Οι προσπάθειες όλων να πεισθεί ότι πρέπει να παραμείνει στο νοσοκομείο και να συνεχίσει την θεραπεία η οποία πιθανόν να του έκανε καλό ή ανακούφιση απέβησαν μάταιες. Η απόφασή του ήταν αμετάκλητη.

«Σήμερα φεύγουμε για την Αίγινα», έλεγε. Ειδοποιήθη η προϊσταμένη αδερφή και ο γιατρός να ετοιμάσουν τα σχετικά δικαιολογητικά για την εξαγωγή του. Το πρωί εκείνης της μέρας είχαν έρθει δύο πνευματικά του τέκνα από την Αίγινα και ο Γέροντας τους ρώτησε :

«Πως είναι η θάλασσα;». Εκείνοι απάντησαν ότι είναι αρκετά καλή.

Η επιθυμία του να φύγει για την Αίγινα εστερεώθη. Ενώ όμως γίνονταν η προετοιμασία για την αναχώρησή του άλλαξε αμέσως απόφαση και περί της 10:00 π.μ. είπε :

«Άλλαξε ο καιρός. Έχει θαλασσοταραχή. Δεν θα φύγουμε για την Αίγινα. Θα πάμε στους Αμπελόκηπους στο σπίτι του Ελευθερίου» (του αθηγητού).

Πράγματι μετά από τηλεφωνική συνδιάλεξη με την Αίγινα διαπιστώθηκε ότι η θαλασσοταραχή ήταν τόσο μεγάλη ώστε το ταξίδι θα καθίστατο επικίνδυνο. Ο Γέροντας περιορισμένος στους τέσσερις τοίχους του δωματίου του νοσοκομείου, προέβλεπε την αλλαγή των καιρικών συνθηκών και οτιδήποτε άλλο συνέβαινε στον έξω κόσμο