Σε μια συγκλονιστική αποκάλυψη, προέβη ο ανιψιός του γέροντα της Ορθοδοξίας...
Ένα μοναδικό οδοιπορικό στην Κόνιτσα, στο πατρικό σπίτι του μεγάλου γέροντα της Ορθοδοξίας, Παΐσιου πραγματοποίησαν τα «Παραπολιτικά», όπου και συνομίλησαν με συγγενείς και όχι μόνο του Αρσένιου Εζνεπίδη, όπως ήταν το κοσμικό όνομά του.
Ο δημοσιογράφος της εφημερίδας «Παραπολιτικά», συναντήθηκε με τον 95χρονο σήμερα, αδερφό του γέροντα Παΐσιου, Ραφαήλ Εζνεπίδη, ο οποίος είναι πλέον κλινήρης και περιορίστηκε στη φράση «Ο Παΐσιος είναι σε μεγάλο κόσμο». Συνάντηση υπήρξε όμως και με άλλους συγγενείς, που αποκάλυψαν άγνωστα περιστατικά από τον βίο του Αγιορείτη μοναχού.
Όσο για το σπίτι που έμενε ο γέροντας, δεν έχει αλλάξει καθόλου από την εποχή εκείνη. Η επίπλωση είναι παλιά όπως και το πάτωμα. Στους τοίχους δεσπόζουν φωτογραφίες του γέροντα, οικογενειακά κειμήλια και προσωπικά αντικείμενα του Αγιορείτη. Στον τοίχο υπάρχει μια φανέλα του ενώ στο μέσον του δωματίου πίσω από ένα κλειδωμένο τζάμι, υπάρχουν χειροποίητα αντικείμενα του.
Ο γέροντας, όπως δηλώνει ο ανιψιός του, Χρήστος Εζνεπίδης, έμεινε σε αυτό το σπίτι μέχρι τα 18 του, όταν κατατάχθηκε ασυρματιστής στον στρατό. Για του λόγου το αληθές, μια φωτογραφία στον τοίχο, που είναι στα χακί, εν έτη 1948, δείχνει τον στρατιώτη, Αρσένιο Εζνεπίδη.
Ο ανιψιός του αποκαλύπτει και ένα άγνωστο περιστατικό από την εφηβική ηλικία του γέροντα. «Ήταν τότε στον πόλεμο που οι Δυτικοί προπαγάνδιζαν τη θεωρία του Δαρβίνου και κάποιος του την ανέφερε. Τότε ο γέροντας απάντησε πως μπορεί ο Χριστός να έχει ανθρώπινη μορφή. Αργότερα, πήγε στο εκκλησάκι στον λόγο, ακριβώς απέναντι από το σπίτι του και προσευχήθηκε βαθιά. Τότε του εμφανίστηκε ο Χριστός με ανθρώπινη μορφή και του είπε “Εγώ ειμί το φως του κόσμου”.
Εκτός όμως από τους συγγενείς, την ανάμνηση του γέροντα Παΐσιου έχουν και οι γείτονες. Γυναίκα που ζει στο απέναντι σπίτι από το πατρικό του γέροντα και που γνώρισε από κοντά τον Αγιορείτη μοναχό θυμάται δύο περιστατικά που σημάδεψαν τη μνήμη της.
«Όταν είχε αρρωστήσει το παιδί της θείας μου, είχε πάρει νερό από τη βρύση και σταύρωσε το παιδί. Ο πυρετός έπεσε αμέσως. Το πιστεύω ότι ο γέροντας βοήθησε. Στο χωριό βοηθούσε όλο τον κόσμο» δηλώνει και αφηγείται ένα ακόμη περιστατικό στο οποίο πιστεύει ότι υπήρχε βοήθεια από τον γέροντα της Ορθοδοξίας.
«Όταν έγινε ο μεγάλος σεισμός του 1996, έπεσαν σπίτια, αλλά δεν έπαθε κανείς τίποτα. Πιστεύουμε ότι μας φύλαξε ο γέροντας» λέει, ενώ αποκαλύπτει και κάποιες πιο ανθρώπινες στιγμές του μοναχού. «Ήταν πολύ ζωντανός άνθρωπος και έκανε καλαμπούρια. Στη μάνα μου τη συγχωρεμένη έλεγε όταν έβγαιναν οι καρποί: "Κυρά Ανέτα, θα σου κλέψω τα σταφύλια».
