Αύτό πού μόλις τώρα διεπίστωσεν ή έπιστήμη, περί των αϊσθήσεων τού άνθρώπου, εύρίσκεται διατυπωμένο εϊς τά "'Ηθικά" τού Πλουτάρχού (βλ. «Πλατωνικά ζητήματα)), τ ΧΙΙ β Ι Ι002, σελ. 40): «έπί δέ τήν τών σωμάτων γνώσιν, ϋπό πλήθους πέντε δυνάμεις καί διαφοράς αίσθητηρίους ή φύσις έδωκεν ημίν καί ού πάντα φωράται τούτοις, άλλ' έκφεύγει πολλά διά μικρότητα τήν αίσθησιν» [ώς πρός τήν γνωσιν τών σωμάτων άπό τό πλήθος πέντε δυνάμεις καί αϊσθητήρια όργανα (διάφορα) μάς έδωκεν ή φύσις καί δέν γίνονται άντιληπτά τά πάντα μέ αύτά, άλλά διαφεύγούν πολλά διά τήν μικράν κλίμακα έκάστης αϊσθήσεως]. Δηλαδή οι ύπόηχοι καί ύπέρηχοι, τά ηλεκτρομαγνητικά κύματα, πού μικρό τμήμα τους δύναται νά συλλάβη ό οφθαλμός μας, δέν είναι κατακτήσεις τής έποχής μας; Τό παρατιθέμενο χωρών τού Πλουτάρχου άποκαλύπτει τήν γνώσιν υπό τών αρχαίων Ελλήνων τών ήλεκτρομαγνητικών κυμάτων; Οί "Ελληνες έταύτιζον τόν ήλιον μέ τόν 'Απόλλωνα Ήλιον:"ιτήν τοιάνδε δύναμιν ύπολαβόντες 'Απόλλωνα προσείπον άπό τής τών ακτίνων αυτού πάλσεως" (Πλ. 'Ηθικά Fr. 193 τ σ. 362), άλλά διά τής πάλσεως έξέφρασαν τήν Ιδιότητα τού φωτός, τό χαρακτηριστικόν νά είναι πάλσεως, κύματα, ήλεκτρομαγνητικά κύματα.