Οὐκ οἶμαι δύνασθαι ὑπό Ἑλλήνων σαφέστερον προσμαρτυρήσεσθαι τόν Σωτῆρα ἡμῶν! (Κλήμης ο Αλεξανδρεύς)




Πολλά έτη προ της Ελεύσεως του Χριστού,  σοφός ονόματι Απόλλων, ερωτηθείς από επτά φιλόσοφους περί του βωμού του “αγνώστου Θεού”:


Προς αυτούς ο Απόλλων είπε: (Σε μετάφραση)  “Όσα σχετικά με την αρετή και την κοσμιότητα παρακινείτε να κάνουν, πράττετε και σεις. Διότι εγώ προφητεύω κυβερνήτη με τριπλή υπόσταση εις μίαν. Του οποίου ο ανείπωτος Λόγος θα κυοφορηθεί εις ανυποψίαστη κόρη, όπως ακριβώς το πυρφόρο τόξο, αφού αιχμαλωτίσει όλον γενικώς τον κόσμο, θα τον προσφέρει ως δώρο εις τον Πατέρα.  Μαρία δε το όνομα αυτής”.




ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΑΛΛΩΝ  ΣΟΦΩΝ.


Ο Τίτων είπε: «Θα έλθει αυτή η οποία θα υψώσει προς χάριν μας το ουράνιο παιδίο του Θεού και Πατρός- η παρθένος κόρη κυοφορεί».


Ο Βίας είπε: «Αυτός είναι ο όποιος ήλθε από τους ουρανούς, αφού υπέταξε το αθάνατο πυρ της φλογός. Αυτόν τρέμει ο ουρανός, η γη και ή θάλασσα, οι τάρταροι και οι υποχθόνιοι δαίμονες, τρισμακάριος ο ίδιος ο Πατέρας».


Ο Σόλων είπε: «Ως Θεός θα φθάσει εις αυτήν την πολυδιηρημένην γη και θα γεννηθεί με σάρκα αλάθητο. Με ανεξάντλητα όρια ως θεότητα θα απαλλάξει τον άνθρωπο από την φθορά των ανιάτων παθών. Και τούτων θα τον φθονήσει άπιστος λαός και αφού κρεμαστεί υψηλά ως κατάδικος εις θάνατον, όλα θα τα υποφέρει με πραότητα».


Ο Χείλων είπε: «Άφθαρτος φύσις του Θεού θα γεννηθεί, εξ αυτού δε ο ίδιος ως ουσία και Λόγος».


Ο Θουκυδίδης είπε: «Να σέβεσαι τον Θεό και να κατανοείς. Μην ζητείς (να μάθεις) ποίος είναι, και πώς. Διότι ουδέποτε είναι ανύπαρκτος, ως υπάρχοντα λοιπόν να τον σέβεσαι και να τον αντιλαμβάνεσαι. Διότι είναι άσεβής αυτός ο όποιος θέλει σύμφωνα με τον νουν να εξακριβώσει τον Θεό».


Ο Μένανδρος είπε: «Ό παλαιός νέος και ο νέος αρχαίος. Ο Πατέρας μοναδικός, και ο μοναδικός Πατέρας. Το ένα τρία, και τα τρία ένα. Άσαρκο, ένσαρκο. Η γη γέννησε τον ουράνιο βασιλέα».


Ο Πλάτων είπε: «Επειδή ο Θεός είναι αγαθός, δεν είναι αίτιος δια τα πάντα, όπως οι πολλοί λέγουν. Είναι αναίτιος δε δια πολλά, και δια τα μεν αγαθά είναι αίτιος, δια τίποτε άλλο δεν λέμε ότι είναι αίτιος παρά μόνον δια τα καλά, δια τα κακά δε καθόλου».(Από τα Ευρισκόμενα Πάντα Αγίου Αθανασίου, τα οποία  διασώζονται στον κώδικα α. Vat. Gr. 1198 της Βατικανής βιβλιοθήκης, στον κώδικα Bodleianus Roe 5 της Bodleian Βιβλιοθήκης της Οξφόρδης καθώς επίσης και στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Αθήνας (θεολ. 665 και θεολ. 667).


ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ «Ακάματος φύσις Θεού γεννήσεται ουκ έχουσα αρχήν. Εξ αυτού δε ο πανσθενής ουσιούται Λόγος»


«Ακατάβλητος φύσις Θεού θα γεννηθεί που δεν έχει αρχήν. Από αυτόν λοιπόν αποκτά ουσία ο παντοδύναμος Λόγος.» (Σινά 327, φ. 235α.  Vat. Gr. 1198, φ. 66α)


Πλάτωνας: Δέχονταν μέγιστο διδάσκαλο ο οποίος θα διδάξει την αλήθεια (Πλ. Αλκιβ. Δεύτ. 31 α)


Αντίοχος εκ Κολοφώνος: «Ον απ΄ όλα πνευματικότερον, ένας Νους αν και υπάρχει, από κάθε τι που έχει γεννηθεί πνευματικότερον, Λόγος άφθαρτος είναι Υιός, λάμψις ακτινοβολούσα πνευματικού Πατρός»


Σωκράτης: Ως άλλος Ησαΐας προφητεύει ότι δια του Θεού μόνο γίνεται ο άνθρωπος να απολυτρωθεί από την αμαρτία. (Πλάτων Απολ. Σωκρ ιη΄)


Χρησμός Απόλλωνος «Χριστός ἐμός Θεός ἐστίν» Χρησμός τοῦ Ἀπόλλωνος δοθεῖς ἐν Δελφοῖς περί τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ πάθους αὐτοῦ. (Σινά, Μονή Αγίας Αικατερίνης, Χρησμοί και θεολογίαι Ελλήνων φιλοσόφων, Σιναΐτικος 327, φ. 235β, 15ος αιών).




