Η οδός Σκαλιστήρη είναι ένας µικρός δρόµος (δύο τετράγωνα σε µήκος), κάτω από την Πατησίων, ακριβώς στη µέση της απόστασης από την πλατεία Αµερικής ως την Κολιάτσου. Κατά τύχη δεν περνάς ποτέ από εκεί, αφού ο δρόµος τελειώνει επάνω στην οδό Πάτµου, παράλληλη της Φυλής, και δεν οδηγεί πουθενά. ∆εν είναι πολυσύχναστος· αν συναντήσεις ανθρώπους, κατά 90% θα είναι αφρικανικής καταγωγής η καρδια του Vodoon στην Ελλαδα.
Πριν απο αρκετα χρονια υπηρχε εδω , και ισως να υπαρχη ακομα ενα παλιο διπατο αρχοντικο το οποιο εκεινη την εποχη το ειχε "υπενοικιαση " η φιλη μου Ροζα οπως την ελεγαν στην Πιατσα μιας και απο τα 19 της εκδιδοταν νομιμα .
Η Ροζα παραλληλα με την επι χρημαση εργασια της σε οικους αλλων γυναικων ,ηταν και Πνευματιστρια με δικο της γραφειο στον Κολωνο οπου και εργαζοταν με το ονομα Καλυψω , σημερα πουλαει πραγματα σε εναν παγκο στο Θησειο για να βγαλει τα προς το ζην .
Το παλιο αρχοντικο της οδου Σκαλιστηρη ηταν ( και ειναι ? ) ενας χωρος αποτελουμενος απο ισογειο ανεξαρτητο σπιτι αρκετων δωματιων , και ενα χωρο στον πρωτο οροφο ,στον οποιο περνουσες μπαινοντας απο μια κοινη εισοδο που οδηγουσε σε ενα χωλ στο οποιο η πορτα στα δεξια σε εβαζε στο ισογειο , ενω η κλειστη και κλειδωμενη πορτα στα αριστερα σε οδηγουσε σε μια σκαλα που ανεβαζε επανω αλλα για χρονια ηταν κλειστη .
Τα περιεργα αυτου του σπιτιου ηταν πολλα και ενα απο αυτα ηταν οτι μπαινοντας προς την κουζινα , βρισκοταν ενα μικρο χωλακι ,ουσιαστικα ενας μικρος χωρος αναμεσα στο σαλονι , την κουζινα και το μπανιο ,αποτελουμενος απο πορτες και μια ραφιερα στην οποια μπροστα βρισκοταν συνεχεια μια βλοσσυρη ,χλωμη αντρικη μορφη, χωρις μαλλια ,με σκελετωμενα χαρακτηριστικα ιδιος με τον Νοσφερατου στην ομονυμη ταινια εποχης ...
Ιδιος και απαραλλαχτος στην οψη ποτε δεν μιλησε ποτε δεν αλλαξε εκφραση αν και εδειχνε να μας αντιλαμβανεται οταν του μιλουσαμε η' οταν τον χαιρετουσαμε απο ενα σημειο και υστερα αφου ειχε πια γινει τμημα του σπιτιου .
Η Ροζα ειχε την ικανοτητα να βλεπει και να ακουει πραγματα που αλλοι ανθρωποι δεν μπορουσαν για αυτο το λογο καποια στιγμη εγινε Medium ,αλλα παραλλημα με αυτο, η λατρεια της για το μεταφυσικο, την εκανε να ερευνα τα παντα χωρις φοβο η' δισταγμο , ετσι με το που ειδε αυτην την μορφη αμεσως δεχτηκε να εργαστη σε αυτο το σπιτι ....
Ενα απογευμα" η Παλαιστρα ", ενας αντρας που εργαζοταν ως υπηρεσια σε εκεινο τον οικο ανοχης εκεινη την εποχη και ο οποιος πια δεν ζει γυρισε στην κουζινα που καθομασταν και μιλαγαμε για να μας πει οτι ενα παιδι βρισκοταν στο μεγαλο δωματιο .
Η Ροζα πηγε να δει και γυρισε ενθουσιασμενη να με φωναξει να παμε μαζι στο δωματιο , τρομοκρατηθηκα στην ιδεα αρχικα αλλα εξεπλαγην μετα οταν διαπιστωσα οτι δεν επροκειτο για ενα ζωντανο παιδι ..
Το ονομα του ηταν Γιωργακης , ενας νεαρος γυρω στα 16-17 με ρουχα και χτενισμα εποχης ο οποιος δεν θυμοταν ουτε πως , ουτε ποτε ,ουτε γιατι ειχε βρεθει εκει , και το σημαντικοτερο ηταν το οτι δεν μπορουσε να φυγει απο εκει ....
Τοτε ηταν που επιβεβαιωσα οτι η μορφη μπροστα στην ραφιερα ηταν ο φυλακας της παγιδευμενης ψυχης και δεν ηταν αλλος απο τον Baron Samedi ο κυριος των νεκρων και φυλακας τους .
Αλλα το σπιτι ειχε και αλλα φριχτα μυστικα να μας αποκαλυψει , μυστικα που ξεπερνουσαν καθε φανατασια , ακομα και την δικη μας .
