Γύρω στα 1964 λοιπόν, σε μία αρχαία εικόνα τής Κοιμήσεως τής Θεοτόκου ( πιθανόν τού Ευαγγελίσου Λουκά ) άρχισε νά τρέχει Άγιο Μύρο πού περιέργως δεν ανάβλυζε από κάποιο μέρος τής εικόνας αλλά τρυπούσε θα λέγαμε το τζάμι της ( αν είναι ποτέ δυνατόν) με ροή ως το δάπεδο... Επειδή όμως σιγά-σιγά κατέφθαναν εκατοντάδες προσκυνητές με πούλμαν, επιβατικά, αγροτικά κλπ. και γινόταν μεγάλη φασαρία, γύρω στα 1969, κάποιοι ειδοποίησαν τον εισαγγελέα τής Σπάρτης, για πιθανή "απάτη". Έστειλε λοιπόν δύναμη Χωροφυλακής , έβγαλαν την εικόνα στην αυλή, πλένοντάς την δύο φορές με ξύδι. Κατόπιν την κλείδωσαν σε διπλανό κελί βάζοντας και φρουρό χωροφύλακα έξω!... Όμως ο λόγος και το θαύμα τού Θεού " ου δέχεται " ( δεν δένεται δηλαδή και δεν φυλακίζεται με τίποτα ). Το ίδιο βράδυ το ευωδιαστό Άγιο Μύρο ξεκίνησε πάλι την πορεία του, περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Έτρεξε κάτω από την πόρτα, στα πόδια τού σκοπού - χωροφύλακα.... Το άλλο πρωί, το επόμενο βήμα τής εξουσίας ήταν " νά τα μαζέψει " και νά γυρίσει στην βάση της. Δεν υπήρχε καν, ούτε μία σταγόνα απάτης ! Το Μύρο ερχότανε από τον ουρανό κατά εντελώς παράδοξο τρόπο, όπως και μέχρι σήμερα έρχεται, έστω και μειωμένο. Το ακόμη περίεργο όμως είναι, ότι μικρές εικόνισες - αντίτυπα τής κυρίας εικόνας, πού υπάρχουν σε σπίτια πιστών έστω και μακριά, π.χ. στον Καναδά, ευωδιάζουν και τρέχουν Άγιο Μύρο όπως τής κεντρικής εικόνας στο μοναστήρι...