Το Τάγμα της Νεκροκεφαλής και των Οστών (Skull & Bones, ή απλά Τάγμα) είναι μια φοιτητική αδελφότητα του πανεπιστημίου Γιέιλ των ΗΠΑ, στην οποία κάθε χρόνο γίνονται δεκτά 15 μέλη. Τα μέλη επιλέγονται μεταξύ των τελειόφοιτων του πανεπιστημίου και απλώς δέχονται ή αρνούνται να γίνουν μέλη του Τάγματος. Το Τάγμα ιδρύθηκε το 1832 ως ο τοπικός κλάδος (ή Τμήμα) 322 ενός γερμανικού μυστικού τάγματος και έκτοτε έχουν χρηματίσει μέλη του γόνοι των καλύτερων οικογενειών των ΗΠΑ, που δραστηριοποιούνται είτε στον τομέα της πολιτικής είτε στον τομέα της οικονομίας. Η επιρροή που έχει ασκήσει, και συνεχίζει να ασκεί το Τάγμα, στην αμερικανική κοινωνική και πολιτική σκηνή –και κατ’ επέκταση σε ολόκληρο τον κόσμο– είναι γνωστή από διάφορα άρθρα που έχουν κατά καιρούς δημοσιευτεί στο ΤΜ. Στα πλαίσια αυτού του άρθρου θα μας απασχολήσει η σημασία του αριθμού «322». Ο Άγγλος καθηγητής Άντονυ Σάττον (γεν. 1925) αφιέρωσε 25 χρόνια έρευνας σε ιστορικές μελέτες που συνήθως οι πάντες αποφεύγουν να αναφέρουν. Μεταξύ των γνωστότερων βιβλίων του περιλαμβάνεται η σειρά σχετικά με την Γουώλ Στρητ και το πώς το μεγάλο αμερικανικό κεφάλαιο χρηματοδότησε τόσο τον Χίτλερ όσο και τους μπολσεβίκους, όπως επίσης και το τρίτομο έργο του Δυτική Τεχνολογία και Σοβιετική Οικονομική Ανάπτυξη, στο οποίο ανέλυε λεπτομερώς τον τρόπο με τον οποίο η Δύση είχε οικοδομήσει –στην κυριολεξία– την Σοβιετική Ένωση.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, ο Α. Σάττον έλαβε μια επιστολή από κάποιο μέλος του Τάγματος, που είχε αηδιάσει με τις δραστηριότητες της αδελφότητας, στην οποία τον ρωτούσε αν ενδιαφερόταν για πληροφορίες για το Τάγμα. Η απάντηση ήταν, φυσικά, καταφατική, και έτσι ο Α. Σάττον έλαβε έναν φάκελλο, μέσω ιδιωτικού ταχυδρομείου, υπό τον όρο να φωτοτυπήσει το περιεχόμενό του και να τον επιστρέψει μέσα σε 24 ώρες στον κάτοχό του. Ο Α. Σάττον επεξεργάστηκε το υλικό και δημοσίευσε μια σειρά μικρών βιβλίων σχετικά με το Τάγμα, που αργότερα αποτέλεσαν έναν ενιαίο τόμο.

Στο πρώτο βιβλίο της σειράς, Εισαγωγή στο Τάγμα (Introduction to the Order), που εκδόθηκε το 1983, ο Α. Σάττον ασχολείται με την σημασία του αριθμού «322». Κάποιοι ισχυρίζονται, αναφέρει ο Σάττον, ότι το Τάγμα που ιδρύθηκε στο Γιέιλ το 1832 (εξ ου και το «32») αποτελεί το δεύτερο τμήμα (εξ και το δεύτερο «2») μιας γερμανικής οργάνωσης. Πιθανώς να υπάρχουν και κάποια τμήματα «320» και «321». Υπάρχει, ωστόσο, και μια άλλη ερμηνεία, σύμφωνα με την οποία το Τάγμα προέρχεται από μια μυστική αδελφότητα της αρχαίας Ελλάδας, την οποία είχε ιδρύσει –ή ήταν μέλος της– ο Δημοσθένης το 322 π.Χ. Ο ίδιος ο Α. Σάττον θεωρεί ως πιο αξιόπιστη την δεύτερη εκδοχή, αφού τα αρχεία του Τάγματος που είχε στην διάθεσή του έφεραν πάντα χρονολογία που αποτελούσε το άθροισμα του εκάστοτε τρέχοντος έτους και του αριθμού 322. Δηλαδή, τα αρχεία που αναφέρονταν, για παράδειγμα, στο 1950 φέρουν ως χρονολογία το έτος Δημοσθένη 2272 (1950=322).

