Στην οδό Αχαρνών κατοικούσε η οικογένεια Λαμπάδη αποτελούμενη από τον πατέρα, τη μητέρα και τα τέσσερα παιδιά, δύο αγόρια και δύο κορίτσια. Το ένα από αυτά η 15χρονη Κατερίνα στην οποία οι γονείς είχαν ιδιαίτερη αδυναμία, είχε πεθάνει από βρογχοπνευμονία στις 27 Ιουλίου 1904, κάτι όχι και τόσο σπάνιο πριν την έλευση των αντιβιοτικών. Δύο μέρες μετά η κα Λαμπάδη είδε το φάντασμα της κόρης της να μπαίνει στο δωμάτιο φορώντας τα ρουχα με τα οποία την είχαν θάψει και να την κοιτά απλώνοντας τα χέρια σαν να ζητούσε κάτι. Η γυναίκα έπαθε υστερία και η οπτασία εξαφανίστηκε. Από τότε κάθε μέρα προσευχόταν να ξαναεμφανιστεί η κόρη της, δοκιμάζοντας διάφορα μέσα που της υποδείκνυαν άλλοι αλλά δεν γίνονταν τίποτα. Το φάντασμα της κόρης της έκανε ξανά την εμφάνισή του στις 12 Ιανουαρίου 1905 και έκτοτε άρχισε να εμφανίζεται κάθε μέρα άλλοτε μπαίνοντας από την πόρτα του σαλονιού και άλλοτε από την πόρτα της κουζίνας (Εφημερίδα Χρόνος 28-1-1905).