Εύκολα θά μποροϋσε νά διαπιστώσει κανείς τήν παρουσία στήν `Ελληνική γεωγραφικών όρων καί τοπωνυμίων, πού έτυμολογούμενοι δίδουν τήν γεωλογική εικόνα τής περιοχής, δπως αυτη ήταν πριν 15-20.000 χρόνια. Γιά παράδεiγμα, υπάρχουν στην `Ελληνική  οί λέξεις: «Μεσόγειος», «Θεσσαλία», «Βόσπορος», «Αγαϊον» κ.λ.π. «Μεσόγειος» σημαίνει «μέση Γή», πρόκειται. δηλ. περί ξηράς καί όχι περί θαλάσσης,  πράγματι, μάς βεβαιώνουν οί γεωλόγοι, πρίν 30.000 καί πλέον χρόνια ή Μεσόγειος ήτο μιά εύφορη κοιλάδα μέ δυό μεγάλες λίμνες. 'Αντίθετα «Θεσσαλία» στά 'Αρχαϊα `Ελληνικά σημαίνει «θέσις άλός», δηλ. τοποθεσία θαλάσσης. Πάλιν μάς βεβαιώνουν οί άνασκαφεϊς αρχαιολόγοι καί γεωλόγοι, ότι πρό 15.000 καί πλέον χρόνων ή Θεσσαλία ήτο λίμνη. 'Επιβεβαιώνεται έτσι καί ή πανάρχαια, προκατακλυσμιαία, πληροφορία τον `Ηροδότου, ότι «...τήν Θεσσαλίην, λόγος έστί τό παλαιά', είναι λίμνην...» [Η 129]. Κατ' άνάλογον τρόπον «Βόσπορος» σημαίνει τό πέρασμα τών βοδιών  αποκαλύπτεται έτσι, πώς οί πρώτοι όνοματίσαντες τήν έν λόγω περιοχή είχαν προ οφθαλμών, ίσθμό μάλλον καί όχι πορθμόν, δπως δηλαδή ήταν ή περιοχή αύτή πρίν 15.000 χρόνια.