Θα παραθεσω κι εγω τις δικες μου ιστοριες ζωης... για αλλους τρομακτικες, για αλλους φυσικες. Για μενα ειναι φυσικες . Μεταφυσικο δεν το λες, ειναι στην φυση του καθε ανθρωπου μετα το θανατο του αν θα θελησει να παει προς το φως ή να μεινει εδω στην γη. Συνηθως οι ψυχες μενουν εδω στη γη γτ ή αγαπουν την ζωη κ δεν θελουν να εγκαταληψουν τον κοσμο αυτο ή γτ αφησαν κατι στη μεση ενω εφυγαν απροσμενα κ μενοντας εδω πιστευουν θα το τελειωσουν ή συνηθως απο τροχαια μενουν στον τοπο του θανατου για να προειδοποιησουν αλλους οδηγους να προσεχουν ή ακομα να τους τρομαξουν ή κατα αλλους δεν διαβαστηκαν κατα την ταφη.

Εγω θα σας πω καποια πραγματα περιληπτικα γτ αλλιως δεν με φτανουν 2 φορουμ να τα πω ολα.

Απο μικρο παιδι θυμαμαι να παιζω στο δωματιο μου με αλλα 2 παιδακια καποιες φορες χωρις να τα βλεπει κανεις αλλος, θυμαμαι τις σκιες που πηγαινοερχοντουσαν στο μπαλκονι μας, τις φωνες, τις ομιλιες, τα ουρλιαχτα. Θυμαμαι ακομα και τη γιαγια που μου ελεγε να μη φοβαμαι τπτ απο αυτα και πως με την πιστη στο Χριστο δεν θα με πειραξει τπτ. Η γιαγια και αυτη ελαφροισκιοτη εβλεπε πνευματα, νεραιδες, αγγελους, δαιμονια.... αλλα δεν φοβοταν και δεν ξερω πως αλλα ηξερε οτι αυτο το "χαρισμα" το εχω κι εγω. Παντα με συμβουλευε πως να τα αντιμετοπιζω αυτα που ακουω και που βλεπω! Εβλεπα ακομα και ανθρωπους στο δρομο να με κοιτανε επιμονα και να εξαφανιζονται. Εντονες παρουσιες σε σπιτια φιλων καλες ή κακες που αλλωτε με τρομαζαν και αλλωτε ενιωθα μια απεραντη γαληνη.

Οταν ημουν στα 17 και μετα τα φαινομενα εγιναν πιο εντονα στο σπιτι που εμενα. Καποιο δαιμονιο ή πνευμα με ενοχλουσε 2μιση μηνες, με ακουμπουσε στο σωμα, πετουσε τις εικονες απο τον τοιχο, ραγιζε τα τζαμια απο τις εικονες, μου πεταγε τα ρουχα απο την ντουλαπα, ανοιγοκλεινε την τηλεοραση και μου εκανε και 4 εμφανισεις σαν σκια. Εφυγε το βραδυ των Χριστουγεννων, αν αυτο σας λεει κατι. εμενα μου λεει πολλα!!! Στον Κολωνο που εμενα ακουγα στον πισω κηπο σχεδον καθε βραδυ ουρλιαχτα κ κλαμματα γυναικας τις νυχτες , μεχρι που εμαθα να κοιμαμαι με αυτους τους λιγμυς γτ προσπαθουσα να καταλαβω ποια ειναι αλλα ποτε δεν μπορεσα να δω ή να επικοινωνησω μαζι της. Εχω δει ανθρωπο να τρεχει καθετα επαρχιακο δρομο και να εξαφανιζεται στα χωραφια.... ΑΦΑΝΤΟΣ!!!! Εχω ακουσει ψυχες να φωναζουν το ονομα μου αλλα να μην τις βλεπω ουτε να μπορω να επικοινωνησω μαζι τους...! Ακουγα την φωνη της γιαγιας μου πριν πεθανει ενω ημουν στην δουλεια να με καλει για να με δει και νομισα πως ειναι η ιδεα μου και μετα απο 2 ωρες με περνουν τηλεφωνο πως πεθανε. Εχω φτασει στο χωριο της γιαγιας μου οταν πεθανε κ δεν προλαβα την κηδεια λογω κακοκαιριας στην εθνικη και οταν πηγα στο νεκροταφειο εκατσα απεναντι απο τον ταφο της και ηρθε και εκατσε διπλα μου και με το 1 της χερι με αγκαλιασε στον ωμο, ενιωσα την μυρωδια της και ενιωσα απιστευτα γαληνεμενος εκεινη την ωρα. Εχω νιωσει σε σπιτια φιλων απιστευτα κακιες παρουσιες που μου σηκωναν την τριχα απο το ριγος και προσπαθουσαν να με διωξουν απο το σπιτι να μην ειμαι εκει, οσο δεν εφευγα τοσο προσπαθουσαν να με φοβισουν με την παρουσια τους. Μ. Πεμπτη που στολιζουν τον επιταφιο την νυχτα; Φετος εδω στην ενορια μου στον Αγιο Σεραφειμ Αρτεμιδος στην Αττικη, δεν τον στολισαν νυχτα. Σχολοντας απο την δουλεια κατα τις 1 το βραδυ περασα να αναψω κερακι και να προσκυνησω τον επιταφιο οπως εκανα καθε χρονο το βραδυ που σχολαγα, εφτασα στο εκκλησακι κ μολις παρκαρα ειδα καποιον αντρα με κουστουμι καφε να σηκωνεται απο το παγκακι κ να μπαινει κοιτωντας με στην πλαινη πορτα της εκκλησιας. Υπεθεσα πως ειναι ο κυριος που φυλαει το βραδυ τις γυναικες που στολιζουν τον επιταφιο. Μπηκα στον προαυλιο χωρο της εκκλησιας αλλα καταλαβα πως ηταν σκοτεινα μεσα και η πορτα κλειδωμενη. Και ο τυπος με το κουστουμι;;;; Κανω εναν κυκλο απο το εκκλησακι μηπως ηταν κανενας περιεργος αλλα τπτ. Μπαινω παλι στο αμαξι, δεν αναβω την μηχανη και παιρνω ενα τσιγαρο στο στομα, μολις αναβω τον αναπτηρα βλεπω τον κυριο με το κουστουμι να με κοιταει ανεκφραστος στην πορτα του προαυλιου της εκκλησιας. Σβηνω τον αναπτηρα και ανοιγω την πορτα να βγω να του μιλησω, πεποισμενος πως ειναι η ευκαιρια μου να μιλησω επιτελους με ενα πνευμα να δω τι μπορει να ζητησει. Μολις βγαινω και κλεινω την πορτα του αμαξιου εξαφανιζεται.

Δεν ξερω για πιο λογο δεν επικοινωνουν, ισως δεν εχω βρει τον τροπο ακομα, ισως δεν ειναι η καταλληλη στηγμη, ισως.... πολλα!!! Παντως επικοινωνια ψαχνουν και την θελουν, για να κανουν αισθητη την παρουσια τους κατι ζητανε, κατι θελουν απο εμας που ειμαστε πισω.