντάσεις την ροπή ανατροπής του τοιχώματος προσπαθώντας να κατεβάσει τις ανοδικές εντάσεις κάτω στην βάση. Το ίδιο συμβαίνει και στον αντικριστό κόμβο στην άλλη άκρη της δοκού με την διαφορά ότι όταν ο ένας κόμβος δέχεται ανοδικές εντάσεις ο άλλος δέχεται καθοδικές εντάσεις και η δοκός αντιδρά το ίδιο με αντιρροπές ισορροπίας. Αυτή η αντίθετη ένταση στα δύο άκρα της δοκού καταπονεί τον κορμό της δημιουργώντας πάνω σε αυτόν μία καμπυλότητα σχήματος ( S ) Το ίδιο συμβαίνει και στο τοίχωμα. Αν αυτή η καμπυλότητα είναι μικρή δεν υπάρχει πρόβλημα διότι η δοκός διαθέτει μία μικρή ελαστικότητα η οποία αποθηκεύει ή καταναλώνει μέσο της δημιουργίας θερμότητας την ενέργεια του σεισμού και δεν σπάει και μετά την ένταση επανέρχεται στην κανονικότητα χωρίς αστοχία. Εάν η σεισμική ενέργεια είναι πάρα πολύ μεγάλη, θα παράγει υπερβολικά μεγάλες μετατοπίσεις που θα προκαλέσουν μια πολύ υψηλή καμπυλότητα στα κατακόρυφα και οριζόντια στοιχεία. Αν η καμπυλότητα είναι πολύ υψηλή, αυτό σημαίνει ότι η περιστροφή των τμημάτων των στηλών και των δοκών θα είναι πολύ πάνω από την ελαστική περιοχή (Θλιπτική παραμόρφωση σκυροδέματος πάνω από το 0,35% και τάσεις των ινών του οπλισμού πάνω από το 0,2 %). Όταν η περιστροφή περάσει πάνω από αυτό το όριο ελαστικότητας, η δομή αρχίζει να «διαλύει την αποθήκευση της ενέργειας «μέσω πλαστικής μετατόπισης, το οποίο σημαίνει ότι τα τμήματα θα έχουν μια υπολειμματική μετατόπιση που δεν θα είναι σε θέση να ανακτηθεί (ενώ στην ελαστική περιοχή όλες οι μετατοπίσεις ανακτώνται).
Βασικά ο σχεδιασμός της αντοχής ενός σημερινού κτιρίου περιορίζεται στα όρια του ελαστικού φάσματος σχεδιασμού, και μετά περνά στις προεπιλεγμένες πλαστικές περιοχές, οι οποίες είναι προεπιλεγμένες περιοχές αστοχίας, (συνήθως είναι τα άκρα των δοκών) ώστε να μην καταρρεύσει η δομή. (Η δομή καταρρέει όταν αστοχήσουν τα υποστυλώματα με λοξό/ σχήμα αστοχίας). Αν τα τμήματα που βιώνουν τις πλαστικές παραμορφώσεις, ξεπερνούν το όριο του σημείου θραύσης, και είναι και πάρα πολλές πάνω στην δομή, η δομή θα καταρρεύσει.
Τι κάνει η ευρεσιτεχνία για να μην αφήσει την κατασκευή να περάσει σε ανελαστικές μετατοπίσεις και αστοχίες.
Παίρνει μία δύναμη από το έδαφος μέσο ενός μηχανισμού που φέρει το ένα άκρο του τένοντα και είναι πακτωμένος στα βάθη μιας γεώτρησης και την μεταφέρει ελεύθερα μέσα από μια σωλήνα στο άλλο άκρο του που ευρίσκεται στο άνω άκρο του τοιχώματος με το οποίο πακτώνεται με έναν άλλο μηχανισμό με σκοπό να σταματήσει την ανατροπή - στροφή του τοιχώματος δηλαδή τις ανοδικές εντάσεις επιβάλλοντας καθοδικές εντάσεις ισορροπίας. Με αυτό τον τρόπο βοηθάει τις αντιρροπές των κόμβων εφαρμόζοντας σε άλλες περιοχές πρόσθετες δυνάμεις ισορροπίας ως προς την ροπή ανατροπής του τοιχώματος ώστε οι καμπυλότητα του κορμού της δοκού και του τοιχώματος να μην περάσουν ποτέ σε ανελαστικές ψαθυρές μετατοπίσεις και αστοχίες. Δηλαδή ο τένοντας παραλαμβάνει τις ανοδικές εντάσεις από το άνω άκρο του τοιχώματος και τις μεταφέρει απευθείας στο άλλο άκρο του μέσα στο έδαφος αφαιρώντας μεγάλο μέρος των εντάσεων από όλον τον φορέα. Αυτός είναι και ο κύριος σκοπός κάθε πολιτικού μηχανικού που σχεδιάζει αντισεισμικά ... σχεδιάζει έτσι ώστε να μεταφέρει όλες τις εντάσεις κάτω στην βάση. Η μέθοδος που προτείνω τις μεταφέρει μέσα στο έδαφος που είναι ακόμα καλύτερα. Γιατί χρειαζόμαστε την ευρεσιτεχνία αφού ο πεδιλοδοκός και ο κόμβος κάνει την ίδια δουλειά? Διότι τα μεγάλα επιμήκη τοιχώματα λόγω των μεγάλων ροπών που κατεβάζουν είναι πρακτικά αδύνατη η παρεμπόδιση της στροφής τους με τον κλασικό τρόπο κατασκευής των πεδιλοδοκών.
