Καλημέρα σε όλους! Εδώ και λίγο καιρό έχουμε ξεκινήσει με τον Alchemist να κάνουμε έρευνες σε μέρη που έχουμε διαβάσει ότι υπάρχει περίεργη δραστηριότητα. Πρώτος μας προορισμός ήταν η Μάρκου Μουσούρου και το Άλσος Λογγίνου, πίσω από το Α Νεκροταφείο. Κατ' αρχήν στην παιδική χαρά που υπάρχει στο άλσος, φιλοξενείται ένας βράχος, πάνω στον οποίο είναι σκαλισμένα έξι πρόσωπα ( φύλακες; )... Φαίνεται να είναι πολύ παλιά, ενώ αν κοιτάξεις το βράχο από τη μεριά της παιδικής χαράς που είναι οι κούνιες, έχει κοπεί έτσι ώστε να μοιάζει εκπληκτικά με σφίγγα.! Λίγο πιο πέρα από το βράχο, στο χώμα είναι σκαλισμένοι κάποιοι κύκλοι με διάμετρο γύρω στο 1,5 - 2 μέτρα... Ακριβώς δίπλα, σε κάτι μικρές πέτρες που βρίσκονται στο χώμα, διαβάζουμε τα αρχικά Α Ο Π Ι . Κάθε πετρούλα έχει κι ένα γράμμα, και είναι με τη σειρά που τα βρήκαμε. Με την ετυμολογία των γραμμάτων βγάλαμε κάποιο νόημα, αλλά θα θέλαμε και τη βοήθειά σας... Λίγο πιο πέρα σε μια άλλη πέτρα, βρήκαμε άλλα ένα σύμβολο, για το οποίο ο Alchemist υποστηρίζει ότι είναι το "Φ" της Φωλιάς, ενώ εγώ πιστεύω ότι είναι το ζωδιακό σύμβολο που συναντάμε ανάγλυφο στη σπηλιά του Νταβέλη, στη Πεντέλη. Έχει φωτογραφία του, ο Πάνειος στο σάιτ του. ΄Γύρω στα 20 μέτρα πέρα, μέσα στο άλσος ακόμα υπάρχει ένα εικονοστάσι, από αυτά που βάζουν όταν γίνονται αυτοκινητιστικά ατυχήματα. Αυτό μου φάνηκε αρκετά περίεργο και κοιτάξαμε την περιοχή μήπως βρούμε κάποια είσοδο για στοές. Βρήκαμε στον πεζόδρομο από κάτω, γύρω στα 10 μέτρα ένα καπάκι αρκετά ογκώδες και περίεργο, χωρίς φίρμα και βασικά χωρίς να υπάρχει κανένα όμοιο στην περιοχή. Συζητώντας τις επόμενες μέρες με κάποια παιδιά που είχαν κάνει κι αυτοί την ίδια σκέψη, διαπιστώσαμε ότι πράγματι υπάρχει είσοδος σε εκείνο το μέρος και μάλιστα ότι από εκεί έμπαινε και έκανε τις βόλτες του στην υπόγεια Αθήνα ο Γιαννουλάκης. (Σημ. Aragorn : Μάλλον εννοεί τον Γιαννόπουλο). Παρ' όλο που είχα διαβάσει ένα βιβλίο του αυτή την είσοδο δε θυμάμαι να την έχει αναφέρει. Τεσπά... Προχωρώντας το δρομάκι δεξιά από την παιδική χαρά καταλήγει σε ένα άνοιγμα με περίεργο περιβάλλον και αρκετά παγκάκια. Το μόνο αίσθημα που αποκομίσαμε ήταν ότι μετά από λίγο μας έβγαινε πολύ κούραση, εγώ θυμάμαι τον εαυτό μου να έχω κάτσει σε ένα παγκάκι και να μη μπορώ να σηκωθώ.. Κάπως όπως όταν είμαστε μεθυσμένοι και είναι βαριά τα πόδια μας.. Μια κοπέλα που ήταν μαζί μας της ήρθε δύσπνοια , ενώ όλοι πλην εμού ένιωθαν ένα σφίξιμο στο κεφάλι πάνω από τα μάτια, αν θυμάμαι καλά. Πάντως απλά να επιστήσω λίγο την προσοχή για τη νύχτα, γιατί ακριβώς κάτω από το χώρο που περιγράφουμε υπάρχει ένας άλλος μικρότερος (με δυο μόνο παγκάκια) όπου χρησιμοποιείται πολύ από τοξικομανείς.