Στα ίδια πλαίσια με τις Κολλίνες κι­νείται και το κοντινό τους χωριό Σκορ­τσινός, τόσο από άποψη ποικιλίας, όσο και από άποψη ποσότητας θρύ­λων. Ένας μάλιστα από αυτούς είναι εξαιρετικός, έτσι καλό είναι να ξεκι­νήσουμε με αυτόν.

Ο θρύλος αφορά στο Χελμό, ένα μικρό κωνικό βουνό που βρίσκεται νό­τια του Σκορτσινού στις παρώρειές του μάλιστα, κατεβαίνοντας για Λα­κωνία, βρίσκουμε κάποιες πηγές του Ευρώτα.

Στον Χελμό έχουν αντιληφθεί πολ­λές φορές οι ντόπιοι να κόβουν βόλ­τες Άγνωστης Ταυτότητας Ιπτάμενα Αντικείμενα, τα γνωστά μας U.F.O., και μάλιστα από πολύ παλιά, σε βαθ­μό που πλέον η τοπική κοινωνία ψιθυ­ρίζει ότι το βουνό αποτελεί... βάση εξωγήινων, από την οποία οι άγνωστοι επισκέπτες φεύγουν για το διάστημα, αλλά και ότι από εκεί έχουν επικοινω­νία με άλλους εξωγήινους!

Την καταπληκτική αυτή πληροφο­ρία μου έδωσε ο κ. Ρ.Α., ντόπιος γέ­ροντας βοσκός, ο οποίος δεν παρέ­λειψε να μου περιγράψει και δικές τους εμπειρίες με παρόμοια φαινόμε­να:

Ήταν το 1939, όταν ο μάρτυρας πρωτοείδε 2 Α.Τ.Ι.Α. που έλαμπαν, να περνούν αστραπιαία από βορειοδυτι­κά προς τα νοτιοανατολικά πάνω από το λόφο «Μανιτάρι», που βρίσκεται ανατολικά του Σκορτσινού αλλά και το 1965, ο ίδιος μάρτυρας που βρι­σκόταν στη στάνη του στην τοποθεσία «Ασημόλακκα», στη νότια πλευρά του Χελμού, είδε να πετάει από πάνω του ένα μεταλλικό και στρογγυλό αντικεί­μενο, το οποίο έκανε τον τόπο από κά­τω του να λάμπει. Λίγο αργότερα, λέ­ει ο μάρτυρας, του επιτέθηκε πολεμι­κό αεροπλάνο κι αυτό έφυγε.

Να λοιπόν ένας τόπος που σίγου­ρα έχει πολλά να προσφέρει στους ερευνητές τέτοιων φαινομένων, αλλά και σε εμάς, μια και όπως έχουμε ξα­ναπεί, μάλλον το φαινόμενο των Α.Τ.Ι.Α. υπάγεται στη σύγχρονη λαο­γραφία μας.

Πάντως, όσο σκέφτομαι τα όσα συμβαίνουν εκεί κάτω στο Σκορτσινό, δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρα­σμό να κάνω κάποιους αναπόφευκτους συσχετισμούς με παρόμοιες αλλά μάλλον σημαντικότερες περι­πτώσεις, που ακούγονται συχνά-πυκνά σε όλη την περιφέρεια του γειτο­νικού - και πόσο μυστηριώδους -Ταΰγετου. Όπως, για παράδειγμα, τις ιστορίες που κυκλοφορούν σε κάποιο φαράγγι της Καρδαμύλης (Μεσση­νίας) ότι εμφανίζονται κάποιες μεγά­λες φωτεινές σφαίρες που το διασχί­ζουν με υψηλή ταχύτητα, τα «διαστη­μικά ζώα» όπως τα αποκαλούν οι ντό­πιοι, τα οποία σκοτώνουν - με έναν πο­λύ ιδιαίτερο τρόπο - ανθρώπους- ή για κάποια μονολιθικά κτίσματα κάπου κοντά στην περιοχή του καταφυγίου του Ορειβατικού Συλλόγου Σπάρτης, για τα οποία, επίσης, λέγεται ότι ήταν βάση εξωγήινων... και τόσα άλλα, που, όμως, δεν έχουν θέση σε αυτό το άρ­θρο.

