Αγαπητοί φίλοι, είναι ένα θέμα που με έχει απασχολήσει αρκετά, αλλά ποτέ ως τώρα δε το είχα συζητήσει ,και μάλιστα τόσο ανοιχτά και μάλιστα "δημόσια". Παρακάτω, παραθέτω μια εμπειρία που είχα όταν ήμουν αρκετά μικρός (9 χρονών). Μεγαλώνοντας ,άκουσα να μιλάνε για τις μεταθανάτιες εμπειρίες, και άλλοι άνθρωποι, άκουσα διάφορες απόπειρες να εξηγηθεί το φαινόμενο, όσον αφορά τα αποτελέσματα που εγώ έβγαλα, δεν είναι ούτε σαφή, ούτε οριστικά(και πως θα μπορούσαν άλλωστε;)Θα θελα λοιπόν, να ακούσω τη γνώμη σας, πιστεύετε ότι μπορούμε να μιλάμε για μεταθανάτιες εμπειρίες; είναι κάτι που εξηγείτε ιατρικά είναι κάτι που παραμένει με τη μορφή μύθου στο συλλογικό ασυνείδητο, και παίρνει μορφή κάποια κρίσιμη ώρα; Ειναι μια μορφή αστρικής προβολής; Συνδέεται μ’ αυτό; Έχει ζήσει κανείς κάτι παρόμοιο; όπως και να ‘χει, θα’ θελα να ακούσω τη γνώμη σας... ''.... Οι καλοκαιρινές μου διακοπές συνεχίζονταν στο χωριό μου,(κάπου στο Αγρίνιο),όταν αρρώστησα από δηλητηρίαση. Την 2 η 3 μέρα, η κατάσταση μου χειροτέρεψε, και κείνο το βράδυ, ήμουνα παρά πολύ εξαντλημένος, από πολύ υψηλό πυρετό(40-41),και συμπτώματα αφυδάτωσης. Δίπλα μου να με φροντίζει μόνο η γιαγιά μου. Θυμάμαι συγκεκριμένα αποσπάσματα από κείνη τη νύχτα και θα τα λέω όπως τα θυμάμαι. Το πρώτο που έγινε ήταν η για πολλοστή φορά επιθυμία μου να βγάλω ότι είχα μέσα μου........Στα χωριά οι τουαλέτες ήταν έξω από το σπίτι παλιά. Έτσι και εκεί. Υποβασταζόμενος, βγήκα έξω από το σπίτι, ένα σπίτι που ήταν στα ρίζα του Αρακύνθου, κοντά στα στενά της Κλεισούρας. Άκουσα απόκοσμες φωνές, κραυγές από το βουνό, και σκέφτηκα ότι φωνάζουνε εμένα, Ήταν επιτάχτηκες φωνές, αλλά έμοιαζαν πολύ και με μελωδία....Το δεύτερο, ήταν όταν στο κρεβάτι, ζήτησα από τη γιαγιά μου να με συγχωρέσει για ότι είχα κάνει(!!!!!!)...Αμέσως μετά, θυμάμαι τόσο έντονα ακόμα και τώρα, το ρόλοι, ρώτησα τη γιαγιά μου τι ώρα είναι..μου είπε...είναι 2...κοιτούσα και εγώ...η ώρα ήταν 7,,εβλεπα ανάποδα το ρόλοι...Μετά, άρχισαν τα πιο σοβαρά....έξαφνα.. ένα απέραντο αίσθημα γαληνής με κυρίεψε…μπορούσα να με δω στο κρεβάτι, μπορούσα να δω τη γιαγιά μου δίπλα μου, και μόνο σαν υπενθύμιση ατελής μια σκέψη ότι είμαι στο ταβάνι δε μου πρόσφερε καμία αίσθηση φόβου, αλλά αντίθετα μια υπέροχη αίσθηση γαλήνης, και ασφάλειας. Δεν έκρινα, δεν φοβόμουνα, δεν αναρωτιόμουνα. Δυσκολεύομαι ακόμα και τώρα που γράφω να βρω τις κατάλληλες λέξεις να περιγράψω. Μοιάζει με απόπειρα να πω τι έζησα, είναι δύσκολο να βρεις λέξεις ικανές να περιγράψεις συναισθήματα τέτοια. Χρησιμοποιώ συμβατικές λέξεις....Επόμενο στάδιο, ένα ''ταξίδι''.. σ’ ένα χαντάκι...ούτε χαντάκι ήταν.. ναι έμοιαζε πολύ με τούνελ. Ξανάλεω είναι πολύ συμβατικές οι λέξεις. Η διαδρομή ήταν ανηφορική, το τούνελ αυτό φωσφόριζε δεξιά αριστερά, η ταχύτητα ήταν ασύλληπτοι, η χαρα απεραντη.....και ξαφνικα.....αερας...αερας χρωματισμένος. Αέρας με δύο χρώματα…ένα σαν αυτό που ξέρουμε σαν γαλάζιο(αλλά καμία σχέση),,και ένα άλλο σαν αυτό που ξέρουμε σαν πράσινο(πάλι καμία σχέση),,μύριζα ένα χρωματισμένο αέρα........'' Άνοιξα τα μάτια μου, και ήμουνα σ’ ένα δωμάτιο. Άκουγα φωνές και δεν έβλεπα. Άκουσα το γιατρό που λέγε...''αν δε του χες δώσει τα λεμονιά εκείνα, θα είχε πεθάνει..''. Αργότερα έμαθα...η γιαγιά μου είχε κατέβει σα παλαβή στο κήπο..έκοψε λεμονιά και δε πρόλαβε ούτε να τα στίψει, τα ξεζούμισε στο στόμα μου κατευθείαν...μέσα στη νύχτα ξύπνησε γείτονες, φώναξαν taxi, περίμεναν να έρθει να με πάρει.. όλη αυτή την ώρα ήμουν αναίσθητος, έτσι με πήραν αναίσθητο μ ένα taxi,και μέσα στη νύχτα με πήγαν σ ένα γιατρό στο Αιτωλικό....εγώ ξυπνησα την άλλη μέρα όπου και άκουσα αυτά τα λόγια όταν ξυπνούσα..... Αυτό ήταν,...,νιώθω παράξενα που το είπα σε ανθρώπους μετά από 25 και χρόνια, να σημειώσω ότι μια φορά συζητήθηκε το θέμα με τη γιαγιά μου από κει και πέρα, η γιαγιά μου δε μου είπε ποτέ άλλες λεπτομέρειες, σταυροκοπιότανε μονάχα, έκλαιγε, και απέφευγε να μιλήσει γι΄αυτό το περιστατικό....όσο για μένα, ήξερα ότι κάτι μου συνέβη, κάτι που ακούω πολλούς να λένε ότι έζησαν, κάποιους άλλους να προσπαθούν να εξηγήσουν..μένω λίγο σιωπηλός, αλλά ναι,,πάντα μέσα μου υπήρχε αυτή η απορία,,τι έγινε εκείνη τη βραδιά???