Η καθαριστρια ηταν που προσεξε ενα απογευμα οτι μπροστα στην κλειδωμενη πορτα που παει επανω συνεχεια εβρισκε παραξενα ιχνη στη σκονη , αλλα το πραγμα χειροτερεψε οταν η νυχτερινη βαρδια ξεκινησε και οι κοπελες που δουλευαν αρχισαν να παραπονιουνται για μουσικη και φωτα απο το αδειο επανω πατωμα ....Αυτα αρχικα μεχρι που καποιες νυχτες ξαφνικα ακουγονταν ουρλιαχτα απο την ταρατσα στην οποια μπορουσαμε να παμε απο εξωτερικη σκαλα που σε ανεβαζε παιρνοντας μπροστα απο μια παλια ξεχαρβαλωμενη πορτα κουζινας του πανω σπιτιου . Αρκετες φορες ειχαμε ανεβει στην ταρατσα για να απλωσουμε σεντονια ,και μας ειχε τραβηξει την προσοχη το μικρο παντα σκοτεινο και κρυο χειμωνα- καλοκαιρι πλυσταριο της , καποιος δικος μας ειχε αναφερει σε ανυποπτο χρονο οτι ειχε δει αλυσιδες στους τοιχους και αιμα να τρεχει , θυμαμαι οτι ηταν ο Λαμπρος Γκκοβας αλλα εχουν παρελθει χρονια για να το πω με σιγουρια ,αν και θυμαμαι να το λεει αυτος . Σιγουρα καποιος βασανιζοταν σε εκεινο το σπιτακι και ηταν της ιδεας οτι ισως ηταν επι ιταλικης κατοχης ,αλλα αυτο δεν αποδειχτηκε ποτε ...Αυτο που αποδειχτηκε ηταν ενα απογευμα που καθως φευγαμε ειδαμε γυναικες με ρουχα που μας θυμιζαν εποχη αναμεσα στο 1920 -1930 να μπαινουν απο την πορτα και με γελακια περασαν απο μπροστα μας βαδιζοντας σιγανα μεχρι που χαθηκαν πισω απο την πορτα που οδηγουσε επανω σαν να μην υπηρχε , και ισως πραγματικα να μην υπηρχε στην εποχη τους ....
Η Ροζα τοτε το εβαλε σκοπο να μπει μεσα σε εκεινο το χωρο , αλλα μετα απο καιρο ανακαλυψαμε οτι μπορουσαμε να μπουμε απο την πορτα της σκαλας , και πραγματι χωρις εγω να ειμαι παρων αυτο εγινε και μαλιστα βραδυ απο την Ροζα που οχι απλα ανεβηκε να δει αλλα μπηκε και μεσα στο παλιο σπιτι καθως μουσικη εποχης ακουγοταν απο γραμμοφωνο .
Το σπιτι που ειδε ηταν λες και ειχε εγκαταλειφθει ενα απογευμα οπως ηταν απο τους ιδιοκτητες του χωρις ποτε να επιστρεψαν για καποιο λογο .
Η παλια κομοτα και το τραπεζι , τα παντα ηταν εκει ακινητα και σκονισμενα αλλα το σπιτι μονο αδειο δεν ηταν ...
Κυριες εποχης με τα ποτα στα χερια γελουσαν και μιλουσαν καθως κυριοι τις κοιτουσαν πονηρα και καθως νεοι καλεσμενοι ανεβαιναν απο την σκαλα , καποια φασματα εδειχναν να κατεβαινουν σαν να ειναι το πιο φυσικο πραγμα στον κοσμο. Η Ροζα αναμεσα τους δοκιμασε να καταλαβει αν την αντιλαμβανονταν αλλα δεν εδειχναν γενικα να την καταλαβαινουν , αν και καποια απο αυτα τα φασματα που φανερα σαν να ειχαν ογκο περνωντας απο διπλα της παραμεριζαν σαν να την αντιλαμβανονταν αλλα συναμα την αγνουσαν με τον ιδιο τροπο που καποιος απλα αγνοει επιδεικτικα μια παρακατιανη ...
Η Ροζα δοκιμασε καποια ξορκια και προς εκπληξη της τα φωτα αναψαν μονα τους , και για ωρα εμειναν αναμενα χωρις να ενοχλουν τους φασματικους καλεσμενους ...Μετα απο καιρο μαθαμε απο τους γειτονες οτι τα παραξενα φωτα ηταν απο χρονια το φαινομενο της περιοχης , Φωτα και μουσικη απο το πουθενα .
Η ιστορια αυτου του σπιτιου αγνωστη αλλα σιγουρα δεν ηταν ενα κανονικο σπιτι και μια δεξιωση , εδειχνε σαν " οικος " εποχης του 20 , αλλα τι τρομακτικα κακοβουλο ειχε φυλακιση στο χρονο αυτες τις ψυχες ? Και ο Γιωργακης που δεν θυμοταν πως βρεθηκε εκει και γιατι ? Μουρμουριζαμε για σκοτεινες τελετες και ανθρωποθυσιες αλλα δεν μπορουσαμε να το αποδειξουμε ...Τωρα πια ξερω οτι ψαχναμε λαθος , δεν βλεπαμε το προφανες . Το παγωμενο πλυσταριο στην ταρατσα που μας προκαλουσε τοσο τρομο και απεχθεια ο ελαχιστος χρονος που μπαιναμε εκει οταν θελαμε να απλωσουμε η' να φυλαξουμε κατι ...Και τα ουρλιαχτα συνεχιζαν να ακουγονται καποιες νυχτες , ειμαι σιγουρος οτι ενα αγορι που σπαραζε και ζητουσε βοηθεια χωρις καμια ελπιδα ενα βραδυ που στον κατω οροφο γινοταν ενα ακομα παρτυ ...Ενα καταραμενο παρτυ ....