Ανήμερα το 15αύγουστο, χρονιάρα μέρα, είχαμε ακόμα μερικά κρούσματα του γνωστού φαινομένου του πετροβολήματος αυτοκινήτων. Αυτή τη φορά το περιστατικό συνέβη στη νεότευκτη Αττική Οδό. Στις 20:30-20:45 ο κ. Θ.Γ. και η σύζυγός του βρίσκονταν λίγο πριν τα διόδια της Ελευσίνας, κατευθυνόμενοι προς Μαρκόπουλο, όταν άκουσαν έναν εκκωφαντικό θόρυβο και είδαν το παρμπρίζ να γίνεται κομμάτια. Καταγγέλλοντας το περιστατικό στα διόδια, έμαθαν πως κι άλλοι 3-4 οδηγοί που είχαν περάσει από το ίδιο σημείο πριν λίγη ώρα είχαν βιώσει το ίδιο φαινόμενο (Espresso, 17.5.2004). Η «ερμηνεία» όπως πάντα γνωστή: «μανιακοί που πετούν πέτρες» Αχ αυτοί οι μυστηριώδεις «μανιακοί πετροβολητές». Πάντως εκτός από μανιακοί πρέπει να κατέχουν και το μυστικό της αορατότητας. Να η περιγραφή ενός άλλου ομοιοπαθούς οδηγού από το ίδιο δημοσίευμα. Οι υπογραμμίσεις είναι δικές μου. «Βρισκόμουν 2 χλμ πριν τα διόδια της Αττικής Οδού, γύρω στις 9 παρά 10… Πήγαινα από την αριστερή λωρίδα κυκλοφορίας. Ξαφνικά, βλέπω βροχή από πέτρες προερχόμενες από τη δεξιά πλευρά, έξω από το δρόμο, να πέφτουν πάνω στα αυτοκίνητα που κινούνταν παραδίπλα μου. Μιλάμε για βροχή, όπου έβρισκε τζάμι έσπαζε!» Πηγαίνετε μια βόλτα στο σημείο αυτό της Αττικής Οδού. Υπάρχουν ψηλά συρματοπλέγματα σε αρκετή απόσταση από το όριο του οδοστρώματος. Η περιοχή είναι ανοιχτή χωρίς δέντρα ή εμπόδια πίσω από τα οποία μπορεί να κρυφτεί κανείς. Συνεπώς ο «μανιακός» (και αόρατος) πετροβολητής θα πρέπει να είχε στη διάθεσή του τουλάχιστον καταπέλτη για να βομβαρδίζει τα διερχόμενα αυτοκίνητα. Εννοείται βεβαίως ότι η αστυνομία δεν έπιασε κανένα.