Θα επιστρέψουμε λοιπόν στο Σκορτσινό, να δούμε και τις υπόλοιπες παραδόσεις του.

Πάλι στο Χελμό, πάνω στον οποίο οι ντόπιοι τοποθετούσαν το Αράκλωβο, οι ντόπιοι λένε ότι υπήρχαν υπό­γειες στοές, που χρησιμοποιούσαν οι πολιορκημένοι για να διαφεύγουν από τους εχθρούς τους και τους έκαναν επίθεση από έξω. Κάτω από το κάστρο μάλιστα λέγεται ότι υπήρχε χρυσός αργαλειός και χρυσή γουρούνα με γουρουνόπουλα, ενώ εκεί ψιθυρίζεται ότι κάποιοι βρήκαν χρυσά αντικείμενα και διάφορους θησαυρούς.

Και η τοποθεσία «Ασημόλακκα» του Χελμού, που είδαμε λίγο πριν, λέ­γεται ότι πήρε το όνομα της από έναν τσοπάνη που έβρασε το χώμα εκεί και έβγαλε ασήμι, ενώ υπάρχει και παρά­δοση ότι τα μεσάνυχτα έβγαινε στην Ασημόλακκα αράπης που έβοσκε τις λίρες του.

Ακόμα, λέγεται ότι θησαυρούς εί­χαν βρει και στην εκκλησία του Αγίου Βασιλείου, που βρίσκεται ανατολικά του χωριού, ενώ αράπης που εξαφα­νιζόταν κάθε φορά που τον πυροβο­λούσε κι έπειτα εμφανιζόταν πάλι εί­χε δει κάποιος χωρικός σε έναν γκρε­μό μεταξύ των χωριών Καλτεζές και Κολλίνες.

Οι κάτοικοι του Σκορτσινού μου μί­λησαν για διάφορους στοιχειωμένους τόπους του χωριού τους: νεράιδες έβγαιναν γενικά σε όλα τα ρέματα του χωριού, όπως στο ποτάμι «Κουτεριάνος», δίπλα στο χωριό"

• στο «ρέμα Μουγκού», δυτικά του χωριού έβγαινε γουρούνα με 12 γου­ρουνόπουλα
• στη θέση «Βαρδούκα», έξω από το χωριό, στα σύνορα της Αρκαδίας με τη Λακωνία, ο μακαρίτης ΓΙ. έβλεπε νεράιδες.
• μέσα στο χωριό, στην τρύπα «Παλιοπήγαδο», έβγαινε μια γριά με ένα κουδούνι, κάτι που φόβιζε πολύ τον κ. Ν.Π., ο οποίος απέφευγε να περά­σει από κει.

Ακόμα, ανεμοξούρες είχαν δει στο λόφο «Μανιτάρι» και στη γνωστή μας «Ασημόλακκα».

Στο «Δίρρεμα», μια τοποθεσία λίγο πιο κάτω από τις πηγές του Ευρώτα, μια νεράιδα... ενοχλούσε κατά και­ρούς κάποιον παλαιό που συνήθιζε να κοιμάται με τα ζώα του εκεί. Τον συμ­βούλευσαν τότε να κόψει τη... ρώγα από το στήθος της, κάτι που έκανε και η νεράιδα εξαφανίστηκε!

Ολοκληρώνουμε με το Σκορτσινό, αλλά και με αυτό το άρθρο, αναφέ­ροντας μια σημαντική πληροφορία που βεβαιώνουν οι κάτοικοι: Παλιά , όταν προκαλούσαν οι νεράιδες τα πα­λικάρια του χωριού, (απ' ό,τι φαίνεται οι νεράιδες του Σκορτσινού ήταν προχωρημένες!) οι μανάδες τους τους έβαζαν στο ρούχο ένα φυλαχτό το οποίο αποτελούσαν:

• η «ανανίδα», που ήταν κλωνάρι ενός φυτού
• η «φολαρίδα», που ήταν αγκάθι μονόκλωνο και
• «της κολοβής το αυγό», αυγό δη­λαδή της χελώνας.

Το φυλαχτό είχε αποτελέσματα απ' ό,τι φαίνεται, μια και οι νεράιδες στη θέα του το έβαζαν στα πόδια! (!!!)

Μ.Τ.