Προφητεία της Σίβυλλα της Κυμαίας διασώζεται από τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη στο έργο του «Ο Αόρατος Πόλεμος σελ.300» «και τότε ο Υιός του μεγάλου Θεού θα έλθει στους ανθρώπους με σάρκα, ομοιάζων με τους θνητούς στη γή. Τέσσερα φωνήεντα θα φέρει, το δε άφωνον φανερώνεται σε αυτόν διπλό, και όλον τον αριθμό θα αποκαλύψω. Οκτώ μονάδες, τόσες δεκάδες επί αυτών και οκτώ εκατοντάδες, το όνομά του θα φανερώσει στους απίστους. Εσύ δε κατανόησέ το καλά στο νού σου» (ΙΗΣΟΥΣ = 888 με την Ελληνική αρίθμηση των γραμμάτων)




Η ΠΙΟ εντυπωσιακή όμως περίπτωση, είναι ο Χρησμός της Αθηναΐδας  Σίβυλλας της Ερυθραίας, ιέρειας του Απόλλωνος, περί της Δευτέρας Παρουσίας του Ιησού Χριστού. Στην ακροστιχίδα του χρησμού σχηματίζεται η φράση «ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΕΙΣΤΟΣ ΘΕΟΥ ΥΙΟΣ ΣΩΤΗΡ ΣΤΑΥΡΟΣ» (με «ει»). Περί της Σίβυλλας της Ερυθραίας, ο Άγιος Αθανάσιος Αλεξανδρείας (Te ntecreties Nikaenae Sydonue, 40, 18) μαρτυρεί ότι προφήτευσε 3.000 χρόνια πριν την εποχή του, δηλαδή το 2700 π.Χ. περίπου, οπότε έχουμε να κάνουμε με μια πανάρχαια προφητεία και την αρχαιότερη καταγεγραμμένη περί του ονόματος «Ιησούς Χρειστός» και περί της ελεύσεως του στη γη, των συμβάντων της ζωής του και των συμβάντων που θα προηγηθούν στη γη μέχρι την Δευτέρα Παρουσία, μεταξύ των οποίων και το χάραγμα του Αντίχριστου.




Ιδρώσει γαρ χθών, κρίσεως σημείον ότ΄ έσται


Ηξει δ’ ουρανόθεν βασιλεύες αιώσιν, ο μέλλων


Σάρκα παρών πάσαν κρίναι και κόσμον άπαντα.


Όψονται δε θεόν μέροπες πιστοί και άπιστοι


Ύψιστον μετά των αγίων επί τέρμα χρόνοιο,


Σαρκοφόρον ψυχάς τα’ ανδρών επί βήματι κρινεί.




Χέρσος ότ’ αν πότε κόσμος όλος και άκανθα γένηται


Ρίψωσοι τα’ είδωλα βροτοί και πλούτον άπαντα,


Εκκαύση δε το πυρ γην, ουρανόν ηδέ θάλασσαν,


Ιχνεύων, ρήξη τε πύλας ειρκτής αΐδαο.


Σάρξ τότε πάσα νεκρών, ες ελευθέριον φάος ήξει


Τους αγίους ανόμους τε το πυρ αιώσιν ελέγξει


Οππόσα τις πράξας έλαθεν, τότε πάντα λαλήσει.


Στήθεα γαρ ζοφόεντα Θεός φωστήρσιν ανοίξει.




Θρήνος τ’ εκ πάντων έσται και βρυγμός οδόντων


Εκλείψει σέλας ηελίου, άστρων τε χορείσει,


Ουρανόν ειλίξει, μήνης δε τε φέγγος ολείται,


Υψώσει δε φάραγγας, ολεί δ΄ υψώματα βουνών.




Ύψος δ’ ουκέτι λυγρόν εν ανθρώποισι φανείται


Ίσα τα’ όρη πεδίοις έσται και πάσα θάλασσα


Ουκ εις πλουν έξει γη γαρ φρυχθείσα κεραυνώ


Συν πηγαίς ποταμοί τε καχλάζοντες λείψουσιν.




Σάλπιξ δ’ ουρανόθεν φωνήν πολύθρηνον αφήσει,


Ωρύουσα μύσος μελεόν και πήματα κόσμου.


Ταρταρόεν δε χάος τότε δείξει γαία χανούσα.


Ηξουσι δ’ επί βήμα Θεού βασιλήες άπαντες.


Ρεύσει δ’ ουρανόθεν ποταμός πυρός ηδέ γε θείου.




Σήμα δε τοι τότε πάσι βροτοίς αριδείκετον, οίον


Το ξύλον εν πιστοίς το κέρας το ποθούμενον έσται


Ανδρών ευσεβίων ζωή, πρόσκομμα δε κόσμου


Ύδασι φωτίζον πιστούς εν δώδεκα πληγαίς.


Ράβδος ποιμαίνουσα σιδηρείη γε κρατήσει.


Ούτος ο νυν προγραφείς εν ακροστιχίοις Θεός ημών,


Σωτήρ, αθάνατος βασιλεύς, ο παθών ενέχ΄ ημών.