Τον Ιανουάριο του 1950 στο σπίτι του οδοντίατρου Β. Αυγουστίνου στην οδό Ζωοδόχου Πηγής στα Εξάρχεια, άρχισαν να ακούγονται δυνατοί χτύποι και βρόντοι στις δύο πόρτες. Τους θορύβους άκουγαν ο οδοντίατρος, ο αδερφός του και η Ναξιώτισσα υπηρέτρια Σοφία Βλασερού. Αρχικά νόμισαν πως ήταν κακοποιός ή κάποιος που ζητούσε πληροφορίες. Οι θόρυβοι ακούγονταν και από τους γείτονες (το σπίτι μοιράζονταν την ίδια εσωτερική αυλή με άλλα σπίτια) αλλά και από τους αστυνομικούς που ήρθαν να ελέγξουν. Οι χτύποι συνεχίστηκαν και γίνονταν ισχυρότεροι όταν όταν η υπηρετρια σηκωνόταν από το κρεβατι η όταν έβηχε. Η ίδια πίστευε πως ήταν η ψυχή του αδερφού της που είχε σκοτωθεί στη Νάξο και ζητούσε έλεος. Ο αδερφός της ήταν τσοπάνης και είχε πέσει σε ένα βάραθρο κυνηγώντας πρόβατα