Τό 1966 στό 1ο Διεθνές Συνέδριο Βαλκανικών Σπουδών, στήν Σόφια, ό Α. Πουλιανός, βάσει μετρήσεών του (τού 1963 καί 1965) έπί τού πληθυσμού τής Βουλγαρίας καί τών Σκοπίων, ανακοινώνει πώς θεωρεί τούς κατοίκους αυτών τών περιοχών έξ ίσου αυτόχθονες μέ τούς "Ελληνες και πώς, αν δέν υπήρχε γλώσσα καί Ιστορικές αναφορές, οί ανθρωπολόγοι θά δυσκολεύονταν πολύ νά άνακαλύψουν Σλαύους στήν Βουλγαρία. Ο πληθυσμός τών Σκοπίων και τής Δ. Βουλγαρίας πλησιάζει, κατά τόν Α. Πουλιανό, περισσότερο στόν 'Ηπειρωτικό-Διναρικό, τύπο καί ό πληθυσμός τής Κεντρικής καί ' Ανατολικής Βουλγαρίας στόν Αίγαιακό τύπο. Γιά τόν πληθυσμό μάλιστα τής Βουλγαρίας (ανεξαρτήτως θρησκείας) δίνει, τότε, τά έξής ποσοστά: «35% 'Ηπειρωτικός, 60% Αίγαιακός και 5% (βορείως τού Αίμου, στον Κεντρικό Δούναβη), πιθανόν, έποικοι από τήν περιοχή Δνείπερου», πράγμα πού χάνει τόν περίφημο Βούλγαρο γλωσσολόγο Γεωργιεφ νά συμπληρώσει, ότι "Οι Βούλγαροι είναι, παρά πέντε, "Ελληνες".