Άλλωστε ο σύγχρονος αντισεισμικός κανονισμός το λέει καθαρά. ( Η αναπόφευκτη ανελαστική συμπεριφορά υπό ισχυρή σεισμική διέγερση κατευθύνεται σε επιλεγμένα στοιχεία και μηχανισμούς αστοχίας. ) Για την ευρεσιτεχνία δεν είναι αναπόφευκτη η αστοχία διότι έχει την δυνατότητα να ελέγχει αρχικά ελαστικά αλλά και να σταματά δυναμικά τις μετατοπίσεις όταν αυτές τείνουν να περάσουν σε ανελαστική φάση ελέγχοντας καθ αυτόν τον τρόπο όλες τις εντάσεις του φορέα ώστε αυτές να περιορίζονται μέσα στην ελαστική φάση μετατόπισης. Αυτή η αντίθετη τάση στο δώμα προέρχεται από μία εξωτερική πηγή, και δεν εφαρμόζετε από πηγή ευρισκόμενη πάνω στον ίδιο τον φέροντα. Αυτή η εξωτερική πηγή είναι το έδαφος κάτω από την βάση. Από εκεί αντλώ αυτήν την εξωτερική δύναμη. Αυτό κάνει την μεγάλη διαφορά και δίνει την δυνατότητα να περιοριστούν και να σταματήσουν δυναμικά οι μετατοπίσεις της παραμόρφωσης και της τελικής αστοχίας και κατάρρευσης.
Ευχαριστουμε για την αναρτηση,
πρεπει να μαθαινουμε για τα Ελληνικα επιτευγματα.
Αυτός είμαι εγώ. Περισσότερα http://file.scirp.org/Html/6-1880388_59888.htm και στα Ελληνικά εδώ.
https://www.thegreeksenergy.com/t69439-topic
http://www.metalkat.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=828:2014-07-13-17-48-38&catid=119:2014-11-06-06-59-04&Itemid=146
http://www.efevresi.gr/%CE%B1%CF%80%CF%8C%CE%BB%CF%85%CF%84%CE%BF-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%83%CF%8D%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/
( Γιατί τους γάιδαρους τους δένουν με την γη ενώ τα σπίτια τα αφήνουν ελεύθερα για βοσκή? ) Την γνωστή παροιμία κάλιο γαϊδουρόδενε παρά γαϊδουρογύρευε δεν την ξέρουν οι πολιτικοί μηχανικοί? https://www.youtube.com/watch?v=zhkUlxC6IK4 Αμφισβητώ την θεωρεία της ελαστικής και πλάστημης μετατόπισης ως σχεδιασμό αντισεισμικής προστασίας.
Είμαι υπέρμαχος της δυναμικής παραλαβής των σεισμικών φορτίων από τα τοιχώματα και την μεταφορά αυτών μέσο μηχανισμών συνεργασίας μέσα στο έδαφος. Από τη στιγμή που το δώμα είναι συνδεδεμένο με το έδαφος διά μέσω του συρματόσχοινου της ευρεσιτεχνίας, τότε περιορίζει τις σχετικές μετατοπίσεις των ορόφων (δηλ τα drifts) και άρα η ένταση που αναπτύσσεται σε ολόκληρο τον φορέα είναι περιορισμένη.
Η ίδια λογική εφαρμόζεται χρόνια τώρα στην σεισμική μόνωση, τοποθετώντας υδραυλικούς αποσβεστήρες σε διαγώνια διάταξη μεταξύ των ορόφων