Το άλλο θαύμα έγινε στον Κωνσταντίνο Λιβαδά, υπάλληλο του Ελεγκτικού Συνεδρίου, όταν ήταν νέος. Ιδού πώς το περιγράφει:

«Τον Ιανουάριο του 1931 νοσηλευόμουν στην Πολυκλινική Αθηνών με απόστημα στο ήπαρ. Επί 4 εβδομάδες με βασάνιζε ο πυρετός. Είχα νυχθημερόν 38-40 βαθμούς και πόνους φοβερούς. Αποφασίσθηκε να γίνει εγχείριση.

Ήταν παραμονή του Αγίου Χαραλάμπους 9 Φεβρουαρίου του 1931. Το απόγευμα και ενώ βρισκόμουν λόγω του μεγάλου πυρετού σε λήθαργο και εξαντλητική κατάσταση, βλέπω να εισέρχεται ένας ιερωμένος μεγαλοπρεπής με μακρυά γενειάδα. Πλησίασε εμένα και όχι τον απέναντί μου ασθενή, που χαροπάλευε από περιτονίτιδα. Μου θώπευσε το κεφάλι και μου είπε: «Μη φο­βάσαι... Αύριο θα είσαι τελείως καλά. Είσαι καλό παιδί».

Ρώτησα, όταν έφυγε, την ευρισκομένη κοντά μου και τελούσα χρέη νοσοκόμου Μοναχή Ευανθία, ποιος ήταν ο Κληρικός που ήλθε;

Δεν είδα κανέναν Κληρικό, είπε εκείνη.

Της εξιστόρησα κατόπιν το συμβάν. Σταυροκοπήθηκε και μου είπε:

Αύριο είναι του Αγίου Χαραλάμπους, θα είσαι καλά.

Έπεσα κατόπιν σε βαθύτατο ύπνο. Ο πυρετός από την ώρα εκείνη άρχισε να κατεβαίνει. Το πρωί ήμουν απύρετος, τελείως καλά και χωρίς πόνους στο ήπαρ. Το πρωί με εξέτασαν ο χειρούργος καθηγητής Ν. Αλιβιζάτος και ο αδελφός του Ανδρέας, παθολόγος, για να κανονίσουν τα της εγχειρίσεώς μου. Ερευνούσαν και αναζητούσαν με ψηλάφιση το απόστημα, αλλά δεν το εύρισκαν, ούτε την σκλήρυνση και την διόγκωση (οκτώ δακτύλων) του ήπατος. Το ήπαρ ήταν φυσιολογικό!

Η Μοναχή εξιστόρησε στους Καθηγητές το νυχτερινό συμβάν. Μου έδειξαν και την Εικόνα του Αγίου Χαραλάμπους, την οποία ανεγνώρισα. Ήταν ο ίδιος που είχα δει. Οι καθηγητές κατάπληκτοι αναφώνησαν:

Ψηλά τα χέρια. Κάτω τα μαχαίρια. Απόψε έγινε θαύμα του Αγίου Χαραλάμπους στην Πολυκλινική!

Αργότερα και μετά παρέλευση ετών, έμαθα ότι ο Άγιος Χαράλαμπος είναι ιατρός των λοιμωδών νόσων, όπως ήταν και η δική μου».