1 Σχόλια:
Σχετικά με την εμφανιση του Χριστού στον Παϊσιο :
Διηγήθηκε ὁ Γέροντας: «Ἀπό ἕνδεκα χρονῶν διάβαζα βίους Ἁγίων καί ἔκανα
νηστεῖες καί ἀγρυπνίες. Ὁ ἀδελφός μου ὁ μεγαλύτερος ἔπαιρνε καί ἔκρυβε τούς
βίους. Δέν κατάφερε τίποτε. Πήγαινα στό δάσος καί συνέχιζα. Κάποιος φίλος
του τότε, ὁ Κώστας, τοῦ εἶπε: «Θά σοῦ τόν κάνω νά τά παρατήση ὅλα».
»Ἦρθε καί μοῦ ἀνέπτυξε τήν θεωρία τοῦ Δαρβίνου. Κλονίστηκα τότε καί εἶ-
πα: «Θά πάω νά προσευχηθῶ, καί, ἄν ὁ Χριστός εἶναι Θεός, θά μοῦ παρουσιαστῆ
νά πιστέψω. Μιά σκιά, μιά φωνή, κάτι θά μοῦ δείξει». Τόσο μοὔκοβε. Πῆγα καί
ἄρχισα μετάνοιες καί προσευχή γιά ὧρες, ἀλλά τίποτε. Στό τέλος τσακισμένος
σταμάτησα. Μοῦ ἦρθε τότε στήν σκέψη κάτι πού μοῦ᾿χε πεῖ ὁ Κώστας: «Παρα-
δέχομαι ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ἕνας σπουδαῖος ἄνθρωπος, δίκαιος, ἐνάρετος, τόν
ὁποῖο ἐμίσησαν ἀπό φθόνο γιά τήν ἀρετή του καί τόν καταδίκασαν οἱ συμπα-
τριῶτες του». Τότε εἶπα: «Ἀφοῦ εἶναι τέτοιος, καί ἄνθρωπος νά ἦταν, ἀξίζει νά
τόν ἀγαπήσω, νά τόν ὑπακούσω καί νά θυσιασθῶ γι᾿ Αὐτόν. Δέν θέλω οὔτε πα-
ράδεισο, οὔτε τίποτε. Γιά τήν ἁγιότητά του καί τήν καλωσύνη του ἀξίζει κάθε
θυσία». (Καλός λογισμός καί φιλότιμο).
»Ὁ Θεός περίμενε τήν ἀντιμετώπισή μου. Ὕστερα ἀπό αὐτό παρουσιάσθηκε
ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μέσα σέ ἄφθονο φῶς. Φαινόταν ἀπό τήν μέση καί πάνω. Μέ
κοίταξε μέ πολλή ἀγάπη καί μοῦ εἶπε: «Ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καί ἡ ζωή. Ὁ πιστε-
ύων εἰς ἐμέ, κἄν ἀποθάνῃ, ζήσεται»6. Τά λόγια αὐτά ἦταν γραμμένα
καί στό Εὐαγγέλιο πού κρατοῦσε ἀνοικτό στό ἀριστερό χέρι Του».
Τό γεγονός αὐτό διέλυσε στόν δεκαπενταετῆ Ἀρσένιο τούς λογι-
σμούς ἀμφιβολίας, πού τάραζαν τήν παιδική του ψυχή, καί γνώρισε
μέ τήν χάρι τοῦ Θεοῦ τόν Χριστό ὡς Θεό ἀληθινό καί Σωτῆρα τοῦ
κόσμου. Βεβαιώθηκε γιά τόν Θεάνθρωπο, ὄχι ἀπό ἄνθρωπο ἤ ἀπό βι-
βλία, ἀλλά ἀπό τόν ἴδιο τόν Κύριο, πού τοῦ ἀποκαλύφθηκε καί μάλι-
στα σέ τέτοια ἡλικία. Στερεωμένος πλέον στήν πίστη μονολογοῦσε:
«Κώστα, ἅμα θέλης τώρα, ἔλα νά συζητήσουμε».
ΓΕΡΩΝ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ (1924-1994), Ὁ Ἀσυρματιστής τοῦ Στρατοῦ καί τοῦ Θεοῦ του Σχη (ΤΘ) Καραϊσκου Δημητρίου σελ. 18-19
Βρείτε μας και εδώ : https://twitter.com/Paranormap