"Γεια σας το όνομα μου είναι Παναγιώτης και θα ήθελα να σας πω μια ιστορία που μου συνέβη το περασμένο καλοκαίρι!
Είχα πάει λοιπόν με δύο φίλους μου στο πανηγύρι του χωριού μου (το χωριό μου είναι το Σοφικό Κορινθίας). Αφού φάγαμε με τις οικογένειες μας αποφασίσαμε να πάμε μια βόλτα.
Σαν φτάσαμε σε μία αλάνα στην οποία τα βράδια δεν πάει κανείς γιατί είναι κοντά στο νεκροταφείο αρχίσαμε να λέμε τρομακτικές ιστορίες. Εγώ ήξερα παρά πολλές διότι μου έλεγαν οι παππούδες μου… 
Έτσι είπαμε να δούμε ποίοι από εμάς είχαμε κότσια και αποφασίσαμε να μπούμε σε ένα σπίτι έρημο! Το σπίτι αυτό ήταν το πολύ 20-30 μέτρα πιο κάτω!
Αφού καταφέραμε να ανέβουμε με αρκετή δυσκολία ανοίξαμε την πόρτα που δεν περιμέναμε να ανοίξει ΤΟΣΟ εύκολα μπήκαμε μέσα! 
Το σπίτι ήταν θεοσκότεινο και ο Μήτσος, ένας από τους φίλους μου, είχε μαζί του έναν φακό. Τον άναψε και αρχίσαμε να ερευνούμε το σπίτι! Το σπίτι ήταν τελείως άδειο, δεν υπήρχε ΤΙΠΟΤΑ ΜΑ ΤΙΠΟΤΑ μέσα! 
Σε κάποια φάση είπαμε να πάμε να δούμε και τα αλλά δωμάτια (ως τώρα είχαμε δει το σαλόνι). Μπήκαμε στο πρώτο που βρήκαμε και με αρκετό δισταγμό μπήκαμε μέσα! 
Η πόρτα πίσω μας έκλεισε και ακούστηκε ένας περίεργος ήχος κάπως έτσι: χρτς. Τρόμαξα ακόμα περισσότερο όταν κατάλαβα ότι το άκουσαν και οι άλλοι! 
Αλλά δεν είχαν τελειώσει ακόμα οι εκπλήξεις αφού όταν γυρίσαμε για να ανοίξουμε την πόρτα και να φύγουμε είδαμε μια εικόνα κρεμασμένη πάνω στον τοίχο.
Πάνω στην εικόνα ήταν μια γριά που στο πρόσωπο της φαινόταν σαν κάτι την είχε τρομάξει πολύ. Αρχίσαμε να τρέχουμε με την ψυχή στο στόμα. Σας τα λέω αυτά και μου σηκώνεται η τρίχα!
Εκείνο το βράδυ δεν κοιμήθηκα καθόμουν και σκεφτόμουν το εξής, πως γίνετε μέσα σε ένα σπίτι να μην υπάρχει τίποτα εκτός από εκείνη την εικόνα?