Η δική μας ερμηνεία ωστόσο διαφέρει από εκείνη του Α. Σάττον. Πράγματι, το έτος 322 έχει άμεση σχέση με τον μεγαλύτερο ρήτορα της αρχαίας Ελλάδας, τον Δημοσθένη. Όχι, όμως, επειδή ο Δημοσθένης ίδρυσε –ή συμμετείχε– σε κάποια μυστική αδελφότητα ή εταιρεία. Το 322 π.Χ. ήταν η χρονιά θανάτου του Δημοσθένη. Το 322 είχε πρωτοστατήσει σε μια εξέγερση κατά των Μακεδόνων του Αντίπατρου και, όταν μετά την καταστολή της εξέγερσης καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο, αναγκάστηκε να καταφύγει στον Πόρο. Εκεί, για να αποφύγει την σύλληψη αυτοκτόνησε πίνοντας κώνειο.

Είναι, λοιπόν, εξαιρετικά απίθανο να ίδρυσε ο Δημοσθένης κάποια μυστική οργάνωση το 322 π.Χ. Κύριο χαρακτηριστικό της πολιτικής του Δημοσθένη ήταν ο αγώνας του κατά των Μακεδόνων, αλλά και των φιλομακεδόνων Αθηναίων πολιτικών, και ήδη από το 352 είχε στραφεί εναντίον του Φιλίππου Β΄, εκφωνώντας τον πρώτο από τους τέσσερις Φιλιππικούς του λόγους, όπου καλούσε τους Αθηναίους να οργανωθούν στρατιωτικά και να αντισταθούν στις επεκτατικές βλέψεις της Μακεδονίας. Γιατί, λοιπόν, να περιμένει ο Δημοσθένης τρεις ολόκληρες δεκαετίες για να ιδρύσει μια μυστική αδελφότητα, που προφανώς θα στρεφόταν κατά των Μακεδόνων, αφού αυτός ο αγώνας κυριαρχούσε στην πολιτική του δράση;

Η απάντηση είναι πολύ πιο απλή. Τα μέλη του Skull & Bones, με την χρησιμοποίηση του έτους 322, δεν «τιμούν τον θάνατο» του Δημοσθένη. Πανηγυρίζουν για τον θάνατο του μεγάλου Αθηναίου πολιτικού. Ο Δημοσθένης υπήρξε ο τελευταίος πολιτικός που υπερασπίστηκε σθεναρά τόσο την ανεξαρτησία της Αθήνας όσο και το δημοκρατικό της πολίτευμα. Και μ’ αυτή την έννοια ήταν ο τελευταίος πολιτικός στον πλανήτη που υπερασπίστηκε την –στρεβλή έστω– αρχαιοελληνική δημοκρατία απέναντι στους κινδύνους που αντιπροσώπευε το απολυταρχικό καθεστώς που ήθελαν να επιβάλουν οι Μακεδόνες στις υπόλοιπες πόλεις κράτη της αρχαίας Ελλάδας – και όχι μόνον. Μετά την μάχη της Χαιρώνειας η δημοκρατία εξοβελίστηκε στο υπερπέραν της ιστορίας. Και αυτό συμβαίνει μέχρι σήμερα. Εκτός και αν πάρουμε στα σοβαρά τα παραμυθάκια περί «κυρίαρχου λαού» και «δημοκρατίας» των σημερινών ηγετών του κόσμου…

Τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Η «οικουμενικότητα», η «παγκοσμιότητα», η «Παγκόσμια Νέα Τάξη» αποτελεί το μονότονα επαναλαμβανόμενο κύριο χαρακτηριστικό όλων των απολυταρχικών και ολοκληρωτικών κρατικών σχηματισμών που κυριάρχησαν στον πλανήτη από την εποχή του Δημοσθένη και μέχρι σήμερα. Διαπιστώνουμε, λοιπόν, ότι οι Skull & Boners, που αποτελούν σήμερα έναν από τους σημαντικότερους μοχλούς προώθησης της αμερικανικής Νέας Παγκόσμιας Τάξης, έχουν κάθε λόγο να πανηγυρίζουν για το θάνατο του Δημοσθένη.