Η Σοφία Μ., μητέρα του βοσκού Σπυρίδωνα Μ. που κατείχε τη στάνη στην οποία εγκαταστάθηκε η Αδελφότητα του Αγίου, τα χρόνια που ζούσε ήταν και αυτή βοσκός προβάτων. Έζησε περίπου τα 100 χρόνια και ήταν φωτισμένη. Έλεγε λοιπόν η αείμνηστη Σοφία Μ. για το σημερινό τόπο του Αγίου Ραφαήλ «Εδώ θα γίνει Μοναστήρι» και μετά από χρόνια τα λόγια της έγιναν πραγματικότητα.

Πολλοί Χριστιανοί, όταν περνούσαν από το δρόμο του Νεκροταφείου του Αγίου Δημητρίου Άνω Σουλίου και κοιτούσαν προς το μέρος όπου τώρα ευρίσκεται η Αδελφότητα του Αγίου Ραφαήλ, έβλεπαν ένα φως το οποίο έφευγε από το απέναντι βουνό και κατέληγε εις το σημείο που βρίσκεται σήμερα η Ιερά Μονή.

Κάτοικος από το Μαραθώνα, η κυρία Μαρία Γ., ανέφερε στους αδελφούς ότι πριν από λίγα χρόνια, όταν περνούσε το δρόμο του Νεκροταφείου, έβλεπε το φως που έφευγε από το απέναντι βουνό και κατέληγε ακριβώς εις το σημείο που σήμερα βρίσκεται το εκκλησάκι του Αγίου Ραφαήλ. Την ίδια περιγραφή έκανε στους αδελφούς και ο κάτοικος Γραμματικού κ. Κώστας Μ., ο οποίος ανέφερε: «Όταν κατεβαίναμε στον Μαραθώνα, οι γονείς μου έβλεπαν ένα φως από το απέναντι βουνό να καταλήγει εις το σημερινό σημείο του Αγίου και το φως αυτό το έβλεπαν όλο το εικοσιτετράωρο, είτε ήταν ημέρα είτε ήταν νύχτα.»