"Εκείνα τα χρόνια, γύρω στο 1815, είχε πέσει χολέρα στο χωριό Κορτίνιστα [της Κόνιτσας]. Η δυστυχία και το θανατικό απερίγραπτα. Οι περισσότεροι κάτοικοι του χωριού σκορπίστηκαν σε μακρινά μέρη για να σωθούν. Πανικός είχε καταλάβει όλους του Κορτινιτσιώτες και δεν τους πλησίαζε κανείς. Ένας βουκόλος (γελαδάρης) με την αγέλη του περνούσε τις μέρες του στην περιοχή που είναι σήμερα ο ναός. Με το χωριό δεν είχε συχνή επικοινωνία. Μια βραδιά του παρουσιάστηκε ο ύπνος του ο Αγιος Νικάνωρ και του είπε ότι το χωριό θα σωθεί από τη χολέρα. Τον πρόσταξε δε να πάει στο χωριό για να τους καθησυχάσει και να τους πείσει να ξαναγυρίσουν στα σπίτια τους. Ο βουκόλος ξύπνησε το πρωί χωρίς να δώσει πολλή σημασία στο όνειρο. Το άλλο βράδυ ξαναπαρουσιάστηκε ο Αγιος στο βουκόλο και τον απείλησε γιατί δεν ξεπλήρωσε την προσταγή του. Τότε ο βουκόλος πίστεψε και έκανε όπως του υπέδειξε ο Αγιος Νικάνωρ. Οι χωρικοί στην αρχή δυσπιστούσαν, αλλά όταν άρχισε να υποχωρεί η φοβερή ασθένεια με τη θαυματουργική επέμβαση του Οσίου πίστεψαν και άρχισαν να ευχαριστούν το Θεό που δια του Αγίου Νικάνορος σώθηκαν. Απεφάσισαν δε και χτίσουν και εκκλησάκι επ’ ονόματι του Αγίου στον τόπο όπου παρουσιάστηκε στο βουκόλο ο Αγιος... Σε παλιά φυλλάδα (1817) που περιέχει την ακολουθία του Αγίου Νικάνορος και έχει δερμάτινο δέσιμο είναι σημειωμένες διάφορες ενθυμήσεις, απ’ τις οποίες μαθαίνουμε ότι στην Κόνισα το 1816 και το 1818 είχε «βαρέσει πανούκλα» που θέριζε αδιάκριτα τους Χριστιανούς. Και τις δυο φορές οι Κονιτσιώτες σώθηκαν από τον Άγιο φέρνοντας την ιερή του κάρα... «1816. εβάρεσαι η πανούκλα εις την κόνιτζαν και επήγαν εις το μο(να)στήριον και επίραν την αγίαν κάραν και την είφεραν αφού έφεραν την αγίαν κάραν επαυσέ είτα (; ) εις 1818 είρθε και δεύτερον και εβάρεσεν εις τους τούρκους και μας είρ(θ)ε το κακό και οι δυστιχία. ετούτη ι φλάδα είνε από το μοναστήριον του αγίου Νικάνορος. γιάνης γράφο. 1819 φεβρουαρίου: 31.» Πηγή: Δ. Τάτση, ΤΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΑΝΟΡΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΑΡΧΙΑ ΚΟΝΙΤΣΗΣ, Κόνιτσα 1990, σσ. 23, 26-27, 29.