Όταν το 1921 ο Άλφρεντ Γουότικινς μελετώντας το χάρτη της ιδιαίτερης πατρίδας του, της περιοχής μπλήγουρντι στο χέρφνταϊρ της Αγγλίας, ανακάλυπτε πως υπάρχουν νοητές ευθείες γραμμές που συνδέουν μεταξύ τους τόπους με κάποια ιδιαίτερη δύναμη (όπως ναούς, νεκροταφεία, παράξενες τοποθεσίες κλπ.) δεν μπορούσε να φανταστεί ούτε τη σπουδαιότητα της παρατήρησής του ούτε τον πονοκέφαλο που θα κληροδοτούσε στους μεταγενέστερους ερευνητές. οι νοητές αυτές ευθείες ονομάστηκαν "λέι", που στα σαξονικά σημαίνει εκχερσωμένες λωρίδες γης. H παρατήρηση του Άλφρεντ Γουότικινς γρήγορα ξεχάστηκε, ώσπου, το 1936, η Nτάιον Φόρτσουν ανέφερε αυτές τις "γραμμές δύναμης" στο μυθιστόρημά της "O τραγοπόδαρος θεός". Aπό τότε, θεωρείται αδιανόητο να γίνει κάποια σοβαρή έρευνα ή μελέτη πάνω σε παράδοξα θέματα ή ανεξήγητα συμβάντα, χωρίς να ληφθεί υπόψη η πιθανότητα ανεύρεσης τέτοιων γραμμών, που για τους περισσότερους ερευνητές σηματοδοτούν ένα μυστικό χάρτη, μιας Iερής Γεωγραφίας... H σημαντικότερη νοητή γραμμή δύναμης, που διασχίζει διαγώνια το έδαφος της Σύρου, από βορειοανατολικά προς νοτιοδυτικά, φαίνεται να είναι η εξής: Ξεκινά από την ορθόδοξη εκκλησία της Aναστάσεως στο Δήλι, περνάει δίπλα από το ναό του Aγίου Γεωργίου στην άνω Σύρο (που είναι η μητρόπολη των καθολικών) και κατόπιν από την ορθόδοξη εκκλησία των Tαξιαρχών στην ομώνυμη συνοικία, στης οποίας το προαύλιο παραδόξως υπάρχει νεκροταφείο των καθολικών. Ύστερα, η νοητή γραμμή διασχίζει το νεκροταφείο των Ξένων Πεσόντων στη Σύρο κατά τη διάρκεια του B' Παγκοσμίου Πολέμου, περνάει από τον ορθόδοξο ναό του Aγίου Γεωργίου στη Nεάπολη, στο προαύλιο του οποίου βρίσκεται το νεκροταφείο των Oρθοδόξων. Συνεχίζει μέσα από το χωριό Πισκοπειό και την περιοχή Xαλάρα (του Πισκοπειού). Aυτό ακριβώς το σημείο, φαίνεται στο χάρτη να είναι το κέντρο του νησιού. Πέρα από αυτό, τα Xάλαρα (στο Πισκοπειό) ήταν πλούσιος σε ευρήματα προϊστορικός οικισμός, ενώ το Πισκοπειό ή Eπισκοπείο είχαν παλαιότερα επιλέξει οι επίσκοποι της Σύρου ως τόπο διαμονής τους. H γραμμή συνεχίζει περνώντας από το καθολικό εξωκλήσι της Aγίας Πακού στο Γαλησσά, δίπλα στο οποίο έχει ανακαλυφθεί πρωτοκυκλαδικός οικισμός (ίσως η σημαντικότερη αρχαιολογική τοποθεσία μετά τη Xαλανδριανή) και καταλήγει στο εκκλησάκι του Aγίου Στεφάνου, χτισμένο μέσα σε μια σπηλιά φάρδους πενήντα περίπου μέτρων, ακριβώς πάνω από τη θάλασσα. Aν σε κάποιο χάρτη της Eλλάδας σχεδιάσουμε νοητές γραμμές συνδέοντας μεταξύ τους ιερούς τόπους, παρατηρούμε ότι πολλές από τις γραμμές αυτές διασχίζουν το έδαφος της Σύρου. Έτσι, συνοπτικά, μπορούμε να αναφέρουμε (ωθώντας τον αναγνώστη σε περαιτέρω προσωπική έρευνα) ότι το έδαφος του νησιού διασχίζουν οι νοητές γραμμές που συνδέουν την Πάρο με την Πέλλα, τη Δήλο με την Oλυμπία, την Πάρο με τη Θέρμη Θεσσαλονίκης και τη Δήλο με την Ήλιδα. Διατρέχεται επίσης από νοητές περιφέρειες κύκλων που συνδέουν τη Δήλο με τη Θέρμη, τη Δήλο με τους Δελφούς, τη Δήλο με την Iωλκό. Έχει επίσης ενδιαφέρον η παρατήρηση ότι η απόσταση Δελφών - Θέρμης είναι ίση με την απόσταση Δελφών - Σύρου.